ก็เหมือนการฝึกคิดเลขหรือคำนวนเลขในใจ หรืออ่านหนังสือในใจ โดยไม่ต้องพูดคำแปลภาษาไทยของภาษาอังกฤษนั้นออกมา โดยให้เข้าใจคำแปลนั้นแค่ในใจเรา เริ่มจากการพูดภาษานั้นออกมาแล้วแปลมันในใจเรา อย่างเช่นพูดว่า "Is your job hard?" ที่มีความหมายในสำนวนไทยว่า {งานของคุณลำบากไหม} โดยพยายามแปลความหมายในใจให้เข้าใจ แบบสั้นๆเป็นที่ละวลีก็ได้คือ [ คือ-ของคุณ ] [ งาน-ลำบาก? ] หรือ [ คือ ] [ ของคุณ-งาน-ลำบาก ] พูดซ้ำๆจนกว่าตัวเราเองพูดแล้วเข้าใจความหมายของประโยคภาษาอังกฤษ และคำแปลแต่ละคำ ในเวลาเดียวกันกับตอนที่พูดออกมา
    หรืออย่างเช่น เราพูดประโยคภาษาอังกฤษว่า "What have they done?" แล้วก็แปลมันแค่ในใจ [อะไร-ไ้ด้] [พวกเขา-ทำเสร็จ] และเข้าใจความหมายของมันแค่ในใจ {อะไรที่พวกเขาได้ทำเสร็จสิ้น} โดยทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้นพร้อมกันกับตอบที่เราพูดประโยคนั้นออกมา

ความแตกต่าง ของการแปล และการทำความเข้าใจความหมาย ระหว่างคำและประโยค
    เราเรามักคิคว่าการจะเข้าใจความหมายของประโยคนั้น ต้องแปลมันทุกคำนั้นถึงจะเข้าใจประโยคนั้น มันไม่ถูกต้องนัก
การที่เราแปลมันทุกคำเพื่อประโยชน์ที่จะได้รู้ว่า จะนำคำแต่และคำมาสร้างให้เป็นประโยดความหมายได้อย่างไร ถ้าเราไม่รู้คำแปลของแต่ละคำแล้วเราจะนำมันมาใช้ได้อย่างไร
ซึ่งจะแตกต่างกับการทำความเข้าใจความหมายของคำหรือของประโยค เนื่องจากการที่จะเข้าใจความหมายของประโยคนั้น เกิดจากคำแต่ละคำที่มาต่อๆกันจนให้ความหมายใดความ
ฉะนั้น มันจึงมี2แนวในการทำความเข้าใจ
1.การแปลแต่ละคำเพื่อประโยชน์ในการนำคำศัพท์มาสร้างประโยค (ข้อสังเกตทั่วไป คือการที่ผู้สอนภาษาอังกฤษจะให้เราไปท่องจำ และแปลคำคัพท์มาก่อนที่จะสอน)
2.ความหมายของวลีหรือประโยค เกิดจากคำแต่ละคำตามต่อกันเพื่อสื่อความหมายใดความหมายหนึ่ง (ข้อสังเกตทั่วไป คือการผู้สอนภาษาอังกฤษจะให้เราท่องประโยคยาว และแปลมันในความเข้าใจของสำนวนภาษาไทย)