"IRK","ULUS" VE EGEMEN-DÝN SORUNUNDA KARÞIMIZA ÇIKAN SORUNLAR

Ýlk olarak bir tanýmdan yola çýkarak, bizim karþýmýza çýkan, milliyetle ilgili sorunlarý ortaya koymaya çalýþalým.

Milliyet “Ulus dil ,toprak, ekonomik yaþam ve ortak ekin biçiminde beliren ruhsal biçimlenme birliðiyle tarihsel süreçte oluþan insan topluluðudur”.

Türkler ve Macarlar ayný kökenden olmalarýna raðmen bugün farklý uluslardýr. Fransýz ulusu, Galililerden, Romalýlardan, Bretonlulardan, Germenlerden; Ýtalyan ulusu Etrüsklerden, Yunanlýlardan, Araplardan, Romalýlardan, Germenlerden meydana geldikleri halde tek ulusturlar. Ýlkel topluluklarda “ulus” kan baðýyla belirlenmiþtir. Kan baðýnýn çözülmesi ve çeþitli uluslarýn (klanlarýn) birleþmesiyle akrabalýk baðýyla baðlý olmayan siyasal topluluklar oluþmuþtur. Feodal üretim tarzýnda ise toprak birliði ve ekonomik yaþam birliði oluþamýyordu. Ulusun oluþabilmesi için feodal bölünmelerin ortadan kalkmasý gerekiyordu. Kapitalizm bunu saðlamýþtýr. Ortaçaðda bir Ýngiliz, Alman veya Amerikan ulusundan bahsedilemez, kökenlerden bahsedilebilir. Bu yüzden ulusun tarihsel bir baþlangýcý ve sonu vardýr. Geçmiþte merkantilist ulusal pazarlarýn parçalanýp, sermaye ihracýna dayanan pazarýn oluþturulmasýyla uluslar aþýrý þirketlerin uluslar ötesi çýkarlarý ile ulusal þirketlerin alt-emperyalist “ulusal çýkarlarý” emekçi halkýn aleyhine sömürüyü gittikçe daha da fazla derinleþtiriyor. Uluslar ötesi emperyalist ve alt emperyalist güçlerin dünya imparatorluðuna doðru gidiþi komünal toplumsal bir altyapýya temel oluþturmaktadýr
Bu durum kozmopolitan ulusal ve uluslar arasý dayanýþma anlamýndaki ulusun veya sosyal-sýnýfýn sýnýrlanmýþ burjuva kardeþliðini saðlar. Bu tarihsel bir egemenlik biçimidir. Bu gün de sürdürülen tarihsel egemenlik biçimlerinin geriye doðru izlerine bakacak olursak þu sonuçlarý kolayca çýkartabiliriz.
On altýncý yüzyýlýn baþlarýndan, on dokuzuncu yüzyýlýn sonlarýna kadar ticaret kapitalizmi dünyaya hakimdir. Önceki dönem, Avrupa’nýn dünyaya ticaret operasyonlarýný yaymaya baþladýðý ilk dönemlerdi. Avrupa dýþardan gelen saldýrýlara sahne olmuþtur. Moðol hakaný Öðedey’in ölümü üzerine Moðollarýn batý ilerleyiþi durmuþtur. Diðer yandan 1683’te Osmanlýnýn Viyana kapýlarýndan uzaklaþtýrýlmasý dünya tarihinde belirleyici bir etkendi. Bundan sonra ABD ve SSCB’nin ortaya çýkmasýyla Avrupa güvenlik altýna alýnmýþtýr. Bu deniz aþýrý ticaret operasyonlarý için bir sýçrama tahtasý olmuþtur.
Uzun ticaret kapitalizmi dönemi boyunca Avrupalý tüccarlar silah gücüyle desteklenmiþtir. Avrupalý tüccarlar, Afrika sahillerini, Kuzey ve Güney Amerika’yý iþgal ettiler. Bu bölgelerin hapsinde ileri karakollar kurdular. Avrupa dan Amerika’ya göçü baþlattýlar. Afrika ve Asya da on yedinci ve on sekizinci yüzyýllarda birleþik tacir organizasyonlarýna tekel ayrýcalýklarý veriliyordu. Bunlarýn etkinlikleri tehdit yada kaba kuvvetle doðrudan destekleniyordu. Bu kuruluþlar, devlet desteði sayesinde onaylanan yaðmayla mübadele þartlarý elde etmiþlerdir. Krallar ticaret gemilerine saldýrma ve el koyma yetkisi,korsanlýk, verecek kadar ileri götürmüþtür. Ayný zamanda Avrupalý devletler yaðma ve talan ettikleri ülkelere ve orada yaþayan insanlara karþý da Avrupalý devletlerin kendi aralarýnda uyguladýklarý kurallardan deðiþik kurallar uyguladýklarý görülmüþtür.
“Nitekim bu ülkeler üzerinde yaþayan yerli kavimlerin hukuksal açýdan varlýklarý reddedilerek bu ülkeler Avrupalýlarca “sahipsiz ülke” olarak deðerlendirilmiþtir.” ☻

