เดียร์พี่ฝาย

ขอขอบใจเอ็งที่อุตสาห์เขียนจดหมายห่วงใยมา ไม่ต้องห่วงข้าหรอกทุกอย่างจะต้องดีขึ้น ข้าเชื่ออย่างนั้น เพราะมันมีแต่เรื่องแย่สุดๆ ตั้งแต่ข้ากลับมา ไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้ได้แล้ว ข้าก็ได้แต่หวังว่าอ้ายทองและเพื่อนคนอื่นๆ มันจะไม่เจออะไรเฮงกะบ๊วยแบบข้า อ้อวันนี้อีลำดวน แม่น้องสาวคนเล็กมันส่งข่าวว่ามันจะเรียนจบ กลับมาอยู่บ้านนอกเสียทีแค่นี้ ข้าก็มีกำลังใจขึ้นแล้ว

ข้าไม่ซีเรียสกับเรื่องอะไรหรอก เช้านี้อ่านหนังสือพิมพ์ มีคนดังในวงการหนังละคอน เป็นรุ่นพี่ข้าที่โรงเรียนเตรียมฯตายไปอีกคนอายุสามสิบเก้าเอง ข้าคิดแต่ว่าถ้าข้าจะตกเครื่องบินตายตามแผนเดิม จะสร้างชื่อไว้ก่อนตายยังไงดี

ไปประชุมกับฝรั่งมาดีมาก ข้าได้จ๊อบทำงานต่อกับพี่ประชา หุตานุวัตรทำเรื่องกรรมสิทธิ์ในแง่มุมพุทธ หลอกเอาตังฝรั่งมาค้นงานที่เราสนใจเล่น งานนี้ ได้เจอคนดังหลายคน ยายเฮเลนาจากลาดัคมีใจมาคุยกับข้าด้วย นอกนั้นมีเดวิด ลอย จากญี่ปุ่น โลกมิตราจากอินเดีย และพระไพศาลหลวงพ่อสุเมโธนำนั่งสมาธิและบรรยายธรรมดีๆ ให้ฟัง แค่นี้ ข้าก็คิดว่าข้ามีบุญเหลือเกินแล้ว เอาบุญมาฝากพวกเองทุกคนด้วย

กิจกรรมกลุ่มคงไปได้เรื่อยๆ ไม่ต้องห่วง ข้าไม่ซีเรียสเลย เมื่อวานผู้อำนวยการเกอเต้โทรมาเชิญข้าไปกินข้าวอีก บอกว่าไอเดียที่ข้าขายไว้น่าสนใจ ก็ตลกดีว่ะ หลอกฝรั่งง่ายกว่าหลอกคนไทย แล้วไอ้พวกนี้มันทำปางตายเสียด้วย ไว้คอยดูกันต่อ

ตั้งใจเรียนนะเอ็ง อยากให้เอ็งจบไวๆ เอ็งมันไอเดียคมกว่าข้าเยอะ จะได้มาทำอะไรดีๆ โชว์แถวนี้มั่ง

ด้วยรักจากก้นบึ้งของหัวใจอีกระถิน

ลีเบ้อถินน้อย

ให้มันได้หยั่งงั้นสิ ชีวิตมันก็ขึ้น ๆ ลง ๆ แหละว้าข้าเห็นเอ็งบ่นอ้ายเรื่องแย่สุดมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เจอมันก็ดีอ้ายเรื่องแย่ที่มาทีหลังจะได้ไม่แย่ที่สุดงัยเล่า

เนี่ย อีลำดวนจะส่งหมูมาให้กิน ข้าละกลัวมันใส่ยาเสน่ห์ลงมาด้วย ทำไงดีวะ เดี๋ยวมันก็กลับบ้านนอกแล้ว เอ็งอย่าลืมหาผัว ให้มันด้วยล่ะ จะได้เป็นฝั่งเป็นฝาซะที จริง ๆ นิสัยมันกะเอ็งน่ะเหมาะมีผัวฝรั่งทำไมไม่รู้จักหิ้วกลับไปแต่งที่เมืองไทยด้วยฟะ

ช่วงนี้ดวงเมืองคงแย่ คนตายเยอะ ข้าล่ะใจหาย เพิ่งรู้ว่า มจ. สุภัทรดิศ ดิศกุลเพิ่งสิ้นชีพิตักษัย ข้ารู้สึกเหมือนตัวหนังสือที่ท่านเขียนยังมีชีวิตเต้นไปมาให้ข้าเห็นแต่คนเขียนไม่อยู่แล้วว่ะ เฮ้อ นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์ สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา ถ้าเอ็งจะตกเครื่องบินตายจริง ๆ ข้าก็อนุโมทนาว่ะ แต่ทำไมเลือกวิธีตายยากจังฟะ คนตายเพราะรถชนยังตายง่ายกว่าตกเครื่องบินเล้ย

