"Ik wil voor mensen een voorbeeld zijn.
Je moet je nooit laten afschrijven."

(Gert-Jan Theunisse na zijn overwinning op het EK op Mallorca, 7 oktober 2002)
~*~*~*~


Terug van nooit weggeweest!
Dat doet hij nou iedere keer: net als je denkt ‘nu heeft hij er genoeg van, hij verkiest de anonimiteit’ dan koppen de kranten weer in hoofdletters! Leek ik met mtb.htm er vrede mee te hebben dat mijn internet-verhaal met Gert-Jan’s nieuwe leven een mooi slot had gekregen, nu word ik toch weer door de actualiteit ingehaald en gaat het nog even door…
Ergens tussen de zomer en de herfst van 2002 is het bij Theunisse dus weer gaan kriebelen (ben ik de enige die hierbij even aan de film Legends of the Fall moet denken?). Een nieuw thuis, een nieuwe partner, een nieuw uiterlijk (!!!): nieuw elan waar de vonken van afspringen.


 Om misverstanden te voorkomen:
De lange lokken van Gert-Jan zijn daadwerkelijk verleden tijd; de foto’s op deze site zijn NIET getruct! Ze zijn gemaakt door de journalist Harry Weiland uit Duitsland en door hem en zijn collega-renner Hans Rekers aan mij ter beschikking gesteld; waarvoor grote dank.


Europees Kampioen (30-plus)
Maandag 7 oktober 2002 zet Gert-Jan Theunisse zichzelf weer in het middelpunt van de belangstelling op de manier die zo bij hem past: Winnen wanneer niemand het verwacht. Dit keer dus het Europese Kampioenschap voor renners van 30 jaar en ouder, verreden op Mallorca. En natuurlijk kwam dat in de krant, zij het met een oude foto uit de Tour de France van 1989. Men moet welhaast gedacht hebben, dat het publiceren van een recente foto (met kaal koppie) de lezers maar in verwarring zou brengen. En eerlijk is eerlijk, ook ik moest drie keer kijken voor ik Gert-Jan herkende -zijn tatoeages hielpen daarbij wel een beetje.
Terwijl de Nederlandse media het nieuws van maandag al wel voldoende vonden, was dit EK in werkelijkheid het eerste onderdeel van de Vuelta Mallorca die nog de hele week zou duren en waar Gert-Jan op enigszins dubieuze wijze als leider in het algemeen klassement onttroond werd door een 24-jarige Spanjaard.


Via een kennis op Mallorca was Gert-Jan in contact gekomen met het Team Velosport (waar ook bovengenoemde Harry Weiland en Hans Rekers deel van uitmaakten) en hij besloot weer wat wedstrijdritme op te doen. Harry doet op zijn website verslag van de koers en nadat ik zijn toestemming kreeg, heb ik besloten enkele passages uit het Duits vertalen (hieronder cursief weergegeven):
Het is toch wel iets bijzonders, met een renner als Gert-Jan Theunisse in één team te rijden. Voortdurend gaan renners van andere teams met hem op de foto, Nederlandse toeristen vragen handtekeningen...
Het was een mooie wedstrijd – qua landschap dan. Op sportief gebied waren het vijf prima dagen, maar een geslaagd evenement kan men het niet echt noemen. Niet alleen Harry bleek zo zijn bedenkingen over de sportiviteit van mede-renners en organisatie te hebben; naarmate de wedstrijd vorderde, groeide het aantal moppers over renners die bij de eerste ronde over de bergen in de struiken doken en er op tijd weer uitkropen wanneer de kopgroep opnieuw voorbij reed. Dit werd maar al te goed zichtbaar toen er een etappe-in-lijn gereden moest worden; plotsklaps was er een grote verschuiving in het klassement te constateren en duikelde een 40-tal renners een aanzienlijk aantal plaatsen.
Nog gekker werd het bij de allesbeslissende klimtijdrit op zaterdag: onze man Gert-Jan Theunisse reed in het geel, in dezelfde tijd als lokale held Abdon Vich (24 jaar jong – maar ach, een kniesoor die daar op let). Het kwam er dus op aan wie die 5,3 km het snelst naar boven stormt. Toen Gert-Jan finishte, gaf de klok een achterstand van 57 seconden aan. Plaats 33, 52 seconden langzamer dan Vich. Volstrekt belachelijk; Gert-Jan laat in de bergen iedere renner, die ik persoonlijk ken, staan. Iedere. Gert-Jan deed woedend zijn relaas: hij stond al klaar op het platform toen men hem zei dat het nog wel een paar minuten zou duren, waarna hij zich verder warm ging rijden. Toen hij weer bij het startpodium aankwam, was hij blijkbaar 15 seconden te laat. Normaal gesproken laat men een renner in zo’n geval gewoon van start gaan met doortelling van de door eigen schuld ontstane achterstand. Gert-Jan moest echter 45 seconden wachten, omdat men hem op de hele minuut wilde laten vertrekken. Deze minuut werd er echter nadien niet weer vanaf getrokken. De facto verdeed hij een hele minuut op het platform en reed de beste tijd. De Mallorkers (hoe noem je die mensen eigenlijk? – C10A) van de organisatie boeide het niet en zij haalden de schouders op. Later stond in de krant dat Gert-Jan “verkeerd gereden” was. Een goeie mop.