Bunlarýn sonucunda Amerika kýtasýnda Avrupa’nýn kültürel ve dinsel deðerlerine sahip yeni birtakým devletler ortaya çýkmýþtýr. Ayný zamanda bu alanlardan geniþ bir biçimde Avrupa’ya servet transferi olmuþtur. Bu servetin bir kýsmýný devlet almýþtýr. Bir kýsmý da Avrupa’daki imalatta yatýrýma fon saðlamak amacýyla sermaye olarak kullanýlmýþtýr.
Bu þekilde Ýspanya, Meksika ve Peru’dan büyük miktarda gümüþ, Portekiz de Brezilyadan altýn getirmiþtir. Ýngiltere, Ýspanya ve Portekizlilere karþý korsan operasyonlarý sayesinde büyük karlar elde etmiþtir. Ýngiltere, Hindistan ve diðer kolonileþtiði yerlerden de servet akýþý saðlamýþtýr. Bu giriþimlerin sonucunda Avrupa da büyük deðiþikler olmuþtur. Bu deðiþiklikler ülkeden ülkeye farklýlýklar göstermiþtir. Hammaddenin, altýnýn ve gümüþün Ýngiltere’ye akýþý Ýngiltere de yerli sanayinin geliþmesini ve güçlenmesini saðlamýþtýr.
Genel olarak toplumlarda Batý ticareti yönünde ve yörüngesinde ekonomik, siyasi ve kültürel erozyonla karþý karþýya kalmýþtýr. Ayný zamanda kültürel farklýlýklarýn ortadan kaldýrýlmasý ve batý hayat tarzlarýnýn doðrudan kabul ettirilmesi yoluna baþvurulmuþtur. Bu fiziksel olarak insanlarýn katledilmesine kadar ileri götürülmüþtür. On beþ milyon civarýnda Afrikalý köle, yurtlarýndan sökülüp Kuzey ve Güney Amerika’ya götürülürken kölelerin büyük bir kýsmý yolda ölmüþtür. Kuzey Amerika’da yerli nüfus on sekizinci yüz yýlýn sonuna kadar tamamen yok edilmiþtir. Güney Amerikanýn yerli nüfusu on altýncý yüzyýlýn baþlarýndan on sekizinci yüzyýlýn ortasýna gelene kadar nüfusun % 40 oranýnda azaldýðý hesaplanmýþtýr.
Geleneksel üretim biçimlerinin Avrupa’dan deðiþik ürünler talep etmesi üzerine yerleþik ticaret kalýplarý gerilemiþ ve kýrýlmýþtýr. Bu siyasi çözülme yönetim mekanizmalarýna doðrudan müdahalenin sonucu olarak ortaya çýkmýþtýr. Sömürgecilik ayný zamanda, sömürge toplumlarýnda ikili bir ekonomik sistem yaratmýþtýr. Bu iki sektör arasýndaki servet ve gelir eþitsizliðidir. Bu yapý bir biriyle iliþkilendirilmiþtir. Avrupa da kentsel kalkýnma sanayileþmeye paralel gider diðer ülkelerde de bu iliþki yoktur. Sömürgecilik bu þekilde bir ülkede iki ayrý kültürde yaratmýþtýr. Birisi modern-batýcý diðeri ise gelenekseldir. Bu ekonomi-politikanýn etkileri bugün dahi vardýr. Kýsacasý sömürgecilik on dokuzuncu yýlýn sonlarýna kadar dünyada yayýlmasýný sürdürmüþtür.
Birinci Dünya Savaþý öncesi eski-sömürgecilik emperyalist sermaye ihracýnýn önünde engel oluþturmaya baþlamýþtý. Eski-Sömürgecilik ekonomik ve siyasi olarak belli bir toprak parçasý üzerinde,ne kadar geniþ de olsa, ticaret zeminine dayalý bir imparatorluktu. Bu dönemde liberal sanayi burjuvazisi ekonomik,sosyal ve siyasi birikimini yaparak merkezi krallýklara dayalý bu siyasi yapýlanmayý ulusal-devlet biçimi, cumhuriyet, zemininde zorlamaya baþladý. Sanayi burjuvazi serfleri, köylüleri ve manüfaktürlerde çalýþan insanlarý arkasýna alarak bu siyasi yapýlanmanýn içinde güçlendi. Çünkü Feodal üretim tarzý geliþen üretim iliþkilerinin önünde engeldi. Bunun sonucunda sanayi burjuvazisinin önderliðinde yapýlan devrimler gündeme geldi. Yapýlan devrimlerden sonra bu ülkelerin sosyal, siyasal, ekonomik ve ideolojik yapýsýna sanayi burjuvazisi hâkim oldu. Sanayi burjuvazisi, yeni ekonomik yapýlanmasý doðrultusunda dünyada yeni nüfuz alanlarý yaratmak zorundaydý. Emperyalist sermaye ihracýnýn önünde engel olan eski yapýnýn olmasý, dünyanýn ekonomik-siyasi yapýsýnýn yeniden düzenlenmesini gerektirdi. Emperyalizm sermaye ihracýna uygun yeni bir dünya politikasýný gündeme koydu. Birinci Dünya Savaþýnýn çýkýþ nedeni de buydu. Savaþ dünyadaki bu yeni yapýlanmayý kurmak için çýkmýþtý. Dünyadaki yeni yapýlanma "Baðýmsýz Cumhuriyetler"dönemiydi. Bu politika "Uluslarýn Kendi kaderini Tayin Hakkýný" gündeme getirdi. Bu dönemde dünyada, emperyalist sermaye ihracýnýn önünde engel olmayan siyasi bir yapýlanma gerekliydi. Emperyalizm sermaye ihracýna engel olan tüm duvarlarý, burjuva cumhuriyetleri araçlarýyla yýktý. Bunun sonucu olarak da dünyada ezen-ulus ve ezilen-ulus "sosyalistlerinin" ayrýlýðý gündeme geldi. Bu sorunda ki politik ayrýlýkta komünist ideolojik bir ayrýlýk deðil burjuva-demokrat bir ayrýlýktý.
Bu eðilimlerin ideolojik,politik ve örgütsel anlayýþlarýnýn etkileri bu günkü "sosyalist" hareketlerin içinde geriye doðru ve ileriye doðru ideolojik bir hat çizmektedir. Bu iki yapýlanmanýn ideolojik, siyasal, ekonomik ve örgütsel anlayýþlarýna dayalý bir "sosyalizm" düþüncesi ve tavrý vardýr. Bunlar devlet ve egemenlik sorunu; demokrasi sorunu; din ve milliyet sorunudur. Bu anlayýþlar geçmiþten devralýnmýþ burjuva anlayýþlardýr. ‘Egemen ve ezilen ulusun sosyalistlerinin’ iki politik, ideolojik ve örgütsel eðilimin izdüþümleri Dünyada ve Türkiye de "sosyalist örgüt ve hareketler"in içinde de vardýr. Bu iki anlayýþ da egemenlik alanýna sýkýþtýrýlmýþ toplusal bir burjuva politikasýdýr. Dünyada ve Türkiye'de ki sosyalist hareketler bu politikanýn sonucuna tabi olmuþlardýr. Dolayýsýyla dünyadaki ve Türkiye'deki "sosyalist örgüt ve hareketler" burjuva egemenliðinin tayin ettiði kendiliðinden iþleyen ideolojik ve pratik bir tasfiye politikasýnýn içindedirler. Komünistler geçmiþten kalan bu iki anlayýþla geriye doðru gerek ideolojik gerek politik gerekse örgütsel planda yeniden yeni bir tarihsel hesaplaþmayý önlerine koymalarý gerekiyor.
Çünkü gerek kapitalist gerekse sosyalist egemen ve ezilen uluslarýn birlikte oluþturacaðý federasyon veya uluslarýn birbirinden ayrýldýðý baðýmsýz bir devlet yapýsý da dahi uluslarýn eþitsizliðini ortadan kaldýrmaz. Eþitsizlik dünyada uluslara dayalý ekonomik çýkar var oldukça sürecektir. Biz egemen veya ezilen ulus diye uluslarýn birbirinden ayrýlmasýyla oluþturulmuþ uluslarýn içinde insanýn bir nesne olarak kullanýldýðý bir toplumsal yaþam biçimini hayal edemeyiz. Çünkü böyle toplumsal bir koþulda insan özgürleþemez. Biz yeni bir toplumsal sitem öneriyoruz. Egemen veya ezilen milliyet zemininde soya veya topraða dayalý bir vatandaþlýk iliþkisinin yerini tikel bireye (insan) dayalý bir vatandaþlýk iliþkisi almalýdýr. Bugün ki ‘insanýn’ üzerindeki tarihsel toplum biçimi ve iliþkilerinden devralýnan tüm toplumsal egemenlik ve sömürü biçimleri kaldýrýlmalýdýr. Bu var olan uluslarýn içindeki insanlarýn tikel insan ve tümel insan zemininde kendilerini özgürce ifade edebileceði yeni bir insan-toplumsal sitemin yaþam biçimini ortaya çýkartacaktýr
.Biz “ulusal çýkarlarýn” içerden aþýldýðý komünal, genel bölünmemiþ insanýn birliðine dayalý tarihsel olarak sýnýrlanmamýþ bir toplumsal örgütlenme ve iliþkiyi temel almamýz gerekiyor.
Dinle ilgilide arkeolojik araþtýrmalar dinsel tasarýmlarýn ancak elli bin yýldan beri varolduklarýný ispatlamýþlardýr. Demek ki insan 20 milyon yýl, din düþüncesinden uzak yaþamýþtýr. Ýlk tasarýmlar insanýn doða karþýsýndaki güçsüzlük duygusundan doðmuþtur. Ýnsanla doða arasýndaki iliþki, doða tarafýndan yaratýlan güç arasýnda, daima bir efendi, köle iliþkisi olarak kalmýþtýr.
Kýrgýz-kazaklarýnda ölümün hemen ardýndan ve cenaze töreni sýrasýnda insanlar yüzlerini keserek yakýnýrlardý. Ýnsanlar ölünün çadýrýnýn etrafýnda törensel at yarýþý yaparlardý. Bu törenler bir ritüel gerekliliði olarak ceset çadýrdan çýkarýlýrken aðlanabilirdi.

