|
Υπάρχει εξελιγμένη ζωή πέρα από τον πλανήτη
μας ή εξωγήινος πολιτισμός;
Το ερώτημα αυτό
είναι λογικό και δεν «απαιτεί» καμία φανταστική ιστορία για να τεθεί. Ρωτάμε
πολύ απλά, εάν οι προϋποθέσεις για να εμφανιστεί η ζωή βρίσκονται μόνο εδώ στη
Γη ή σε περισσότερες περιοχές του Σύμπαντος.
Η καλύτερη απάντηση θα ήταν βέβαια, να
ανιχνευθεί η ύπαρξη εξωγήινης ζωής με τα επιστημονικά μέσα τα οποία διαθέτουμε.
Είναι γνωστό, ότι απλούστερες μορφές ζωής, σε μικροσκοπικό επίπεδο, έχουν
αναγνωριστεί σε εξωγήινης προέλευσης πετρώματα. Εμείς δεν ερωτούμε για τέτοιες
μορφές ζωής, αλλά για πιο εξελιγμένες και με πιο μεγάλο ενδιαφέρον για την
ύπαρξη εξωγήινου πολιτισμού. Τα τεχνολογικά μέσα τα οποία διαθέτουμε σήμερα
είναι εκπληκτικά, όμως δυστυχώς δεν έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά σε αυτή την
πολύ ενδιαφέρουσα αναζήτηση.
Η Θεωρία του Τελειωμένου Χρόνου, με το
πλεονέκτημά της να δίνει εξηγήσεις στη βάση μίας ενιστικής και ορθολογικής
άποψης, επιτρέπει μία γενική προσέγγιση στο συγκεκριμένο ζήτημα. Σύμφωνα με αυτή
την κοσμολογική θεωρία, μέσα στο Σύμπαν όλα εξελίσσονται με προκαθορισμένα
όρια, με κοινή βάση τη σταθερότητα του Σύμπαντος. Η περιοδικότητα, η επανάληψη,
η ομοιότητα, η αναλογία και η συνέχεια είναι οι αναπόφευκτες συνέπειες και οι
προϋποθέσεις για την ύπαρξη ολόκληρου του Σύμπαντος. Όλες οι επιμέρους εξελίξεις
πρέπει να γίνονται με τέτοιους τρόπους που να μην αποσταθεροποιούν την ποιότητα
εκείνου.
1) Εξ’ αρχής,
όλα τα επιμέρους πράγματα δημιουργούνται από τους ελάχιστους φορείς
αλληλεπίδρασης που ονομάζουμε «ύλη» και αυτοί οι φορείς «αντιπροσωπεύουν» τις
αρχικές (ελάχιστες) στιγμές ύπαρξης του Σύμπαντος και στη ροή της ενέργειας. Όλα
τα πράγματα, χωρίς καμία εξαίρεση, αντλούν -στην κυριολεξία- την ύπαρξή τους από
τους ίδιους υλικούς φορείς. Οι τελευταίοι για να υπάρχουν και για να διατηρούν
τη σχετική σταθερότητά τους προϋποθέτουν ένα Σύμπαν, το οποίο είναι πάντοτε το
ίδιο και «τελειωμένο» μέσα στα μέγιστα όρια ενός και του ίδιου χρόνου.
2) Στη Θεωρία του Τελειωμένου Χρόνου, ένα από
τα αναπόφευκτα φαινόμενα περιοδικότητας είναι η αρχή και το τέλος. Η αρχή και το
τέλος με τη μεγαλύτερη ταχύτητα κάνουν δυνατή την ύπαρξη της ύλης. Η ύλη
προϋποθέτει κάποια ροή ενέργειας, που δεν μπορεί να γίνεται σε απεριόριστη
ποσότητα ούτε γρηγορότερα από ένα όριο. (Έχει δοθεί εξήγηση και σε αυτό). Αυτή η
κυματοειδής, με «φρένο» και με όρια ροή της ενέργειας δημιουργεί τις ξεχωριστές
μικροσκοπικές ποσότητες των υλικών φορέων. (Βλέπε ακόμα,
ΥΛΗ & ΚΙΝΗΣΗ
).
Εξ’ άλλου όπως το διαπιστώνουμε από την
εμπειρία, στην πορεία του ευθύγραμμου χρόνου όλα τα επιμέρους πράγματα έχουν μία
αρχή και ένα τέλος ύπαρξης. Είναι η αναπόφευκτη συνέπεια και η προϋπόθεση της
σταθερότητας της Συμπαντικής Ποιότητας, η οποία Είναι με όλους τους δυνατούς
τρόπους μέσα στα όρια ενός μέγιστου και κοινού Χρόνου.