~

De tekst van het nieuwsbericht zoals die in Nederland in veel landelijke en regionale dagbladen werd afgedrukt:

Afgeschreven Theunisse kampioen
door Marc van Veen

MALLORCA - Lichamelijk is hij een wrak, afgeschreven door tal van medici. Wilskracht is echter het toverwoord bij wielrenner Gert-Jan Theunisse. Gisteren greep hij op Mallorca de Europese titel op de weg in de leeftijdscategorie boven de dertig jaar. En dat voor iemand die nog steeds kampt met de naweeën van een dwarslaesie en voor een deel gehandicapt is.

Theunisse kon het gisteren amper zelf bevatten na de race over honderd kilometer, waarbij hij aan het eind met een Spanjaard en Duitser voorop kwam. Vijf jaar geleden raakte hij in Frankrijk zwaar gewond bij een ongeval. In een afdaling botste hij frontaal op een auto. Al zijn pezen en spieren waren bijna volledig doorgesneden.
Theunisse: “Partiële dwarslaesie is de term die artsen ervoor gebruiken. Wilskracht heeft me er doorheen gesleept. Ik laat me door niemand afschrijven.” Jarenlang revalideerde hij. Tegenwoordig woont hij op Mallorca. Daar draait hij weer trainingsdagen van zeven, acht uur. Fysiek is de Brabander nog steeds niet helemaal in orde. Theunisse mist een groot deel van zijn evenwichtsvermogen. Officieel is hij voor dertien procent gehandicapt. “De balans is nog wel eens zoek, zeker op een losse ondergrond heb ik moeite om mijn evenwicht te houden.” Alle trainingsarbeid om toch weer redelijk normaal te kunnen leven, betaalt zich steeds meer uit. Zoveel zelfs, dat de winnaar van het bergklassement in de Tour de France van 1989 overweegt om volgend jaar weer als professional te starten, in het mountainbiken en op de marathon. “Dat is een nieuwe discipline, die geweldig in opkomst is. Wedstrijden van over de tweehonderd kilometer. Dat kan ik wel aan. Ik moet het hebben van mijn uithoudingsvermogen. Korte wedstrijden hebben voor mij geen zin.”
Het doel om weer als professional te gaan rijden, komt niet alleen voort uit eerzucht. Inmiddels heeft hij met sportkoepel NOCNSF gesproken. Theunisse wil graag actief ambassadeur zijn voor de gehandicaptensport. “Ik wil voor mensen een voorbeeld zijn. Je moet je nooit laten afschrijven.” ANP

                                                                                          In de krant stond een foto uit 1989, maar ik vond deze veel mooier...


Televisie Documentaire
In de ban van sport, december 2002, RTL 5
(samenvatting volgt nog)


Rentree in Berlicum
Omdat ik nog niet echt aan het schrijven van een stukje ben toegekomen, hier alvast een aantal citaatjes uit verschillende Nederlandse kranten over de Empella Mountainbike Trophy 2003:

Vooraf
De MTB Trophy in Berlicum, zondag 9 maart, de opening van het Nederlandse mountainbikeseizoen 2003, geldt als zijn officiële comeback. ‘Verwacht niet dat ik met de besten meega. Ik fiets liever zeven uur lang 20 kilometer per uur dan twee uur 23 gemiddeld.’ Daarom gaat Theunisse zich in zijn tweede profleven vooral richten op een van de zwaarste disciplines van de wielersport: marathons op de mountainbike. ‘Zes, zeven uur op de fiets en veel hoogteverschillen.
Een jaar geleden kwam de eerste grote sportieve overwinning op al zijn blessureleed. Op de marathon, te voet welteverstaan. In Zuid-Afrika klokte hij een tijd van drie uur. Wat een godswonder is voor iemand die volgens de medici nooit meer lopen zou. Knappe tijd sowieso.

