"Ik heb mijn lichaam uitgeput. Wat ik van jongsafaan wilde:
winnen van mijn lichaam,verder gaan dan je kunt, heb ik bereikt.
Die overwinning heb ik behaald. Het was geen mooie zege.
Ik heb mezelf verslagen en zo heb ik in alle opzichten verloren."
(Citaat uit De fiets, de fiets en verder niets van Jeroen Wielaert, 1996, Uitgeverij Kosmos Z&K)
~*~*~*~
Wie herinnert zich niet die foto: Gert-Jan Theunisse die met een bebloed gezicht zijn bolletjes trui verdedigt?
Ook dat was de Tour de France van 1989 - die hij overigens begon met een lijf vol gekneusde ribben.
De lijst met kwalen en ongelukken die Gert-Jan gehad heeft, is onnoemlijk lang.
Het leek soms of het lot hem tot ongeluk had voorbestemd - om hem zo te dwingen zijn pijngrens en incasseringsvermogen tot het uiterste te verleggen.
Toch was het ten dele ook zijn keuze.
Van hem is immers ook de uitspraak "klimmen is een masochistisch genot".
Hij wilde het uiterste van zijn lichaam vergen.
Is hij niet ook een beetje wielrenner geworden om zichzelf te kunnen pijnigen???
Ziektes
Ongelukken
Als trainer/begeleider van Bart Brentjens en de overige mountainbikers van het Specialized Team (meer hierover op mtb.htm) klimt Gert-Jan zelf ook weer regelmatig op de fiets. En dus zijn er ook weer valpartijen en botsingen...
Tenslotte...eindelijk!
Geluk bij een ongeluk...
Na dat laatste vreselijke ongeluk werd eindelijk duidelijk waarom de hormoonhuishouding
van Gert-Jan Theunisse af en toe flink door de war was: hij lijdt aan osteoprotose
(Moet dit overigens geen 'osteoporose' zijn? Zoek ik nog voor jullie uit.)
Niks geen geslik - zie je nou wel!
Een fragment uit het artikel in Nieuwe Revu nr. 7, 1999:
Echt last van zijn hart kreeg hij pas toen hij was gestopt als profrenner.
Hij zakte als een huis zonder cement in elkaar.
Door alle onderzoeken die hij toen moest ondergaan is er, zoals hij dat zegt, dwars door zijn botten gekeken.
En toen kwam ook de aap uit de mouw wat betreft zijn vermeende dopinggebruik: osteoprotose, een verstoorde hormoonhuishouding.
Alle stukjes van de legpuzzel vielen in elkaar.
Eindelijk stond vast wat hij altijd had geweten: het was zijn eigen lichaam dat zoveel hormonen aanmaakte.
"Door de afwijking aan m'n schildklier kwam een afbraakproduct vrij dat in mijn urine als testosteron werd herkend.
Dat stond jaren eerder al in die rapporten die zoveel hadden gekost.
Bij de UCI hebben ze die uitslagen gewoon weggepleurd.
Dát vond ik nog veel erger dan toen ze me van dopinggebruik beschuldigden.
Ik wilde tegen de wielerunie procederen, maar die was als de dood voor een miljoenenclaim.
Met een handige constructie sneed de UCI me de pas af en kón ik niet eens een rechtszaak beginnen.
Of die dopingkwestie me zal blijven achtervolgen? Ik praat er niet graag over.
Joop Zoetemelk was de held, maar net zo vaak positief als ik.
Goddank is door mijn kwaal vast komen te staan dat ik nooit doping gebruikt heb; dat het aan mijn lichaam lag.
Voor mezelf is het bevestigd en voor de rest zoeken ze 't allemaal maar lekker uit!"
Toch onbegrijpelijk dat de media dát niet hebben opgepikt; rehabilitatie in stilte...
(Laat het me a.u.b. even weten, wanneer ook in andere tijdschriften of op radio/tv aandacht hiervoor geweest is!)
Graag verwijs ik op deze plaats naar de link "Vereerd, verguist, vergeten" onderaan deze pagina. Vooralsnog heb ik daar de reactie van Gert-Jan op de Affaire Landis opgenomen, waarbij hij ook terugblikt.
Binnenkort zal daar tevens meer en uitgebreide informatie te vinden zijn over de dopingperikelen omtrent Gert-Jan. Naar aanleiding van de actualiteit m.b.t. Landis verschijnen op de verschillende discussiegroepen volop onjuiste verhalen en worden feiten pijnlijk door elkaar gehaald. Tijd voor een degelijk "naslagwerk", dus. Oh ja, het is prima als teksten van mijn site worden geciteerd, maar ik zou het op prijs stellen als die mensen er de bron bij zouden zetten. Kwestie van fatsoen.
Over leven
Zelfs na zijn actieve wielercarriere krijgt het lichaam van Gert-Jan geen rust en tijd te herstellen.
Eerst dus dat zware ongeluk, en recent door te hard werk en 'overbelasting' ook nog eens een hartaanval die hij g.z.d. overleefde!
Hard werk en overbelasting vroegen een hoge tol van Specialized's MTB manager. In Nevegal (Italië), waar zijn mountainbike team aan een Wereldbeker wedstrijd mee zou doen, werd hij op een ochtend wakker met pijn in zijn borst. Hij besloot op te staan en een stukje te gaan wandelen in de veronderstelling dat de frisse lucht hem goed zou doen... een uur later vond een Italiaanse boer hem buiten bewustzijn in de berm. In het ziekenhuis werd een lichaamstemperatuur van 41,6 graden gemeten en zijn hematocrietwaarde (dikte van het bloed) lag bij 52; een levensgevaarlijke situatie. Terwijl andere mensen een lange pauze in zouden lassen om goed te herstellen, was Gert-Jan na een week (!) rust al weer druk in de weer met zijn ploeg. Desalniettemin heeft hij beloofd om het binnenkort rustiger aan te gaan doen.
Toch beangstigend... die gedachte dat ik met mijn ontmoeting in Plymouth maar 'net op tijd' geweest zou zijn...
Ondanks alle narigheden lijkt het wel alsof niets Gert-Jan ooit kan tegenhouden. Hij stapt nog geregeld op zijn fiets en geeft zijn lichaam opnieuw zwaar te verduren. Na zijn hartaanval volgden een gebroken heup en een verbrijzelde schouder en wie weet wat nog meer dat niet in de media belicht werd. (Door de eerder genoemde ziekte osteoporose zijn de botten van Gert-Jan vergelijkbaar broos met die van een bejaarde. Hij breekt dus relatief snel iets.)
* Geklommen tot grote hoogten;
* Gefietst door diepe dalen;
* Vereerd, verguist, vergeten; --> updated 2006
* Duizend keer gevallen...
* ...en weer opgestaan!
Terug naar de eerste pagina
© 2006 Christina
This page hosted by 
Get your own Free Home Page
