ก.ศ.ร. กุหลาบ
(พ.ศ. ๒๓๗๗ - ๒๔๖๔)
ปัญญาชนหัวก้าวหน้าในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราช ผู้เรียกร้องให้มีรัฐธรรมนูญในสยามประเทศ

เทียนวรรณ
(พ.ศ. ๒๓๘๕ - ๒๔๕๘)
"ให้รีบหาปาลีเมนต์ขึ้นเป็นหลัก
จะได้ชักน้อมใจไพร่สมาน
เริ่มเป็นฟรีปรีดาอย่าช้ากาล
รักษาบ้านเมืองเราช่วยเจ้านาย"

พระยาอนุมานราชธน
(พ.ศ. ๒๔๓๑ - ๒๕๑๒)
"การศึกษาในที่นี้ ข้าพเจ้าไม่ได้หมายความเฉพาะการเรียนในโรงเรียน หรือการเรียนหนังสือเท่านั้น แต่หมายความไปถึงการฝึกฝนอบรมให้เด็ก ๆ รู้จักคิดด้วย ใช้ปัญญาอันมีเร้นเป็นพลังอำนาจทั้งหมด ซึ่งมีอยู่ในตนให้เกิดเป็นความเจริญ คลี่คลาย มีนิสัยไปในทางดีงาม"

พระสารประเสริฐ
(พ.ศ. ๒๔๓๒ - ๒๔๘๘)
"ชีพและโลกานุโลก และดาวเทพ และแม้ถึงท้าวมหาพรหมเอง ต่างแซ่ซ้องยินดีปรีดา ต้อนรับวันใหม่แห่งพรหมโลก เพราะอะไร? ก็เพราะไม่รู้แจ้งซึ่งความจริง" - กามนิต

กุหลาบ สายประดิษฐ์
(พ.ศ. ๒๔๔๘ - ๒๕๑๗)
"ผู้ใดเกิดมาเป็นสุภาพบุรุษ ผู้นั้นเกิดมาสำหรับคนอื่น"

กรุณา กุศลาสัย
(พ.ศ. ๒๔๖๓ - )
"เวลานี้เรารบราฆ่าฟันกันเหลือเกิน ทุกหย่อมโลกมีความขัดแย้งกัน ความขัดแย้งมันไม่ดี แต่พอมนุษย์เรารู้ว่ามันไม่ดียังไง ก็ต้องค่อย ๆ ผ่อนให้มันน้อยลงไป เพราะอะไร เพราะถ้าไม่ผ่อนก็ “หายนะ” กันทั้งหมด"

เรืองอุไร กุศลาสัย
(พ.ศ. ๒๔๖๓ - )
"ดวงใจของสตรีนางหนึ่ง ซึ่งเป็นที่รวมของความระทมขมขื่น และความอภิรมย์รื่นหฤหรรษ์ ความหวัง ความหวาดกลัว และความอับอายของกุลธิดาแห่งละอองธุลี จากดวงใจดวงนี้ ความรักปฏิสนธิขึ้นมาต่อสู้กับชีวิตอันไม่รู้จักตาย ในดวงใจดวงนี้มีแต่ความขาดตกบกพร่อง แต่กถึงกระนั้นก็ยังมีความสง่าและภาคภูมิ " - จิตรา

ระพี สาคริก
(พ.ศ. ๒๔๖๕ - )
"... โลกภายนอกนั้น ยังมีเปลือกหุ้ม แต่โลกซึ่งอยู่ในรากฐานชีวิตเป็นสิ่งอิสระ ปราศจากแม้กระทั่งเปลือก และหากค้นได้ถึงเนื้อใน ย่อมไม่พบสิ่งใดเป็นตัวตนทั้งสิ้น ... หากแต่ละชีวิตยังมีพลัง น่าจะรู้สึกท้าทายที่จะต่อสู้เพื่อการหยั่งรู้ได้ถึง ย่อมรู้ความจริงได้เองว่า แม้ความยากความง่ายก็ไม่มีตัวตน คงมีแต่ความจริงซึ่งอยู่ในใจ สานถึงทุกสิ่งได้เองอย่างเป็นธรรมชาติเท่านั้น" 

จิตร ภูมิศักดิ์
(พ.ศ. ๒๔๗๓ - ๒๕๐๙)
"เปิบข้าวทุกคราวคำ
จงสูจำเป็นอาจิณ
เหงื่อกูที่สูกิน
จึงก่อเกิดมาเป็นคน"

