คุณธวัชชัย อภิบาลพูนผล อยู่ที่ ถ.กรุงเกษม แขวงป้อมปรามศัตรูพ่าย กรุงเทพมหานคร เล่าว่า
เมื่อวันที่ ๒๓ มีนาคม พ.ศ.๒๕๔๒ เวลาประมาณ ๑๙.๐๐ น. ขณะนั้นตนเองอยู่ในระหว่างการเดิน ทางกลับจากโรงงาน ที่จังหวัด เพชรบูรณ์มาที่กรุงเทพฯ โดยนั่งรถแล่นมาบนทางหลวง ซึ่งมีรถสัญจรค่อนข้างคับคั่ง คนขับซึ่งมีสภาพเหมือนหลับใน ขับรถไปในช่องทาง ด้านขวา มาด้วยความเร็วประมาณ ๑๔๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมง
ซึ่งกว่าคนขับจะรู้สึกตัวว่า ตนเองหลับใน ส่วนหน้าของรถ ก็เกือบเข้าไปซุก อยู่ใต้รถสิบล้อ ที่วิ่งอยู่ช่องทางเดียวกัน คนขับจึงเบรค อย่างสุดตัว แล้วจึงหักพวงมาลัยรถ เข้าช่องทางด้านซ้ายทันที ทำให้รถเสียหลักการทรงตัว หมุนเป็นลูกข่าง ตัวรถไปฟาดกับ รถสิบล้อด้านขวา รถสิบล้อคันนั้น จึงรีบหลบไปจอดสนิท อยู่ข้างทางทันที แล้วรถของคุณธวัชชัย ก็หมุนตกลงไปในคูน้ำ
ชาวบ้านที่เห็นเหตุการณ์ต่างออกมามุงดูกัน และถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อเห็นคุณธวัชชัยและคนขับรถ ที่ยังมีสติสัมปชัญญะอยู่ และก็เดินลุยน้ำ ลุยโคลนออกมา พร้อมกับคนขับ ซึ่งทั้งคู่อยู่ในสภาพปกติ มีรอยช้ำนิดหน่อย จากการกระแทก ภายในรถ แต่ไม่ได้รับอันตราย ร้ายแรงอะไรเลย
ต่อมาก็มีรถของหน่วยกู้ภัย มายกรถของคุณธวัชชัยขึ้น และเมื่อลองสตาร์ทรถดู ปรากฏว่า ยังสามารถขับรถ เข้ากรุงเทพฯ ได้ จึงขับรถ ด้วยตนเอง กลับมาถึงบ้าน ด้วยจิตใจที่ยังตื่นตระหนกอยู่
ในค่ำวันนั้น คุณธวัชชัยได้เล่าเหตุการณ์ให้คุณวราพร ผู้เป็นภรรยาฟัง และบอกถึงความเชื่อมั่น ในอานุภาพของ พระมหาสิริราชธาตุ ที่ติดตัวไป ในระหว่างที่เกิดเหตุ หากรถสิบล้อ ไม่หลบเข้าข้างทาง และรถที่ตาม ไม่ชะลอหรือหลบไม่ทัน คุณธวัชชัย คงจะประสบกับอุบัติเหตุ ที่ร้ายแรงกว่านี้มากก็ได้
อีกประการหนึ่ง ตรงบริเวณที่รถของเขา จอดสนิทอยู่ เลยขึ้นไปไม่ถึง ๔ เมตร ก็เป็นช่องทาง สำหรับกลับรถ ของถนนทางหลวง หากว่า รถของเขาหมุนตัวแล้ว รถหลุดไปอยู่ที่ถนน อีกฝั่งหนึ่ง คงต้องตกเป็นเป้า ให้รถที่วิ่งมาในทิศทางตรงกันข้าม ชนอย่างเต็มที่แน่นอน
เขาไม่อยากนึกถึงเหตุการณ์เหล่านั้นเลย เพราะถ้าเกิดขึ้น คงไม่ได้พบหน้าภรรยา และครอบครัวอีก จึงรีบสวดมนต์พร้อม กับภรรยา หน้าโต๊ะบูชาพระ เพื่อทำให้จิตใจสงบ ความมั่นใจใน พระรัตนตรัยว่า เป็นที่พึ่งที่ระลึกอันหาที่สุดมิได้
ได้ตอกย้ำมั่นคงอยู่ในจิตใจของเขาไม่คลอนแคลน เขาขอขอบคุณภรรยา ที่ได้เป็นกัลยาณมิตร ชักชวนให้มาสู่เส้น ทางแห่งความสุข ในวัดพระธรรมกาย เขาได้กล่าวความในใจ ให้ผู้คนรอบข้างฟัง อย่างเต็มเปี่ยม ด้วยความปีติ และศรัทธา อย่างเปี่ยมล้นว่า ต่อไปนี้ จะตั้งใจ สร้างบารมีให้ถึงที่สุด
[สารบัญ] [๒๕๒] [๒๕๓] [๒๕๔] [๒๕๕] [๒๕๖] [๒๕๗]
[๒๕๘] [๒๕๙] [๒๖๐] [๒๖๑] [๒๖๒] [๒๖๓] [๒๖๔] [๒๖๕]