Από τις πιο απίστευτες και παράλογες θεωρίες στην ιστορία της φυσικής επιστήμης, που ξεπερνάει σε ανοησία τη γεωκεντρική θεώρηση του κόσμου, ακόμα και τη μεσαιωνική εξήγηση της φωτιάς με την ουσία "φλογιστόν" είναι ο ισχυρισμός ότι όλη η ύλη του Σύμπαντος μαζί με το χώρο ήταν συμπυκνωμένη σε ένα σημείο και το
Σύμπαν ξεκίνησε να υπάρχει με μέγεθος μικρότερο από τα μικρότερα υλικά πράγματα! Θα είναι ένα από τα πιο λαμπρά παραδείγματα για να θυμίζει την υπεροψία στο χώρο της επιστήμης και την παρατήρηση που με επίγνωση έγινε τίτλος στην εισαγωγή ενός άγνωστου βιβλίου: "Η γνώση χωρίς φιλοσοφική διάνοια τροφοδοτεί την άγνοια". Η γνώση μπορεί να τροφοδοτεί την
πολυλογία, την παράνοια, τον αποπροσανατολισμό, τη σύγχυση και την αυταπάτη, όπως έχει γράψει πολύ πονηρά ένας ακαλλιέργητος νεαρός. Η τυφλή εμπιστοσύνη στους τύπους και στους υπολογισμούς όταν περιγράφονται σχέσεις των πραγμάτων μπορεί να οδηγήσει σε μαζική παράνοια, σε μία ανοησία που ανέχονται και επαναλαμβάνουν χιλιάδες επιστήμονες επί πολλές
δεκαετίες.
Είναι απίστευτο, ότι μπορεί να διατυπώνονται τέτοιες ανοησίες μετά από πρόοδο αιώνων στο χώρο της επιστήμης, όταν οι ίδιοι θεωρούν ανοησίες τα όμορφα παραμύθια που
διαβάζουμε σε αρχαία θρησκευτικά κείμενα, τα οποία γράφτηκαν με τεράστια άγνοια για τη φύση. Ο παράλογος ισχυρισμός στο χώρο της επιστήμης, ότι το σύνολο του υλικού κόσμου μαζί με το χώρο δισεκατομμυρίων γαλαξιών υπήρξε στις διαστάσεις ενός ορατού πράγματος, έστω και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου είναι πιο εκπληκτικός από τον παραλογισμό, ότι το Σύμπαν
ξεκίνησε να υπάρχει από το τίποτε.
Δεν υπάρχει επιστημονικός χώρος, στον οποίο να έχουν συσσωρευτεί τόσοι πολλοί παραλογισμοί και προκλητικά λάθη σε τόσο σύντομο χρονικό
διάστημα. Δεν υπήρξε ποτέ τέτοια αναξιοπιστία στην εξέλιξη των επιστημών που να είναι ισοδύναμη με αυτήν ενός τρελλού. Όταν δεν καταλαβαίνουμε τις δικές τους ανοησίες, θα πουν ότι εμείς δεν είμαστε ειδικοί και θα γελάσουν μαζί μας. Τώρα, αντιθέτως, τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια ενθαρρύνουν την τρέλλα τους, αντί να καλλιεργούν την κριτική σκέψη και
ντρέπονται να εφιστούν την προσοχή του καλόπιστου αναγνώστη. Έχει γίνει φαινόμενο θρησκευτικής έκφρασης να ακούμε με ταπεινότητα τους κατανοητούς παραλογισμούς, που εκστομίζουν οι παρέες των ειδικών για να μας εντυπωσιάσουν με τις τρομερές γνώσεις τους και για να διασκεδάσουν. Δυστυχώς και ο δημοσιογραφικός παπαγαλισμός έχει γίνει φαινόμενο
χιονοστιβάδας, που παρασύρει στον κατήφορο την κριτική σκέψη και τη συνθλίβει. Θυμίζει την έφοδο των ρεπόρτερ με κάμερες και με μικρόφωνα για την αρπαγή της είδησης, με σκοπό την τηλεθέαση και όχι την ενημέρωση.
Κοιτάξτε το "ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ", "ΤΟ
ΜΕΓΑΛΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ" και περί της γνώσης "Η αυθαιρεσία των λέξεων"