3) Ανάμεσα στα επιμέρους πράγματα,
συμπεριλαμβάνονται και εκείνα τα οποία είναι έμβια. Η παρουσία των εσωτερικών
και διανοητικών φαινομένων δεν οφείλεται στην ύπαρξη άλλου είδους υλικών ή
τελείως διαφορετικών πραγμάτων, που ξεφεύγουν από τους όρους του ενιαίου και
σταθεροποιημένου Σύμπαντος. (Ας μην παρεμβάλλουμε με επιπλέον αναλύσεις και
εξηγήσεις το παρών συναισθηματικά φορτισμένο ζήτημα. Βλέπε και
ΑΠΟΡΡΙΨΗ
). Την
αρχή και το τέλος στα έμβια πράγματα την ονομάζουμε γέννηση και θάνατο.
4) Η Συμπαντική Ποιότητα δε θα μπορούσε να
είναι σταθεροποιημένη, αν κάποια από τα λεγόμενα μέρη της είχαν μία
ατελείωτα εξελισσόμενη ποιότητα ή απεριόριστες δυνατότητες. Όμως η παύση της
ύπαρξης δεν μπορεί να είναι παντοτινή, για τον ίδιο λόγο που πρέπει να γίνεται.
Έπειτα, το Σύμπαν είναι τελειωμένο (άμεσα) στην
ίδια στιγμή, που τα επιμέρους πράγματα γίνονται σαν εξωτερικά και
αλληλενεργούν με τα υπόλοιπα σε εξωτερικές στιγμές
τους. Όλα τα δυνατά σε κάθε περιοχή του –συμπεριλαμβανομένων και των έμβιων
υπάρξεων- επηρεάζουν και επηρεάζονται (σε μικροσκοπικό επίπεδο και με πολύ
έμμεσο τρόπο) από την πραγματικότητα που βρίσκεται σε άλλους χώρους και χρόνους.
Με δεδομένες τις παραπάνω κεντρικές θέσεις της
Θεωρίας Τελειωμένου Χρόνου, μπορούμε να αποτολμήσουμε μερικές προβλέψεις για την
ύπαρξη εξωγήινης ζωής. Σε πρώτη έκφραση μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, ότι:
1)
Υπάρχουν αναρίθμητες περιοχές του
Σύμπαντος με εξελιγμένες μορφές ζωής
2)
Αυτές δεν θα είναι τελείως
διαφορετικές από τη ζωή εδώ στη Γη
3)
Θα είναι θνητές και θα υπάρχουν
πολλοί τρόποι για να χάσουν πρόωρα την ύπαρξή τους
4)
Θα έχουν αισθητικότητα, διότι
αυτή είναι η πρώτη ιδιότητα κάθε εξελιγμένης ζωής. Το έμβιο πράγμα φέρει ένα
εσωτερικό φορτίο, βιώνει κάποια αίσθηση και δέχεται υλικές επιδράσεις από το
περιβάλλον του. Ορισμένες από αυτές τις επιδράσεις προκαλούν κάποια μεταβολή
στην αίσθησή του και τότε λέμε ότι αυτό αισθάνεται. Στη μεταβολή αυτή αντιδρά
αναλόγως πως εκλαμβάνεται, σαν ωφέλιμη ή σαν αποσταθεροποιητική. Η επανάληψη της
μεταβολής αυτής,
την κάνει αναγνωρίσιμη.
5)
Οι εξελιγμένες μορφές ζωής των
άλλων περιοχών και πλανητών δεν θα περιορίζονται σε επίπεδο αισθήσεων και
στιγμιαίας νοημοσύνης. Εάν αναγνωρίσουμε, ότι η διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα
ζώα προέρχεται από τη δυνατότητα να συγκρατεί στη μνήμη και με τη γλώσσα του τα
δεδομένα των αισθήσεων και να τα συγκρίνει, τότε δεν θα μας φανεί μεγάλο το άλμα
στην πορεία της εξέλιξης της ζωής. (Βλέπε και
Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
).
6)
Στην πορεία εξέλιξης του
πολιτισμού σε άλλες περιοχές του Σύμπαντος, θα υπάρχουν πολλές ομοιότητες. Θα
υπάρχουν παρόμοια προβλήματα, παρόμοιες ανακαλύψεις και θα κατέχουν πολλές ίδιες
γνώσεις με τις δικές μας.
7)
Εάν στην πορεία του ανεξάντλητου
χρόνου πραγματοποιούνται όλες οι δυνατές εξελίξεις όλων των πραγμάτων, τότε,
κατά πάσα πιθανότητα στο βάθος του χώρου υπάρχει πολύ μεγάλος αριθμός πλανητών
όπως ο δικός μας και άνθρωποι όπως εμείς.
|