Voorafgaand aan de wedstrijd stond er ook een flink artikel in NRC. Omdat ik het artikel bij de online versie van betreffende krant niet heb kunnen traceren ben ik zo vrij hier even door te linken naar het weblog van Marc de Hond, die het artikel integraal heeft overgenomen: artikel NRC, 8 maart 2003

Na afloop
Genieten was er niet bij voor Gert-Jan Theunisse, bij zijn officiële rentree op de mountainbike. Daarvoor moest de 40-jarige profrenner te veel afzien en incasseren. Na een slechte start kwam Theunisse als 70e het veld in. Onder het toeziend oog van vader Toon Theunisse begon hij aan een inhaalrace van anderhalf uur. De teller stopte uiteindelijk bij plaats 27. "Het is leuk om er tussen te zitten", vertelde de bruinverbrande Theunisse. Ik word er op mijn oude dag nog nerveus van."
"Ik ben niet zo explosief meer, dus dit werk is niet echt meer voor me weggelegd. Daarom concentreer ik me ook op de marathons. De gemiddelde snelheid ligt wat lager en het aantal kilometers is hoger. Ik vind het geweldig om uren op de fiets te zitten." Op het programma van Theunisse staan dit jaar onder andere marathons in Duitsland, Frankrijk en Zwitserland.


EK Mountainbike, Lugano.
Gert-Jan Theunisse is op 17 augustus 2003 tijdens de EK mountainbike in Lugano als 7e geëindigd op het onderdeel marathon. De renner van Powerplate fietste lange tijd op de derde plek, maar na drie lekke banden én een valpartij zakte de veertiger 4 plaatsen.
Dit seizoen wilde Theunisse pieken op de EK. In de beginfase van de 78 km lange koers lag de voormalig bergkoning aan kop. De coureur viel terug naar de derde plek, maar leek de bronzen plak te hebben zeker gesteld aangezien nummer vier ruim negen minuten achterstand had. Theunisse reed echter driemaal lek (de banden moest hij zelf repareren) en had daarna geen binnenbanden meer. De laatste 5 km moest hij daarom voornamelijk lopend afleggen. Machteloos moest Theunisse toekijken hoe vier coureurs hem passeerden. "Ik ben teleurgesteld", sprak hij. "Ik had deze wedstrijd graag afgesloten met een medaille. Dit is een domper." (ANP)


Vervolgens werd het weer heel lang stil, althans mij bereikten geen verdere berichten. Tot ik onlangs, zomer 2004, zomaar een emailtje uit Mallorca mocht ontvangen met daarin een link naar zowel een klein nieuwsberichtje als ook een fotoreportage van een heuglijke gebeurtenis...

Huwelijk Gert-Jan Theunisse met Nancy Boerboom.
Gert-Jan Theunisse is op dinsdag 17 augustus 2004
in het bijzijn van familie en vrienden,
op jachtslot Mokerheide in Mook
in het huwelijk getreden met Nancy Boerboom.
(zie ook www.kliknieuws.nl)
~ * ~ ~ * ~
                        ~ * ~ ~ * ~
                      Foto's zijn gemaakt door Hans van der Poel.


Beach Challenge Scheveningen, de allerlaatste
Op 2 oktober 2005 is met deze strandkoers voor MTB-ers definitief een einde gekomen aan Gert-Jan's jarenlange wedstrijd-loopbaan. Uiteraard niet aan het fietsen zelf, want Gert-Jan zonder fiets is toch zeker net zoiets als een bos zonder bomen? Onmogelijk gewoon.
De redenen die Gert-Jan noemt om nu die punt te zetten komen er vooral op neer, dat het lekkere gevoel dat het afzien hem altijd bracht er niet meer is. Natuurlijk wordt hij ook een jaartje ouder en wil het lichaam niet meer altijd wat de geest het opdraagt. Hij zegt: Ik heb geen zin om achteraan te bengelen. Dan moet ik stoppen.
Ik ben nog druk doende het artikel van Luuk Blijboom (Telegraaf 1 oktober 2005) te bemachtigen, want daarin werd een en ander heel mooi verwoord, kwam de persoon Gert-Jan ook aan bod. Zodra ik het heb (liefst met toestemming natuurlijk) zal het hier ingepast worden.

