การทำความเข้าใจภาษาอังกฤษทีละวลี หรือทีละช่วง มีประโยชน์อย่างไร?
	ในการฝึกภาษาอังกฤษสำหรับผู้เริมต้น ส่วนใหญ่แล้วเรามักจะฝึกท่องจำคำศัพท์ และแปล เป็นทีละคำๆไป เช่น People=ผู้คน(ประชากร), Express=แสดงออก, their=ของพวก, personalities=บุคลิกภาพ, in=ใน, clothe=เสื้อผ้า, car=รถ หรือในอีกกรณี เราที่มักจะฝึกท่องจำมันทั้งประโยคยาวๆ และแปลมันทั้งประโยคยาวอีกด้วย เช่น      The fear of death is more to be dreaded than death itself.      (ความกลัวในความตายนั้นเป็นการถูกทำให้กลัวยิ่งกว่าการจบชีวิตลงเองเสียอีก)      People express their personalities in their clothes and their cars.      (ผู้คนมักแสดงออกบุคลิกลักษณะของพวกเขาในเสื้อผ้าและรถ)    พอถึงเวลาที่เราต้องนำคำศัพท์ที่ท่องจำมาเป็นคำๆ มาสร้างประโยค เรากลับนำมันมาสร้างเป็นประโยคไม่ได้ เพราะว่าเราจำคำคัพท์มันโดดๆเกินไป ไม่ได้มีการสร้างความสัมพันธ์กับคำคัพท์อื่นๆ ที่จะสามารถให้ประโยชน์ หรือเป็นตัวช่วย ในเวลาที่เราจะสร้างประโยค เรามักจะนึกได้คำๆเดียว ที่จะสื่อออกไป แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร เอาคำอื่นคำไหนมาต่อหน้าต่อหลังดี แล้วจะเริ่มต้นและจบได้อย่างไร อย่างเก่งหน่อยก็สื่อมันคำเดียวโดดๆ ไปก่อน    Express clothe car (แสดงออก เสื้อผ้า รถ)    หรือการท่องจำทั้งประโยคยาว เราก็ไม่สามารถนำทั้งประโยคมาประยุกต์ใช้ให้เป็นรูปประโยคอื่นอีกก็ไม่ได้เหมือนกัน ต้องใช้มันทั้งประโยคแบบนั้นๆไป เหมือนการท่องบทละคร อีกทั้งก็เป็นการยากที่จะทำความเข้าใจทั้งประโยค สำหรับผู้เริ่มต้นที่จะให้เข้าใจในเวลาสั้นๆอีกด้วย    แต่ถ้าเราฝึกจำมันเป็นทีละวลี หรือทีละช่วง มันก็จะเป็นการง่ายในการนำวลีเหล่านั้นมาใช้ให้เป็นประโยชน์มากกว่า ในการสร้างประโยค และง่ายต่อการทำความเข้าใจ ประโยคนั้นๆ และสร้างความคุ้นเคยให้กับตัวเราในการสร้างกลุ่มคำ ที่เค้ามักจะใช้ประกอบอยู่ในประโยคต่างๆ เช่น (have you been / you have been / would like to / Would you like / there is / Are here / how to / going to / Do you know / I like to / your car / can you / as soon as / can you tell me / may I / I have / over night / over that / I will / have to / fill out ) เป็นการเหมาะสำหรับผู้เริ่มต้น และสามารถพัฒานาให้เป็นการใช้และทำความเข้าทั้งประโยคยาวได้โดยง่ายขึ้นในลำดับต่อไป    ในการแบ่งวลี หรือช่วง ผมมักจะใช้ เครื่องหมาย ( ] ) ในการแบ่ง ตัวอย่างเช่น      The fear of death ] is more ] to be dreaded than ] death itself.      (ความกลัว-ของ-ความตาย ] คือ-มากกว่า ] ที่จะ-เป็น-ความหวาดกลัว-กว่า ] ความตาย-ด้วยตัวมันเอง)      About how many ] Toyota cars are there ] in the world?      (ประมาณ-อย่างไร-จำนวนมาก] โตโยต้าี่-รถยนต์ - คือ-ที่นั้น ] ใน-คำนำชีเฉพาะ-โลก) *how many=จำนวนเท่าไร / are there=มี*      People express ] their personalities ] in their clothes ] and their cars.       (ผู้คน-แสดงออก ] ของพวกเขา-บุคลิกลักษณะ ] ใน-ของพวกเขา-เสื้อผ้า ] และ-ของพวกเขา-รถ) และปัญหาหนึ่งที่พบ ก็คือเรามักจะติดว่าเราท่องจำคำได้น้อย ทำให้พูดหรือสือสารกับคนอื่นไม่ได้ ถ้าท่องจำคำัศัีพท์ได้มากๆเราจะพูดหรือสื่อกับคนอื่นได้มากๆกว่า นั้นมันก็ูถูกส่วนหนึ่ง แต่ที่ผ่ามมาถึงจะท่องจำมากเท่าไร เราก็ยังพูดหรือสือสารกับคนอื่นไม่ได้อยู่ดี เพราะว่าเราท่องจำคำศัพท์โดดๆเกินไป การที่เราจะนำคำศัพท์ที่ท่องจำมา มาใช้ได้อย่างรวดเร็วและจำได้นานนั้น เกิดจากการเชื่อมโยง และความคุยเคยที่มีมา เช่น     small talk =การพูดด้วยความสนิทสนมไร้สาระ (ที่เป็นเหมือนการทักทายกัน เช่น วันนี้กินข้าวกับอะไร ทำงานเป็นอย่างไงบ้างละ) , casual = โดยบังเอิญ , stranger = คนแปลกหน้า , colleague = ผู้ร่วมงาน เมื่อถึงเวลาจริงที่ต้องนำคำศัพท์เหล่านี้มาใช้ เราแน่ใจแค่ใหนว่าเราจะนำมันใช้ไ้ด้ทันการโดยไม่ต้องเสียเวลานึกคำให้ได้ก่๋อน แตุ่้ถ้าเรานำคำศัพท์ที่ต้องการจะท่องจำให้มีเชื่องโยงกับ คำือื่นๆที่เราคุยเคยอยู่แล้วมันก็จะเป็นการง่ายในการนำมาใช้และจดจำ ในเมื่อเรารู้ตัวว่าเราเองไม่ได้เป็นคนที่จีเนียสที่จำอะไรได้ดีและคิดได้เร็ว ที่จะไปจำคำศัพท์แบบโดดๆ เทียบกับการจำแบบเชื่อมโยง แล้วเราจำแบบไหนได้ประโยชน์กว่า    Small talk is ] a casual form of conversation.     What ] can we say ] in casual conversations with ] strangers or colleagues ] we meet in the lift? ถ้าให้เทียบกับคำภาษาไทย (โลกาภิวัตน์) ที่หมายถึง ภาวะของโลกที่มีความใกล้ชิดมากขึ้นกว่าเดิม คือ คนที่อยู่ตามส่วนต่าง ๆ ของโลกสามารถติดต่อสื่อสาร คบหาสมาคมระหว่างกันได้สะดวกมากขึ้น เพราะความเจริญก้าวหน้าทางเทคโนโลยีด้านการสื่อสารและคมนาคม / เราส่วนใหญ่รู้ความหมายที่แท้จริงของมันหรือเปล่า และเราต้องท่องจำมันโดดๆด้วยหรือเปล่า เราแค่ได้ยินได้ฟังคำนี้ประกอบอยู่ในประโยค หรือวลีกลุ่มคำ (โลกโลกาภิวัตน์ / สังคมโลกาภิวัตน์ / ยุคโลกาถิวัตน์) และนำมันไปใช้ โดยการเชื่อมกับคำอื่นๆที่คุ้นเคย เพื่อช่วยจำและนำมาใช้ได้ง่าย อย่างเช่น   "ทุกวันนี้มีการพูดถึงโลกาภิวัตน์กันอย่างกว้างขวาง" เราสามารถนำมันมาใช้ทั้งที่เรายังไม่รู้ความหมายของมันเลย     You are ] stranger for me.     คุณ-คือ ] คนแปลกหน้า-สำหรับ-ฉัน.     She is ] my colleague.     หล่อน-เป็น ] ของฉัน-ผู้ร่วมงาน.     What small talK ] is it mean?     อะไร-เล็กน้อย-พูดคุย ] คือ-มัน-หมายถึง?     I meet him casual ] at the toilet.     ฉัน-พบ-เค้าผู้ชาย-โดยบังเอิญ- ] ณ.ที่-คำนำชี้เฉพาะ-ห้องสุขา.     Why ] do I have to ] small tall with you?     ทำไม ] กระทำว่า-ฉัน-มี-ที่จะ ] เล็กน้อย-พูดคุย-กับ-คุณ? **have to= จำเป็นต้อง**   อีกอย่างหนึ่งมันอยู่ที่เราเลือกว่าต้องการสือสารพอได้ แต่ผิดๆถูกๆ เพราะคุ้นเคยจำได้และใช้บ่อย หรือต้องการความถูกต้องตามไวยาการณ์ไว้ก่อนจะได้ดูเป็นคนเก่ง สอบได้คะแนนดีๆ แต่สื่อสารไม่ได้ เพราะมัวแต่คิดว่าถูกต้องไวยาการณ์หรือเปล่า จนทำอะไรไม่ถูก เฉพาะนั้นสิ่งที่ควรทำ ควรเริ่มจากพูด และสื่อสารพอได้ แล้วต้องไม่ลืมใช้หลักไวยากรณ์ใหู้ถูกต้องด้วย ถึงจะเป็นประโยคที่ใช้สื่อสารได้และถูกต้องตามไวการณ์
	มีต่อนะ =>>>
	เทคนิคง่ายๆ ในการจำและการนำไปใช้ (ก้าวแรก) แนะการฝึกอ่าน และแปลประโยคภาษาอังกฤษ แบบพื้นฐานเด็กๆ   (ก้าวที่2) การที่จะฝึกทำความเข้าใจความหมายของคำหรือประโยคภาษาอังกฤษให้ดีนั้น (ก้าวที่3)