|
๏
อโหโอ้อนาถมฤตยู |
หดหู่จู่ปรหล้ามาล่าแล้ว |
พรากปูชนียบุคคลแก้ว |
แววรุ้งรัตนาค่าควรชาติไทย |
|
๏
ฯพณฯ ท่านปรีดี พนมยงค์ |
องค์กายทิพย์สถิตย์สวรรค์ชั้นไหน |
ณ
ชั้นนั้นเทวษหาโศกาลัย |
มัวยสมัยก็ไป่ม้วยอัญชลี |
|
๏
น้อมมิ่งขวัญกตัญญูกู้กล้า |
นิมิตปัญญาเลอเลิศประเสริฐศรี |
บูชาค่าอมตะทิพย์ความดี |
คู่ปฐพีน้ำฟ้าบ่าธรรมะไป |
|
๏
สยามฟื้นคืนสิทธิ์อิสระเสรี |
มีอธิปไตยจริงอันยิ่งใหญ่ |
เพราะท่านแก้สนธิสัญญาไทย |
แจ่มใสวิเศษสุขทุกวิญญาณ |
|
๏
ปราชญ์เปรื่องเลื่องลือเกียรติยศ |
อุโฆษหมดทั่วหล้ามหาสถาน |
เอกราชชาติย่อยยับอัประมาณ |
ท่านกู้สถานการณ์ไว้จับใจ |
|
๏
รัฐบุรุษวิสุทธิ์ศรีชีวิต |
สถิตย์รุ้งมณีในดวงใจสมัย |
เสมอธาตุบุหงาหอมอ้อมขวัญไทย |
เร่งแรงใจถึงชัยอุดมการณ์ |
|
๏
แผ่นดินสิ้นคนดีศรีอยุธยา |
ยากจักหาตราบดินฟ้าอวสาร |
วิปโยคยิ่งยุคมืดทมิฬมาร |
นานสุดนานทรมานชาติอนาถนัก |
|
๏
ทำทุกสิ่งเพื่อฟื้นคืนสิทธิ์ราษฎร์ |
รู้อำนาจวิเศษซึ้งแห่งเกียรติศักดิ์ |
รวมปวงราษฎร์คือชาติแสนรัก |
ประจักษ์หลักเอกภาพซาบซึ้งใจ |
|
๏
สิ้นท่านสิ้นหวังหมดขลังกล้า |
ยากจักหา
"มนุษย์มณี" อีกที่ไหน |
เผด็จการจะล้างผลาญกินชาติไทย |
งกโลภไปงั่งบ้าโศกาดูร |
|
๏
ท่านสลายดั่งดาวพรายระย้าระยับ |
มาดิ่งดับลับผลึกรุ้งวาวสูญ |
สะเทือนใจไหวหวั่นไหว้เทอดทูน |
ค่ามนุษย์แท้ทนพิษอนิจจํ |
|
๏
ขอบุญฤทธิ์กายสิทธิ์รัตนไตร |
โอมอวยชัยสิทธิชัยประเสริฐวิเศษขลัง |
ให้ท่านผ่านมิติทิพย์จีรัง |
ยั่งยืนเกียรติยศอยู่คู่ไ่ทยเทอญ |
|
|
|
จาก
กวีศรีอยุธยา
โดย อังคาร กัลยาณพงศ์ |
|
|