“cenaze çadýrýnýn kapýsýnýn önüne gelir gelmez yüzlerini bir býçakla kestikleri ve kanýn gözyaþlarýyla birlikte aktýðý görülmektedir” 
Bu durum yüzün týrnaklarla çizilmesi ve saçlarýn yolunmasý þeklinde hala devam ettirilmektedir.
“De Guignes, yüzün yedi kez kesildiði ve dolayýsýyla, bu kesiklerin yedi kez cenaze çadýrý etrafýnda dolanmaya karþýlýk gelebileceðini düþünmektedir. Bu gelenekte kesinlikle gezegenlerin bir etkisi bulunmaktadýr, çünkü kutsal olarak kabul edilen yedi rakamý yedi gezegenle baðlantýlandýrýlmýþ olsa gerek.” 
“Pek korkulan ölüm olayýný anlayýp açýklayamamak da, bu iliþkinin efendi yararýna köleleþmesini saðlamýþtýr. Efendi öyle güçlüdür ki ölümden sonra da yardýmýný ve koruyuculuðunu sürdürecektir.” 

Ýnsanlarýn doðada kendileri için yararlý gördüðü ve açýklayamadýðý þeyler totem olarak seçiliyordu. Doðal iþ bölümüyle de cins ayrýmý zemininde oluþan erkek egemenliðine dayalý baba egemenliði kurumsallaþmýþtý. Baba tarafýndan yasaklanan þeylerle doða tarafýndan yasaklandýðýna inanýlan þeyler iç içeydi. Burada dokunulmaz olan þey totemi oluþturuyordu. Totem her þeyden önce klanýn ortak atasýydý. Totem ayný zamanda onlara bilgi veren ve onlarý koruyan bir güçtü. Onlar için dokunulmaz olan þeylerde tabuydu. Babadan gelen tabuyu cinse dayalý yasaklar oluþturuyordu. Anne dahi oðluna yemek verirken oðlunun yemeðini almasý için yemeði yere býrakýrdý. Burada totemle ilgili yasaklarla babayla ilgili yasaklar birbirinin yerine ikame edilmiþtir. Bununla birlikte baba ile totemde birbirinin yerine ikame edilmiþtir. Günlük yaþamda da kan baðýna dayanmayan sosyal iliþkilere dayanan bu ailedeki yasak ve tabulara riayet ediliyordu. Gerçekte günlük yaþamdaki doða güçlerinin egemenliði de insan zihninde doða üstü biçimlere bürünmüþ yansýmalardan ibaretti. Oidipus’un grek efsanelerinde de bu durum açýkça yansýmaktadýr.