สุลักษณ์ ศิวรักษ์
(พ.ศ. ๒๔๗๕ - )
"เราแต่ละคนควรมีเวลาให้ตนเอง เจริญโยนิโสมนสิการ เพื่อฝึกปรือให้เป็นคนปรกติ ด้วยการไม่เอาเปรียบตนเองและผู้อื่น อย่างรู้เท่าทันโครงสร้างทางสังคม ที่อยุติธรรมและรุนแรง เพื่อแก้ไขปัญหาด้วยสันติวิธีและอหิงสธรรม โดยไม่เกลียดโกรธคนที่เป็นต้นตอ แห่งทุกขสัจทางสังคม"

ประเวศ วะสี
(พ.ศ. ๒๔๗๕ - )
"ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตาม จะเล็กน้อย ใหญ่ ปานกลาง จะต้องเชื่อมโยงไปสู่การตั้งคำถามว่า ที่เราทำคืออะไร มีความหมายอย่างไร ไปสู่ความหมายใหญ่... มนุษยชาติต้องการการปฏิวัติ การปฏิวัติ คือ การเปลี่ยนวิธีคิด เปลี่ยนคุณค่า เปลี่ยนจิตสำนึก การปฏิวัติไม่ใช่การใช้ปืนไปไล่ฆ่าใคร ไปแย่งชิงอำนาจใคร แต่ยังคิดเหมือนเิดิม"

นิธิ เอียวศรีวงศ์
(พ.ศ. ๒๔๘๓ - )
"ความรู้เกี่ยวกับคนจนหรือความยากจนในสังคมไทย เป็นความรู้ที่ขาดแคลน เป็นศาสตร์ที่ขาดแคลนยิ่งกว่าวิศวกรรมศาสตร์ คอมพิวเตอร์ ยิ่งกว่าอะไรทุก ๆ อย่าง แต่ไม่มีใครคิดจะไปลงทุน ในการที่จะสร้างความรู้เหล่านี้ขึ้มา"

ธีรยุทธ บุญมี
(พ.ศ. ๒๔๙? - )
"ผมเป็นวิศวกร มาเรียนทางสังคมศาสตร์ ผมยังให้คำตอบไม่ได้ว่า ทำไมคอมพิวเตอร์รุ่นเพนเทียมโฟร์ จึงมีราคาแพงกว่าข้าวหอมมะลิ หรือแพงกว่างานศิลปะของอาฟริกา ถ้าตอบว่าลงทุนมากกว่า ทำวิจัยมากกว่าก็น่าตั้งคำถามว่า ทำไมค่าแรงคุณจึงแพงกว่า แล้วทำไมค่าแรงคนอื่นจึงถูก คุณเก่งกว่าคนอื่นหรือไม่"

เสกสรรค์ ประเสิรฐกุล
(พ.ศ. ๒๔๙๒ - )
"ปัญหามันคงไม่มากเท่านี้ ถ้าเรารู้จักวางชีวทัศน์ไว้ ในกรอบใหญ่ระดับจักรวาล ถ้ามีสำนึกเข้าใจว่าโลกมีอายุจำกัด เอกภพมีเวลาจำกัด และชีวิตคนเป็นเพียงพริบตาเดียว ในห้วงยามเหล่านี้ บางทีเราอาจจะเบียดเบียนกันน้อยลง"

พระไพศาล วิสาโล

"ความเป็นไทยที่เคารพความเป็นมนุษย์ ถือว่าความเป็นมนุษย์นั้นศักดิ์สิทธิ์กว่าความเป็นไทย แม้เขาจะไม่ใช่ไทย เราก็ไม่มีสิทธิ์จะไปทำร้ายหรือใช้ความรุนแรงกับเขา เพราะถึงอย่างไรเขาก็เป็นมนุษย์ ความเป็นไทยแบบนี้ จะทำให้ขันติธรรมและเมตตาธรรมเจริญขึ้นในจิตใจ
รักชาติแบบจิตวิวัฒน์คือรักมนุษยชาติด้วย มิใช่เห็นชาติสำคัญกว่าความเป็นมนุษย์ รักชาติแบบนี้แหละที่จะทำให้ประเทศไทยน่าอยู่ ภาคใต้เกิดสันติ และจิตใจสงบเย็น"