สักวากินดาวอยู่บนเขา
คว้าเอาน้ำค้างมาหนุนเขนย
เอนนอนผ่อนหนาวลมรำเพย
ยิ้มเย้ยคิดถึงเพียงลำพัง
หลับตามองเห็นปาริชาติ
ดารดาษกลิ่นหอมแห่งความหลัง
ตวัดพู่กันวาดฝันประกาศพลัง
มิรอรั้งป่าวร้องเพลงแห่งตำนาน
ปลาอานานท์พลิกร่างสะท้านไหว
ยิ่งใหญ่กว่ามัจฉาคือกล้าหาญ
สูงเยี่ยมสุเมรุบรรพตนั่นปณิธาน
มีความหวานมิตรไมตรีไว้ชื่นดวงใจ
เว้ากวีเชิญเพื่อนชิมซูฉิอานนท์
จิ้มน้ำฝนรีไซเคิลรสหาไหน
อ้าวดวงเดือนพลัดหล่นน้ำอยู่ไวไว
โดดลงไปช่วยอุ้มเดือนไม่คืนมา
