|
|
๏
สว่างวิเศษแสงแห่งเกียรติยศมนุษย์ |
วาวรุ้งดุจดาวระยับระย้าสวรรค์ |
เกียรติยศแท้ค่าเอกเอนกอนันต์ |
นั้นสถิตย์วิเศษไว้ในวิญญาน
ฯ |
|
|
๏
เกียรติยศอยู่กลางใจมนุษย์แท้ |
ไม่พ่ายแพ้ทุกกาละเทศะสถาน |
แววเกียรติยศสถิตย์ไว้ในงาน |
แก่นสารประโยชน์ยิ่งมิ่งมงคล
ฯ |
|
|
๏
ถ้ามีพรสวรรค์ก็บรรลุประเสิรฐ |
มิเลอเลิศก็บากบั่นฝึกฝน |
แสวงครูผู้รู้จริงรู้เลิศล้น |
อดทนเพียรเรียนรู้ค่าสารพัน
ฯ |
|
|
๏
แบบอย่างโพธิสัตว์แจ่มชัดปณิธาน |
กล้าหาญอุดมคติอมตะใฝ่ฝัน |
เจียระไนวิญญานงานเลิศล้ำอัน |
นฤมิตมนุษยโลกนั้นเลอแก้วมณี
ฯ |
|
|
๏
รู้บุญคุณจักรวาลงานงามอุกฤษฎ์ |
ชีวิตเล็งผลเลิศประเสริฐศรี |
นอบน้อมทุกค่าแท้อุทิศชีพพลี |
ใช้หนี้ขลังสังสารวัฎฎ์มหัศจรรย์
ฯ |
|
|
๏
น้ำไหลอายุขัยก็ไหลล่วง |
ใบไม้ร่วงชีพก็ร้างอย่างฝัน |
ฆ่าชีวาคือพร่าค่าคืนวัน |
จะกำนัลโลกนี้มีงานใด
ฯ |
|
|
๏
พินัยกรรมสุดประเสริฐเลิศแล้ว |
คือวรรณศิลป์แก้วลึกซึ้งสบสมัย |
ประโยชน์เพื่อมนุษย์สรรพสัตว์เสมอไป |
สู่อารยะวิสัยเกษมสุขทุกกาล
ฯ |
|
|
๏
อธิษฐานงานปัญญาค่าทิพย์ |
หยิบธาตุฟ้าค่าอมตะวิเศษวิศาล |
ทุกเพชรดินน้ำลมไฟแง่งาน |
หวานนฤมิตวิจิตรบุญสุนทรีย์
ฯ |
|
|
๏
ฝากน้ำใจไมตรีที่เอกภพ |
มิรู้จบอุทิศชีวิตถวายหนี้ |
สนองบุญคุณของน้ำฟ้าปฐพี |
ดาวโลกนี้เสน่ห์ลึกลับจับใจ
ฯ |
|
|
๏
อุบัติภพไหนใจนี้แก้วมณีรุ้ง |
รุ่งเรืองกายสิทธิ์คิดรู้เหนือสมัย |
โอยทานศิลป์วิญญานแด่ภพไตร |
ให้ค่าใหม่พริ้งพะแพร้วพรรณราย
ฯ |
|
|
๏
ถวายชีวิตเพื่อสิิบทิศประโยชน์ |
อุโฆษค่าแท้เหนือทิพย์หลากหลาย |
ด้วยธาตุเมตตากรุณามากมาย |
เสมอสายมหาสมุทรสุดเกียรติยศยง
ฯ |
|
|
๏
กี่ชีวิตก็นิมิตอมตะประโยชน์ |
รุ่งโรจน์มิ่งมงคลชัยประสงค์ |
พลันปฏิบัติสัจจะถือซื่อตรง |
คงภวังค์พลังขลังไว้ให้โลกเอย
๚ะ๛
|
|
|
|
|
|
จาก
กวีศรีอยุธยา |
|
โดย
อังคาร กัลยาณพงศ์ |
|
จวนจะตีสี่ล่วงเข้า
พฤหัสบดีที่ ๓๐ มกราคม |
|
พุทธศักราช
๒๕๔๐ |
|
|