ในคืนนี้จันทร์หม่นหมองไม่ส่องฟ้า
มูนมั่นยืนยืนหยัดมาน่าใจหาย
ในความมืดกลับยิ่งมืดยากเข็ญใจ
แล้งละลายสรรพสิ่งแม้นน้ำใจ

ผู้คนหนอไม่เข้าใจในวิถี
ดั้งเดิมมีที่ทำกินถิ่นอาศัย
มาบัดนี้กลับกลายเป็นแหล่งไฟ
เพื่อคนกรุงศิวิไลซ์ไม่กี่คน

พลังงานล้วนได้มาจากความยาก
ความอดอยากของชาวบ้านเป็นดอกผล
ไร้อาชีพเหลือแต่คราบแห่งความจน
เดินดั้นด้นเพื่อทวงถามความเห็นใจ

กลับให้ร้ายไม่มีดีม็อบรับจ้าง
จ้างไม่จ้างจักคุ้มฤาไฉน
เดินข้างหน้ามีแต่ทางตายกับตาย
ตายมาแล้วหลายรายในเจ็ดปี

ทุกวันนี้มาร้องขออย่างสงบ
กลับไม่ให้ความเคารพในศักดิ์ศรี
ฤาคนจนคำนี้ไม่ต้องมี
จึงไล่ที่กีดกันกั้นประตู

ตั้งคำถามสงสัยในชาวบ้าน
มาริอ่านสิทธิ์อะไรไร้ความรู้
หากอับจนเมื่อไรท่านลองดู
ท่านคงสู้บากหน้ามาเช่นกัน

อันตัวเราต่างหากที่ไม่รู้
ไม่พยายามที่จะรู้กันทั้งนั้น
รู้แต่ผลาญกระแสไฟไปวันวัน
ไม่แบ่งปันแม้นที่ยืนผู้มีคุณ...


ยี่สิบเก้ามกราฟ้าพิฆาต
สมัครแจงมาตรรื้อถอนไม่อ่อนหวาน
หากยังดื้อต้องปรึกษาสันติบาล
โยนบาปกันลนลานแสนเหนื่อยใจ

หากฟ้ายังมีเมตตากันอยู่บ้าง
โปรดจงสร้างโอกาสจักได้ไหม
ข้าร้องขอสุดเสียงมาจากใจ
แทนคำพูดตายายชาวปากมูน

หากคนเล็กคนน้อยจักโดนจับ
ข้าขอก้มลงคำนับความเปล่าสูญ
มนุษย์หนอใยเอาเปรียบแสนอาดูร
โอ้ปากมูนดั่งบทกวีชี้ใจคน...

อินเดียหน้าโจร

นำเสนอครั้งแรกในเว็บบอร์ดสมาคมนักเรียนไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์ ๒๘ มกราคม ๒๕๔๖

http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vreply.php?user=tsvd&topic=1275