De wedstrijd zelf was zwaar. Fietsend op een groot verzet kon hij nog wel goed met de rest meekomen, maar daar waar gelopen moest worden verloor Gert-Jan kostbare tijd. Wie op de hoogte is met de inhoud van mijn site, weet wat daar de reden van is. Uiteindelijk finisht hij als twaalfde op ruim 3 minuten. Nog steeds niet slecht, zou ik zo zeggen. En leuk om vervolgens in de krant te lezen hoe Mari van Venrooij, al ruim 25 jaar zijn persoonlijke verzorger, voor de laatste keer liefdevol een washandje over het gegroefde gelaat haalt.
T.z.t. hoop ik hier iets meer aan toe te voegen.

Training centrum for gehandicapten
Onlangs stuurde Pat uit Ierland mij het volgende berichtje dat omstreeks 1 of 2 oktober 2005 op www.cyclingnews.com stond:

Theunisse creates training centre for disabled
Former professional rider Gert-Jan Theunisse is creating a training centre for disabled persons on the Spanish island of Mallorca. The camp in Cala Millor, which will be fully equipped for wheelchairs, is to be built up during this winter. "As an ambassador for sportsmen with a handicap I thought it my duty to bring something about," said 42 year-old Theunisse, who is himself disabled by 13 per cent. The centre will be sponsored by Theunisse's personal supporters Powerplate and Eurotech.

Even googlen leerde dat er in Nederland ook over was geschreven. Onderstaande komt regelrecht uit Dagblad Trouw:

Slaaf van de fiets gaat zich nog meer inzetten voor gehandicapte sporters
Gert-Jan Theunisse wil zich nog meer gaan inzetten voor sporters met een handicap. Op Mallorca, waar hij sinds vier jaar woont, is hij bezig met het creëren van professionele trainingsfaciliteiten voor gehandicapte topsporters. Momenteel is hij daarover in onderhandeling met een hotel en een gemeente op het Spaanse vakantie-eiland. Ook wil hij afspraken maken met wielerbond KNWU.
"Het is de bedoeling dat deze sporters voor een dubbeltje op de eerste rang komen te zitten en onder ideale omstandigheden kunnen trainen. Ik wil hen daarbij begeleiden", aldus Theunisse, al enkele jaren ambassadeur van de gehandicaptensport. Sinds hij terugvocht na een partiële dwarslaesie in 1997 houdt hij regelmatig spreekbeurten over wilskracht. Voor doktoren is Theunisse nog altijd ’voor dertien procent gehandicapt’. Hij heeft ondermeer last van evenwichtsstoornissen en chronische gewrichtspijnen. In de toekomst wil hij de Paralympische ploeg gaan leiden.
"Ik heb genoeg ervaring opgedaan op het hoogste niveau van de sport", zei Theunisse die succesvol was als wegrenner (’84-’95 - in werkelijkheid staat in de krant: '94-'95 maar dat is natuurlijk onjuist, C10A) en in het mountainbiken als coach/manager (van onder andere Bart Brentjens) en actief renner (’03-’05).


Tot slot nog even terugkomen op Gert-Jan's -zoals Bert Wagendorp stelde 'voorlopig'- laatste koers. Want een hoofdstuk afsluiten, daar hoort nu eenmaal een krachtig beeld bij en dat vond ik in de eerste alinea van het artikel van John Graat:

Langs de Noordzee reed ex-bergkoning Gert-Jan Theunisse (42) als mountainbiker zijn allerlaatste wedstrijd.
Met zichzelf zal hij in competitie blijven.

"Ik zal regelmatig iets doen wat eigenlijk niet kan."




* Geklommen tot grote hoogten; --> updated October 2005
* Gefietst door diepe dalen;
* Vereerd, verguist, vergeten;
* Duizend keer gevallen...
* ...en weer opgestaan!

Terug naar de eerste pagina

© Oktober 2005 Christina