İŞTE BÖYLE LAZ İSMAİL!
MESELE ESİR DÜŞMEKTE DEĞİL,
TESLİM OLMAMAKTA BÜTÜN MESELE...

O YİNE FABRİKALARDA, ALANLARDA VE ÜLKENİN EN ÜCRA KÖŞESİNDE.
O YİNE GEMİLERİ ENGİNE, YAŞAMI BULUTLARA, ÇEKİÇİ ÖRSE, ORAKLARI EKİNE, DEMOKRASİ VE SOSYALİZM SESLERİNİ ALANLARA
VE O YİNE
YAPICILARLA YAPILARI YÜKSELTİYOR

GECE GELEN TELGRAF

Gece gelen telgraf
dört heceden ibaretti:
"VEFAT ETTİ."
İmza yok.
Bu dört hece bile çok.

Bakıyorum duvara:
duvarda bir yara-
duvarda bir resim-
vefat edenin,
elimle çizmişim.

Saat bir.
Saat üç.
Saat beş.
Polis düdükleri, saatlar...
Yatağım bozulmamış.
Çekmecemde kaatlar:
bazıları
onun el yazıları.

Gece gelen telgraf
dört heceden ibaret...
Şafak söküyor-
odam
geceden ibaret.

Avuçlarımda
ellerinin gölgesi dolaşan adam
demir parmaklıklardan gördü son gündüzünü.
Mahpushane doktoru
örterek paltosuyla upuzun yatanın yüzünü:
- Tamam!
dedi.
Bunu belki evvelki akşam
dedi.
Evvelki akşam
ben......

Satıcılar geçiyor mahalleden.

Bakıyorum
gece gelen
telgrafa.
O mükemmel bir kafa
mükemmel bir yürek,
yumruklarıyla erkek
gözleriyle çocuktu.
Hudutsuz ve Allahsız bir baştı o.
Yoldaştı o..

* * *

Düşmanlar kına yaksın
dostlar girsin saflara.
Sen gözyaşı göstermeden ağlıyacaksın
gece gelen telgraflara...