“Bu doða bilmecesini doðanýn yarý insan, yarý hayvan varlýðý olan Sphinks çözüyor;babasýný öldüren, anasýnýn kocasý olan Oedipus doðanýn kutsal düzenlerini de daðýtma gereðinde kalmýþtýr. Evet, söylence bize, bilgeliðin, özellikle Dionysos’ca bilgeliðin, doðadan gelen engelle ilgili bir korku nesnesi olduðu konusunda, sözcüðün tüm anlamýyla, bir þeyler fýsýldamak ister gibi görünüyor. Kendi bilgisiyle yokluk uçurumuna düþen kimse, kendi kendine, doðayý da eritip tüketmeyi göze almýþtýr, diyor. ’Bilgeliðin doruðu, bilgelere dönerek; Bilgelik doðada kan dökmedir’ söylüyor: böylesi korkunç sözleri bize bildiren söylencedir. Hellen ozaný, bir güneþ ýþýðý gibi, söylencenin korkunç ve yüce Memnon sütunlarýna vurur, Spokles’in ezgilerinde, birdenbire sesler çýkarmaya baþlar...” •

Fakat grek sanatçýsý, özellikle bu tanrýsal varlýklara inanýþtan dolayý, deðiþen insanýn tanrýya baðýmlýlýklarýnýn karanlýk duygusunu sezmiþti. Aiskylos’un Prometheus’un da da bu duygu simgeleþmiþtir. Mitolojiye göre tanrýlarý ve insanlarý yaratan Prometheus, tanrýdan çaldýðý ateþi içi boþ bir sopaya saklayarak insanlara götürür. Ateþin ele geçiriliþi ise suçtur. Ateþ gasp veya hýrsýzlýkla ele geçirilmiþtir. Burada ateþin kontrolü suç düþüncesiyle birleþtirilmiþtir. Çünkü ateþin kontrolü insanlara avantaj saðlayacak. Dolayýsýyla Prometheus, insanlara, Zeus karþýsýnda avantaj saðlamýþtýr. Mitte oyuna gelen tanrýlar olmuþtur. Prometheus, kayaya baðlanýr ve her gün bir akbaba karaciðerlerini yer. Eski çaðlarda karaciðer ise her türlü tutkunun ve arzunun kaynaðý kabul edilirdi. Halbuki mitlerde tanrýlara her türlü arzunun doyumu için izin verilirdi. Dolayýsýyla tanrýlarýn ensest iliþkileri vardý. Mitolojide bir insan arzusu, tanrýsal bir ayrýcalýða dönüþtürülmüþtür. Mitolojiye göre Prometheus’a iç dürtülere boyun eðdiði için ceza verilmiþtir. Halbuki tam tersi doðrudur. Burada bir çarpýtma vardýr. Prometheusta iç dürtülerden bir vazgeçiþ vardýr. Çünkü Prometheus ateþi insanlara getirerek ateþin insan ve uygarlýk açýsýndan ne kadar gerekli olduðunu insanlara göstermiþtir.
Ýnsanlarýn yerleþik yaþama geçmeleriyle birlikte totem hayvanlar sosyal aile törenlerin de kesilip yenmeye baþlanmýþtý. Ýnsanlar içinde totemlerin tabularý aðýr aðýr yumuþamaya baþlamýþtý. Yalnýz baba emenliðine dayalý tabular ve dokunulmazlýklar devam ediyordu. Güçlü erkek, kabilenin hepsinin efendisi ve babasýdýr. Kan baðýna dayanmayan sosyal ailedeki kadýnlarýn hepsi babaya aitti. Bu ailenin içinde kan baðýndan olanlar kadýnlar da vardý. Baba bunlarýn hepsiyle cinsel iliþkiye girebiliyordu. Diðer kabilelerden gasp edilen kadýnlarda onun malýdýr. Ayný zamanda babalarýn kýzlarýný ve oðullarýný öldürme hakký da vardý. Oðullar babalarýnýn kýskançlýðýný kamçýlamalarý halinde öldürülür veya kabileden sürülür. Fakat en küçük oðlan korunurdu. Bu durum Altay’daki Doðu Tu-kiulerinde þöyle olurdu.
“Baba veya büyük erkek kardeþ öldüðü vakit, oðullar veya küçük kardeþler birbirlerinin eþleriyle yada kýz kardeþleriyle nikahlanýrlardý.”☺

Grek efsanelerinde anlatýlan insanlarýn aþk tutkusuyla ilgili düþünceleri sosyal iliþkilerine de þöyle yansýyordu.

“Ýlkel insanýn aþk tutkusuna - veya analitik bir ifadeyle libido sembolüne- benzer bir þey olarak deðerlendirmesi, diðer ateþ mitlerinde olduðu gibi, Prometheus mitinde de belirsizliði [bulanýklýðý] artýracaktýr. Ateþin yaydýðý sýcaklýk, cinsel heyecan durumuna eþlik eden duyumun aynýsýný yaratýr; alevin þekli ve hareketi ise penis etkinliðini düþündürür. Alevin mitolojide bir penis anlamýna geldiðine kuþku yok; Roma kralý Servius Tullius’un ebeveynlerine iliþkin masalda bulunan bir diðer kanýtý buluruz. Aþkýn “yakan  ateþinden” veya “yalayan” alevden -böylece alevi dille kýyaslayarak - söz ederken ilkel atalarýmýzýn düþünce modundan pek de uzaklaþmýþ olmuyoruz.” 

