คุณนิตยา จันทร์นาม อายุ ๕๖ ปี เป็นชาวอุบลราชธานี ขณะนี้ทำงานเป็นแม่บ้าน อยู่ที่ประเทศฮ่องกง เป็นเวลากว่า ๗ ปีแล้ว และได้ไป ปฏิบัติธรรม ที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมในประเทศฮ่องกงเป็นประจำ เล่าว่า
เมื่อทราบเรื่องการทำบุญสร้าง องค์พระธรรมกายประจำตัว และจะได้รับ พระของขวัญ พระมหาสิริราชธาตุ อันศักดิ์สิทธิ์ รู้สึกต้องการ จะทำบุญมาก แต่เวลานั้น การเงินยังขัดข้อง จึงคิดจะรวบรวมเงิน ให้ครบก่อน แต่บังเอิญเกิดอุบัติเหตุขึ้นคือ ทุกวันคุณนิตยา มีหน้าที่ต้องพา สุนัข พันธุ์อัลเซเชี่ยน ตัวใหญ่ ของนายจ้างฝรั่ง ออกไปเดินเล่น
วันเกิดเหตุ เดินมาหาสุนัขตรงที่ผูกเชือกไว้ช้าไป ทำให้มันคอยนาน ยังไม่ทันแก้เชือกหลุด สุนัขดีใจ ที่จะได้ออกไป เดินเล่นนอกบ้าน จึงวิ่งวนรอบตัว และกระโดดกอดคุณนิตยา ทำให้ถึงกับล้มลง และยังมีเชือกสุนัข มาพันขาตนเองไว้อีก ขณะเสียหลัก หกคะเมนคว่ำไปข้างหน้า รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่าง มาประคองเอาไว้ ทำให้ศีรษะไม่ฟาดพื้น แต่หัวเข่าเจ็บมาก ไม่มีแรงจะพยุงตัวลุกขึ้น
ขณะที่เกิดเหตุการณ์นี้ ไม่มีใครอยู่ที่บ้านเลย มีแต่คุณนิตยากับสุนัขเท่านั้น เพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ๆ กัน ก็ไม่มีใครอยู่สักคน คุณนิตยานึกถึง บุญเศรษฐีถาวร ที่ทำเอาไว้ นึกถึงบุญใหม่ ที่ตั้งใจจะสร้าง พระธรรมกาย ประจำตัว จึงขอบุญกุศลนั้น ให้มาช่วย คุณนิตยานอนเจ็บปวด ร้องไม่ออก อยู่ครู่ใหญ่ ก็มีเหตุอัศจรรย์เกิดขึ้น นายจ้างฝรั่งซึ่งออกจากบ้าน ไปทำงานนานแล้ว เกิดนึกต้องการกลับมาบ้าน มาเอาสิ่งของบางอย่าง จึงกลับมา เห็นคุณนิตยา และได้นำตัวเธอไปส่งโรงพยาบาล ต้องได้รับการผ่าตัดทันที เพราะหัวเข่าหลุด ซึ่งหมอบอกว่า อันตรายมาก ถ้าหากมาช้ากว่านี้ อาจจะเป็นอัมพาต พิการไปตลอดชีวิตได้
การเจ็บป่วยคราวนี้ ต้องทำการผ่าตัดถึง ๒ ครั้ง นายจ้างยินดีที่จะจ่ายค่า รักษาพยาบาลให้ และยังให้เงินเดือนตลอด ทั้งที่เขาต้องจ้างคนอื่น มาทำงานแทน คุณนิตยาจึงใช้เงินเดือนนั้น ทำบุญสร้างองค์พระธรรมกาย ประจำตัว พระอาจารย์จากศูนย์ปฏิบัติธรรมฯ ได้เดินทางมาเยี่ยม และ บอกให้หมั่นภาวนา และให้พรขอให้หายป่วย ทันวันงานรวมใจ ไทย-ฮ่องกง บวชอุบาสกอุบาสิกาแก้ว วันที่ ๓ มกราคม พ.ศ.๒๕๔๒ ซึ่งคุณนิตยา ก็ได้กระทำตามที่พระอาจารย์บอก ทำให้อาการป่วยหาย อย่างรวดเร็วมาก จนหมอตกใจ หายทันไปร่วมงานพอดี
คุณนิตยายืนยันว่า เหตุการณ์ที่ประสบมานี้ เป็นด้วยอานุภาพบุญที่ได้กระทำไว้ดีแล้ว และด้วยความศักดิ์สิทธิ์ของ พระมหาสิริราชธาตุ ที่ ตนเองนึกถึง อย่างแน่นอน
ชีวิตเมื่อเกิดเหตุการณ์คับขัน หวังพึ่งคนด้วยกัน ไม่ใช่สิ่งที่กระทำได้เสมอไป อย่างรายที่เล่าถึงอยู่นี้ ที่บ้านไม่มีคนอยู่เลย เพื่อนบ้าน ก็ไม่มี ใครอยู่ มีแต่สุนัข ซึ่งก็ไม่สามารถ จะช่วยอะไรได้ แม้แต่จะส่งเสียง เห่าเรียกคน มันก็ไม่ทำ เพราะมันไม่รู้เรื่อง โชคดีที่คุณนิตยานึกถึงบุญกุศล ที่ทำเอาไว้ และนึกถึง บุญใหม่ที่คิดจะกระทำ บุญนั้นเอง มีกระแสพลัง บันดาลใจให้นายจ้าง คิดอยาก กลับมาบ้านพัก ซึ่งถ้าคุณนิตยา ไม่เคยทำบุญ ไว้หรือไม่คิดทำบุญใหม่อะไร จะเอาบุญที่ไหนมาคิดให้เป็นที่พึ่งแก่ตนเอง
การเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงขนาดสามารถทำให้พิการได้ ต้องเป็น อกุศลวิบากกรรมตามมาให้ผล ก็ไม่แน่อาจจะมีชาติไหนก็ไม่รู้ ที่คุณนิตยา เคย มีเวรกรรมกับ เจ้าหมาฝรั่งตัวนั้น อาจจะเคยทำร้าย ทุบตีมันไว้จนสาหัส ชาตินี้มันจึงมาทวงหนี้ ให้ต้องเลี้ยงดู ทั้งให้อาหาร อาบน้ำอาบท่า พา เดินเที่ยว แล้วยังทำให้เกิดอุบัติเหตุโดยไม่เจตนา ด้วยเหตุนี้ การดำเนินชีวิตของคนเรา ในแต่ละวัน จึงควรหลีกเลี่ยง การมีเวรกับใครๆ จะได้ไม่มี การจองเวรกัน ข้ามภพข้ามชาติ ดำเนินชีวิตได้อย่างปกติสุข
[สารบัญ] [๑๘๒] [๑๘๓] [๑๘๔] [๑๘๕] [๑๘๖] [๑๘๗] [๑๘๘] [๑๘๙] [๑๙๐]
[๑๙๑] [๑๙๒] [๑๙๓] [๑๙๔] [๑๙๕] [๑๙๖] [๑๙๗] [๑๙๘] [๑๙๙] [๒๐๐] [๒๐๑]