ชีวิตข้าไม่มีอะไรว่ะ ไม่ได้เจอคนดัง เจอแต่อ้ายจอสี่เหลี่ยม ทุกวันได้แต่หายใจ แล้วก็ท่องคาถา มีชีวิตอยู่ยังไงแบบไม่ตาย อยู่แถวนี้มันเงียบสงบดี อ้ายที่ขาดหายไปเห็นจะเป็นกิจกรรมลับสมองกะเอ็งแล้วก็การสุมหัวนินทากะอ้ายทอง มีอยู่วันมันบ่นว่าทำไมพม่ากะเวียดนามถึงได้ฉลาดฝ่าไทย ข้าก็ช่วยตอบว่าเมืองมันไม่มีฮ่องเต้แล้วไง (ฮ่า)

วันก่อน นั่งคิดกะอ้ายทองว่า เลือกตั้งหนหน้าถ้าไม่มีคนดี ที่กลัวสภาพบ้านเมืองเข้าสู่ทุรยุคเพราะชินวัตรภัย เราคงลำบากว่ะ ประชาธิปัตย์ยังเป็นฝ่ายค้านแบบเซเดอูเยอรมัน ที่ได้รับความเชื่อถือไว้วางใจจากประชาชนไม่ได้ ยัยแองเจลา แมร์คเคล คนโปรดเอ็ง นับวันราศีบารมียิ่งจับ ข้าว่าอีลงชิงตำแหน่งแทนตาเอ็ดมันด์ ชตอยเบอร์ได้สบาย ทางเลือกของคนไทยคงไม่ใช่พรรคการเมืองสองพรรค แต่ถ้ายังทนกันได้ เราก็คงมีสองพรรคนี้ต่อไปจนกว่าจะทนกันไม่ได้ว่ะ ว่าแต่ว่าเราจะยอมให้มีราชวงศ์ซูฮาร์โตมาปกครองประเทศรึไง เนี่ย คุยกันแล้ว ให้อ้ายทองเป็นหัวหน้าพรรค ข้าเป็นบิน ลาเด็น ม็อตโต้หาเสียงน่าจะเป็นรักษาอำนาจต่อรองส่วนน้อยไว้ให้จงได้ ใครจะสมัครสมาชิกพรรคมั่งคร้าบบบ

เอ็งหลอกฝรั่งเก่งดีมาก  หลอกให้มันทำงานน่ะดีแล้ว งานฟะหรั่งเมืองไทยน้อยจะตาย แถมเงินแยะ เลี้ยงข้าวคนไทยได้หลายมื้อคนไทยน่ะไม่ได้ขี้เกียจร็อก แต่ว่าคนทำงานมันน้อยกว่าเนื้องานว่ะ แล้วมาเออล่งเออลี่รีไทร์อะไรกันตอนนี้อีกพวกควรเออลี่รีตายน่ะน่าจะเป็นพวกนั่งในสภาว่ะ ไดอะล็อกกะฝรั่งอย่าเพิ่งไปทำเล้ย ทำกะพม่า เขมร ลาว ก่อนดีกว่า อ้ายพวกหัวนอกน่ะ มันรู้จักแต่ฟะหรั่งแต่ดันกลวงเรื่องเอเชีย ปั๊ดตะนายังไง มันก็แค่สูดลมที่ฟะหรั่งมันผายออกมาล่ะว้า

เคยคุยถามอาจารย์วิจารณ์ เรื่องผลวิจัยสกว. ที่ว่างานวิจัยของไทยทำออกมาปีหนึ่งจำนวนมาก แต่ถูกเรฟเฟอร์เรนซ์น้อยมาก อาจารย์บอกว่าทำออกมาไว้ตบกะโหลกนักวิจัยไทย ที่ได้แต่เขียนงานในแง่ปริมาณเพราะจะเอาตำแหน่งฟามรู้จริง ๆ มันก็เลยไม่เคยเป็นฟามรู้ที่เอาไปใช้ได้ เพราะมันเป็นเรื่องของกิเลสตัณหาที่มุ่งลาภยศทางวิชาการ ตำแหน่งอะไรเนี่ยมันก็เหมือนสมณศักดิ์สงฆ์ ควรเลิกให้หมดดีไหมวะ

ด้วยฟามรักและคิดถึงสุดใจขาดดิ้น

ฝาย