Ýlk olarak felsefe Batý-Anadolu da ortaya çýkmýþtý. Batý-Anadolu da yaþamýþ Herakleitos ( Ý.Ö 540 – 480 ), Anaksimandros ( Ý.Ö 610 – 547 ), Thales ( Ý.Ö 645/4 - 546/5 ) ve Anaksimenes ( Ý.Ö 585 - 528) yaþadýklarý çevreye bakýp nesnelere iliþkin olarak “bu nedir” diye sorduklarýnda verdikleri yanýtla fizik yapmýþlardý. Fakat Sonradan Ege’nin karþý kýyýsýnda Athenaý’de yaþayan Sokrates (Ý.Ö470/69-399), Platon (Ý.Ö428/7-348/7) ve Aristoteles (Ý.Ö384-322) ise insanýn doðasýna ve pratik iþlerine iliþkin sorular sormuþlardý ve verdikleri yanýtla da metafizik yapmýþlardý.Grek felsefesi üzerinde ise Anadolu’dan felsefi etkiler vardý.Grek sanatçýsý, kendini, insanlarý yaratma, Olimpos tanrýlarýný yok etmek amacýyla baþkaldýrýcý inançlar içine girmiþtir. Prometous söylencesinde insan, baðýmsýz olarak ateþi beklemiþ, onu göðün bir hediyesi olarak deðil yýldýrýmdan veya güneþten almýþtýr. Grek sanatçýsýnýn yarattýðý ürün, insan adýna, insanýn dini bir toplumsal sistemin nesnesi olmasýný reddeden ilk sezgisel ifadelerden biriydi.
Genel olarak bu inanýþlar toplumsal sistem içinde yer saltanatýnýn efendisi, kralýný aramaya dönüþmüþ sonra da bu kutsallýk milli egemenliðe dayalý kutsal bir güç olmuþtur. Tüm bu tarihsel egemenlik biçimleri burjuvazinin bugün ki sonsuz sömürü iliþkisinin sürdürmesinde toplumsal bir araç olmuþtur. Kaplamsal toplumsal iliþkiler içinde ki sýnýf ve tabakalara bu sosyal roller tarihsel olarak verilmiþtir.
Antik toplumlardan toprak köleliðine dayanan feodal toplum biçimine geçilince, dinler, devlet dini olmuþtur. Din ayný zamanda feodal toplumda egemen sýnýflarýn sýnýfsal bir ideolojisi olmuþtur. Bu yüzden ekonomik ve toplumsal etkenler dinsel biçimlerde yansýmýþtýr.
Dünyada sömürgeciliðin yayýlmasýnda coðrafi keþifler önemli bir rol oynamýþtýr. Klasik sömürgeciliðin yayýlmasýnýn ideolojik temeli de din olmuþtur. Burada din ayrýmlarý baþlamýþtýr. Dünyada yeni sömürgeciliðin baþlamasýyla burjuvazinin din karþýnda aldýðý tavýrlarda da deðiþiklikler olmuþtur. Fransýz devrimiyle baþlayan laiklik, dini hukuki olarak kamu alanýndaki yerinden etmiþtir. Fakat dini hukuki olarak yerinden etme ideolojik ol arakta yerinden etme deðildir. Çünkü devletin kendisi kamu ve özel hukuk ayrýmýný içsel olarak yapmaktadýr. Devletin alaný bu iki hukukunda üstünde olmasý nedeniyle ayrýlýr. Ayný zamanda bu bir ön koþuldur. Özel hukuk alanýnda laikliðin olmamasý devletin hem egemen din toplumsal hem de devlet baskýsý kanalýyla diðer heteredoks mezhepler üzerinde ideolojik bir hegemonya oluþturur. Bu ideolojik-hegemonya çoklu bir hegemonyadýr. Bu sorun zaman zaman ideolojik-hegemonya sorununu olmaktan çýkartýlarak genel ve özel tehdit, yýldýrma ve imhaya dönüþtürülmektedir. Bu imha din, ýrk ve egemen-ulus bazý üzerinden yürütülmektedir.
Ayný zamanda ýrklar teorisi eski sömürgeciliðin yayýlmasýna paralel ortaya konmuþtur. Irký da bilimsel olarak kanýtlanmaya çalýþmýþlardýr. Fakat ýrký bilimsel temellendirecek bir kanýt bulamamýþlardýr. Merkantilist dönemin sonlarýna doðru dünyada liberalizmin güçlenmesiyle birlikte yeni sömürgecilik ortaya çýkmýþtýr. Bu süreçte dünyada burjuva cumhuriyetlerinin kurulmaya baþlanmasýyla birlikte hem dinin hem de ýrkýn yeni sömürgecilik içinde oynayacaðý rol yeniden belirlenmiþtir. Dünyada kurulan ulus-devletler de bu ideolojik, siyasi ve ekonomik yapýlanma içinde yer almaktadýr. Ulus devlet toplumsal yapýlanmasý bir yanýyla ýrkçýlýk bir yanýyla egemen-din bir yanýyla þovenist ve sosyal-þovenist ideolojik tarihsel-insan bölünmesi üzerine bina edilmiþtir. Irkçýlýk, þovenizm,sosyal-þovenizm ve egemen-din ayný zamanda kapitalist-emperyalist ulusallarýn ideolojik hegemonyasý üzerine kurumlaþmýþtýr. Irk teorisi içinde yer alan kafatasçýlýktan da milliyet zeminine dayanan milliyetçi ve sosyal-þovenist ulus tarifine kapý aralanmýþtýr. Din ve milliyet iliþkileri klasik ve yeni sömürgeciliðe baðlý olarak tanýmlanmýþtýr. Bu teoriler egemen tarihsel-sýnýrlandýrýlmýþ ideolojik bir hegemonya ve jenosit üzerine bina edilmiþtir. Bu anlayýþ ve pratikler bugün de devam etmektedir. Irkla ilgili teori, ansiklopediler de söyle tanýmlanmaktadýr:

