ตามเยี่ยงอย่างแก้วมณีแห่งชีวิต

ข้าวตอกดอกมะเขือ


๏ เสฐียร สถิตคุณค่าแท้	แด่มนุษย์ โลกนา
โกเศศ วิเศษแก่นวิสุทธิ์	ค่าแก้ว
นาคะ ทิพย์ร่ายพระพุทธ	มนต์มิ่ง เปรียบฤา
ประทีป สวรรค์สว่างแพร้ว	พร่างฟ้าวรรณศิลป์ ฯ

๏ พรหมมินทร์กินงอกง้วน	ดินหอม ก็ดี
บุปผชาติอาจตรมตรอม	อกไหม้
อักขระน่าทะนุถนอม	ยิ่งกว่า
เก็บแก่นไตรปิฎกได้	ค่าล้ำโลกสาม ฯ

๏ งามวรรณศิลป์ไป่สิ้น	สุคนธรส
ฤาค่าอมตะหอมหมด	โลกม้วย
วิญญานยิ่งเกียรติยศ	คงอยู่
คู่แผ่นฟ้าดินด้วย	ตราบได้นิรพาน ฯ

๏ ชะเอมอ้อยร้อยสิ่งซึ้ง	วิเศษหวาน ก็ดี
ครู่หนึ่งอันตรธาน	เปื่อยไร้
วรรณศิลป์อยู่คู่กาล	กับโลก
แล้วไม่หวานชีพไว้	เพื่อได้ทิพย์ไฉน ฯ

๏ อักขระฤาเสื่อมสิ้น	ศิลปศาสตร์
สองท่านชีวิตปราชญ์	เปรื่องแพร้ว
มรคานั่นวิสุทธิ์สะอาด	อิ่มทิพย์
ทางแห่งดวงใจแก้ว	แม่นแล้วอัญชลี ฯ

๏ กี่โกฎิปีกี่ม้วย	อนันตกาล ก็ดี
ใหม่เอี่ยมวรรณศิลป์หวาน	เลิศแล้ว
ลายสือสื่อวิเศษงาน	แห่งทิพย์
ตามท่านเถิดเพริศแพร้ว	พร่างรุ้งมณีสมัย ฯ

๏ ใดใดในโลกล้วน	อนิจจัง ก็ดี
จริงแต่นามอุโฆษดัง	คู่หล้า
ชีวิตปราชญ์เลิศขลัง	อมตะ ตามเทอญ
เยี่ยงอย่างมณีระยับฟ้า	เฟื่องฟุ้งไอศวรรย์ ฯ

๏ อาถรรพณ์ขวัญเปี่ยมด้วย	งามดี
ปราชญ์เปรื่องแววรุ้งมณี	คู่ฟ้า
วรรณศิลป์ค่าวิเศษศรี	สูงส่ง
ชุบชื่นหลายชาติหน้า	นิ่งพริ้งเหนือสมัย ฯ

๏ ไหวชีวิตอุทิศแด่หล้า	คณะมนุษย์
ตามเยี่ยงอย่างมหาบุรุษ	เก่งกล้า
ทางทิพย์แห่งจิตรวิสุทธิ์	วิเศษยิ่ง
คือสิ่งประเสริฐเลิศฟ้า	กว่าได้มไหศวรรย์ ฯ

๏ ชีวิตนักปราชญ์ซึ้ง	กินใจ
พิมพ์อยู่วิญญานไป	โลกหน้า
ปัญญาแก่นทิพย์ใน	มิ่งมนุษย์
ถือหนึ่งพึงขลังกล้า	เพื่อฟ้าเกษมสมัย ฯ

๏ อุทิศดวงใจแด่หล้า	อาถรรพณ์
เทอดค่าวรรณศิลป์สวรรค์	เพริศแพร้ว
อยู่คู่พุทธธรรมอัน	อมตะ
สถิตค่าสองปราชญ์แก้ว	ไป่แล้วอัญชลี ฯ

๏ ปากกากว่าปากกาแก้ว	กายสิทธิ์
อยู่เพื่อโลกเลิศนิมิต	ไม่แล้ว
กุศลศิลป์ส่งสัมฤทธิ์	เรืองรุ่ง
ปรุงค่ามนุษย์เพริศแพร้ว	พรุ่งพริ้งอนันตกาล ๚ะ๛

	จาก ปณิธานกวี
	โดย อังคาร กัลยาณพงศ์

เว็บไซต์นี้จัดทำด้วยความกระตือรือล้นของใครหลายคนนั้น
ก้อนหิน และหรือดอกไม้ กรุณาหารือกับนักการ
พยายามปรับปรุงข้อมูลครั้งล่าสุด เมื่อวันที่ ๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๘