Irk,”Bir canlý türünde, ayný karakteri taþýyan bir kýsým bireylerin meydana getirdiði alt bölüm.”  yine bir baþka ansiklopedide ýrk þöyle tanýmlanýyordu.“Ýnsan türünün alt bölümü” 

Burjuvazi bu kadar cüretkar davranabilmiþtir. Halbuki bu ayrým baþlýca evcil hayvanlara uygulanýyordu. Evcil hayvan ýrklarý; endogami ve suni ayýklama sonucunda meydana geliyordu. Özgül deðer taþýyan bazý karakterleri ayný hayvanda birleþtirilmeye çalýþýlýyordu. Bu anlayýþ bilim adýna, klasik sömürgeciliðin baþlamasýna paralel de ýrklar teorisi ortaya konmuþtur.
Dünyanýn keþfi ve sömürgeciliðin Batý Afrika ve Uzak Doðuyu fetihleri sýrasýnda, Avrupa ideolojisine dayalý, “uygar sömürgeci teorileri” temellendirmek için yapýlmýþ teorilerdi. Onlara raðmen bir ýrka ait-özgü “belirtici” gen araþtýrmalarý baþarýsýzlýða uðramýþtýr. Eðer herhangi bir ýrka ait önemli sayýda bireyde sadece onlara özgü bir gen bulunsaydý gerçekten o gen “belirtici” olacaktý.
Bugün bildiðimiz kadarýyla insan, 2-3 milyon yýl önce yaþadýðý, radyo-izotop tekniði ile saptanan, Australopithecus’tan günümüz insanýnýn atasý sayýlan Homo sapiens’e kadar biyolojik bir evrim sürecinden geçmiþtir. Ýnsan Australopithecus’tan baþlayarak, Homo Erectus, Kro-Magnon ve Homo Sapiens’e kadar biyolojik bir evrim süreci geçirmiþtir. Homo Spiensi de bugün ki insan olarak görmek mümkündür. Bu evrim ve sýçramalý süreçte insanlýk hem biyolojik hem de kültürel boyutlarda geliþmiþtir.

“Milyon yýllarla ölçülen bu süreçte biyolojik ve kültürel evrimin çok uzun bir süre karþýlýklý iliþki ve etkileþim içinde geliþtiði söylenebilir. Australoptiek adý verilen ilkel türün yaþadýðý çaðlarda insanoðlunun öðrenme gücü ve kapasitesi kültürel evrimin hýzýný sýnýrlamýþtýr. Bu çaðlarda merkezi sinir sistemi dil öðrenmeye elveriþli olanlar, dil öðrenmede geri kalanlara karþý üstünlük saðladýlar.” ¤

Ýnsanlar dil aracýlýðý ile atalarýnýn bilgilerini, yaþantýlarýný ve törelerini öðrenip aktarabiliyorlardý. Dil sadece anlaþma arcý deðil ortak bir bilgi hazinesi de oluyordu.
Klasik ýrk tanýmýný insanlarýn görünür benzerlik ve ayrýlýklarýna, fenotip, göre insanlarý sýnýflandýrýyorlardý. Bu günse bilimsel araþtýrmalar da gözle görülmeyen benzerlik ve farklara göre, genotip, insanlar sýnýflandýrýlmaya çalýþýlmaktadýrlar. Bunlar üzerine de sürekli tahmin yapmaktadýrlar.

“Oysa, bundan doksan yýl kadar önce Ýsveç ordusunda yapýlan antropometrik bir araþtýrma, askerlerden yalnýz % 11’inin bu özelliklere sahip olduðu açýða çýkmýþtýr; %29 sarýþýndýr ancak kafa biçimleri uzun deðil yuvarlaktýr.”  Bu fenotip bir araþtýrmaydý. Genotip özelliklerde ise “cinsel organýn salgýladýðý plazmadaki cinsiyet hücrelerinin çekirdeklerinde kromozom adý verilen çubuk þeklinde yapýlar vardýr. Her canlý türünde kromozom sayýsý deðiþiktir. Ýnsanda, 23’ü anadan, 23’ü babadan gelen 46 kromozom vardýr. Her gen veya gen grubu organizmanýn belli bir bölümünün yapýsýný ve görevini belirler Gen biyolojisine göre bütün genlerin kimyasal pozisyonlarýnýn toplamý milyarlar ve milyarlarla ulaþýr. Bu nedenle, genetik bakýmdan tam birbirine özdeþ iki kiþi bulmak son derece güçtür. “ 

Ýnsan biyolojisindeki görünmez genetik özelliklerden biriside kan grubudur. Fakat yapýlan deneylerde de her kan grubunun birbiriyle uyuþmadýðý görülmüþtür. Toplumlar ve gruplar arasýndaki daðýlýmlardan tam ve kesin anlamlý bir sonuçta çýkartmak mümkün deðildir. Bir genotip araþtýrmadaki sonuçta þuydu:

Kan Gruplarýnýn Bölgesel (kültürel) Daðýlýmý

Kan Grubu
Topumlar “0”
% A
% B
% AB
% Toplam
%
Avrupa 40-50 30-40 8-12 1-6 %100
Utes’ler (ABD ) 98 2 0 0 %100
Asya Moðollarý 30 30 30 10 %100
Türkiye 36 43 16 5 %100
Kaynaklar:( Hoebel, 1968; 67 ), ( Bingöl, 1970 ) 

“Kan grubu ve PTC ( phenythiocarbamide ) testlerin ortak sonuçlarýna göre beþ çeþit genotip ýrk vardýr. Bunlar Kokazoid, Neðroid, Mongoloid, Kýzýlderili ve Avustralyalý ýrklardýr.” denilmektedir.

Ancak, k fenotip bir özellik ile genotip bir özellik arasýnda kesin ve anlamlý istatistiki bir iliþkinin olduðunu da söyleyememektedirler. Ayný zamanda bu bulgular içinde tasnif edilen insanlarýn da ayný türün üyesi olduðunu itiraf etmek zorunda kalmýþlardýr.
Bu bulgular, antropolog ve genetikçilerin yaptýklarý gözlemler ve araþtýrmalarýn bu güne kadar ýrk diye tanýmlanan insanlar arasýndaki görünen benzerliklerin görünmeyen benzerliklerin sayýsý ve öneminden çok daha küçük olduðu açýða çýkmýþtýr. Bu araþtýrmalar bütün insanlarýn tek bir biyolojik insan ailesinin üyesi olduðunu göstermektedir.
Irk klasik sömürgecilik ve Milliyetse yeni sömürgeciliðe baðlý bir taným olarak meydana çýkmýþtýr. Klasik sömürgecilik döneminde vurgu fenotipe yönelikti. Yeni sömürgecilik döneminde ise vurgu fiziksel, ve sosyo-kültür yapýlanmaya yönelik olarak yapýlmaktadýr. Bu durum ayný zamanda milliyetlerin yaratýlmasýna yönelik tarihsel bir kapý aralamaydý.
Coðrafi keþifler döneminde Hýristiyan misyonerlerin askeri güç desteðinde yerlileri Hýristiyanlaþtýrmalarý ve Osmanlý döneminde de Hýristiyan çocuklarýn devþirme sistemiyle Müslümanlaþtýrýlmalarý zorla kültürleþmeye örnektirler. Kültürel özümseme yoluyla da kaybolan Kýzýlderili kültürler ve Afrika kökeninden kopmuþ ABDli siyah topluluklar oluþturulmuþtur. Bu süreçler içinden yeni milliyetler ortaya çýkarýlmýþtýr. Hem Hýristiyan hem de Avrupalý milliyetler yaratýlmýþtýr. Dünyada hem askeri hem dinsel boyutta egemen-uluslaþtýrma operasyonlarý devam ettirilmiþtir. Milliyet tanýmlarý da þu þekil de yapýlmýþtýr.

”ulusal çýkarlarýn, ulusu oluþturan sýnýflarýn ve gruplarýn yada öteki devletlerin çýkarlarýndan daha önce geldiðini ileri süren siyasal kuram;ulusçuluk.” 

Bugün ýrk, milliyet ve din sorunu anlayýþýnda ve yaklaþýmýnda klasik ve yeni sömürgeci Batý Avrupa ideolojisi dünyaya hakimdir. Kýsacasý klasik sömürgecilik döneminde baþlayan ýrk saptamalarý fenotipten genotipe kaymýþ bugünse kültürel bir sýnýrlýlýk içinde tahlil edilmeye çalýþýlmaktadýr. Bu tahliller batý sömürgeciliðinin dünyada geniþlemesine göre de yeni biçimler alacaða benzer.Gerçekte biyolojik ýrk diye bir þey yoktur.sadece benzer türler vardýr.Irk emperyalizmin geniþleme eðilimine uygun olarak ideolojik ve politik yeni bir biçim almaktadýr.Dolayýsýyla buna uygun “bilimsel” argümanlarda hemen hazýrlanmaktadýr.
Uluslar ötesi þirketlerin dünyada söz sahibi olmaya baþladýðý bir dönemde de kozmopolitan çýkarlara dayalý farklý egemen dinlerin ve uluslarýn kardeþliði gündeme gelmiþtir. Bu iki zeminde de farklý milliyetlerden ve dinlerden insanlarýn ‘kardeþliði’ tanýmlanmýþ ve sýnýrlandýrýlmýþ bir egemenlik ve sömürü biçimine dayanmaktadýr. Dünya çapýnda ve bölge çapýnda þirketlerin “uluslar ötesi” ve “ulus” çýkarlarýna dayalý bir sömürüyü devam ettirme biçimi deðiþmektedir. Bu ayný zamanda þimdiden hazýrlanmaya çalýþýlan ideolojik, politik ve ekonomik bir imparator-egemenlik biçimidir. Farklý “milliyetlerden” ve “dinlerden” olan insanlarýn sýnýrlandýrýlmýþ ve tanýmlanmýþ ‘kardeþliði’ uluslar üstü tekellerin kozmopolitan çýkarlarýna dayalýdýr. Buna raðmen burjuvazinin bu alanlarda bizleri tecrit etme giriþimlerine karþý, din ve milliyet konusunda, bizlerin burjuvaziye açýk kapý býrakmamasý gerekiyor. Geçmiþ dönemde sosyalist örgütlerin izlediði yanlýþ politika ve pratiklerinin, gözden geçirilerek, ideolojik olarak ortaya çýkarýlmasý saðlanmalýdýr. Yoksa önümüzü göremeyiz. Bu yanlýþ politikalardan biriside komintern’in pratiklerinde þöyle ortaya çýkmýþtýr.

“Komüntern’in Müslüman Doðu halklarý arasýnda yürüttüðü faaliyet bakýmýndan zararlý sonuçlar yaratmasý kaçýnýlmazdý. Baþlangýçta ortaya çýkan önemli engel Enternasyonalin ikinci kongresinde onaylanan tezlerde Pan-Ýslamizm’in kapalý biçimde mahkum edilmesi idi. Bu geliþme, muhtemelen Sovyet devleti için oluþturulan doktrinin yarattýðý iç sorunun sonucu deðil, ayný zamanda, Batýlý Marksistlere egemen olan ‘ Avrupa merkezci’ kültürel bakýþ açýsýnýn ifadesi idi. Bu bakýþ açýsý, onlarýn(aralarýnda tezleri yazan Lenin’de vardý.) geleneksel kültürler ile baðlantýlý anti- emperyalist hareketlerin taþýdýklarý devrimci potansiyeli kavramamalarýný ve ondan yararlanmalarýný engelledi. Komüntern’in 4.Kongresinde Hollanda’ya baðlý Doðu Hint Adalarý Endonezya Komünist Partisini temsil eden Tan Malakçý pah-islamizmin geniþ çapta mahkum edilmesini þiddetle eleþtirerek, bu hareketin önemli bir kesminin devrimci anti-emperyalist önemini ve komüntern’in aldýðý tavrýn, Doðu hint adalarýnýn burjuva milliyetçileri tarafýndan komünistleri köylü kitlelerden ayýrmak için nasýl kullandýðýný açýkladý. (Bu tecrit durumu, Hollanda yetkililerinin 1926’nýn sonunda E.K.P’ni ezebilmelerinin baþlýca sebeplerinden biridir.) ◘

Bizim din ve milliyet karþýsýndaki tavrýmýz, dinin ve milliyetin insanýn tarihsel sýnýrlamasýný ortadan kaldýran bir yaklaþým biçimi içermelidir. Bu tikel-insanýn komünal birliðine giden yolu açmamýzý saðlayacaktýr. Ayný zamanda biz burjuva egemenliðini dýþlayan insan-yaþam biçimini temel almamýz gerekmektedir.
Burjuvazinin din karþýsýndaki hukuki yaklaþýmýnýn temellendirilmiþ biçimi olan laiklik þöyle tanýmlanmýþtýr:

”Dünya iþlerini din iþlerinden, dini otoriteden baðýmsýz olarak ele alan.” ☺

Bizse bu tanýmý ayný biçimde ele alamayýz. Çünkü kamu ile özel hukuk arasýndaki ayrým burjuva hukukunun kendi içsel bir ayrýmýdýr. Burjuva hukukunun otoritesini uyguladýðý alanlarda geçerlidir. Devletin alaný bu ayrýmdan ‘hukukun üstünde’ olmasý nedeniyle ayrýlýr: Yönetici sýnýfýn devleti olan devlet ne kamudur, nede özeldir. Tersine herhangi bir kamu özel ayrýmýnýn ön koþuludur. Bu biçim sadece ve sadece devletin kamu hayatýný dini otoriteden hukuki olarak ayýrýr. Ama kamu hayatý da egemen dini içerir ve egemen dini kadrolardan da meydana gelir. Dolayýsýyla toplum-birey ve birey-birey arasýndaki iliþki egemen-laik biçimde yürür. Yönetim-insan iliþkisi egemen din bazýndaki bir iliþkiyi dýþlamaz. Fakat saklý egemen din baskýsý da toplum hayatýna var olur. Bu þu anlama gelir. Kamu ve özel hayat içindeki dini iliþkininde birbirinden ayrýlmasýný gerektirir. Çünkü devlet kurumlarýnda oldugu gibi özel kurumlarda ideolojik devlet aygýtlarý olarak görev yapmaktadýrlar. Var olan laiklik þekli ancak egemen dinlerin diðer ezilen din ve mezhepler karþýsýndaki özgürlük alanlarýný geniþletir. Bizim ortaya koymaya çalýþtýðýmýz yaþam biçimi toplum-insan ve insan-insan sosyal iliþkilerinde insan kimliðinin öne çýkmasýný saðlayan bir biçimdir. Milliyet ve ýrklarý birbirinden ayýran problem tümüyle tarihsel bir sýnýrlama sonucu meydana gelmiþtir. Bu sorunlarda insaný birbirinden ayýrýr. Çünkü kapitalizm tek tanrýlý dinlerle egemen-tarihsel kültürel hegemonyayý sýnýfsal baðlarý içinde devam ettirmektedir. Bu, insanlýk açýsýndan bireysel ve toplusal tarihsel bir sýnýrlamayý getirmektedir. Bu durumda iki boyutludur. Birincisi tarihsel kültürel hegemonyaya onay verenlerdir.Bu, hem kendi içinde bir sýnýrlýlýðý hem de dýþtan sürdürülen bir sýnýrlýlýðý ifade eder. Ýkincisi ise bu tarihsel-toplumsal ve sýnýfsal kültürel hegemonyaya karþý onay vermeyenlerin üzerinde dýþardan gelen bir sýnýrlamadýr. Kamusal ve özel iliþkilerin toplum-insan ve insan-insan iliþkisine göre hukuki olarak yeniden yapýlanmasý gerekir.
Bizim sýnýrlanmýþ kardeþliði deðil tikel insan zemininde komün birliðini istememiz gerekiyor. Bizden baþlayan yerel, bölgesel ve dünya çapýnda yeni bir birlik örgütlenmesi yaratmamýz gerekiyor. Çünkü uluslar ötesi þirketler kozmopolitan çýkarlara dayalý ekonomik, siyasal birlikler oluþturarak bu egemenliði dünya çapýnda kurmak istiyorlar.
Bugün tarihsel bölünme içinde, genel bölünmemiþ insan sömürüsünün tarihsel egemenliði sosyal, siyasal, toplumsal ve ekonomik olarak din ve milliyet içinde de gizlenmiþtir.
Bu tarihsel bölünmelerin ortadan kaldýrýlarak, genel bölünmemiþ insan zemini üzerine oturacak bir örgüt ve kadro yapýsýnýn kurulmasý ve yeni bir kültürel yapýnýn ortaya çýkarýlmasýyla, geleceðimiz hakkýnda söz sahibi olabiliriz. Ýnsanýn özgürleþmesi ancak buradan itibaren baþlayabilir.