คำว่า Coffee มาจากคำในภาษาเตอร์กิชว่า Kahve ซึ่งรับมาอีกทอดหนึ่งจากKahwa ในภาษาอาหรับ อันน่าจะเกี่ยวดองกับคำว่า Kaffe ซึ่งเป็นชื่อเรียก บริเวณในเอธิโอเปีย ที่ค้นพบกาแฟ เป็นแห่งแรกของโลก

มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับต้นตอกาแฟอยู่หลายแหล่ง สับสนกันไปมาจนไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดี แต่ที่เล่าตรงกันมากนั้นมีอยู่ว่าคนที่ค้นพบกาแฟเป็นคนแรก คือ นาย Kaldi ชายเลี้ยงแกะ ชาวเอธิโอเปียที่บังเอิญสังเกตเห็นแกะมีทีท่าประหลาดไปกว่าเคย ร่าเริงกระโดโลดเต้นผิดวิสัย จึงแอบดูจนพบว่ามันกินผลไม้ หน้าตาคล้ายเชอรี่สีแดง ด้วยความอยากรู้นายคาลดิ เลยลองชิมดูบ้าง ปรากฏว่าเขารู้สึกเริงร่ากระปรี้กระเปร่า ไม่แพ้แกะเลย กาแฟจึงเริ่มโด่งดังในละแวกนั้น ต่อมานักบวชในศาสนาอิสลาม รู้ข่าวเข้า จึงพยายามขนผลกาแฟกลับไปกิน ขณะประกอบพิธีทางศาสนาบ้าง แต่ระยะทางยาวไกลทำให้ต้องตากแห้งเสียก่อน เวลาจะกินก็จะเอาผลใส่น้ำ แล้วกินทั้งเนื้อและน้ำ พร้อมๆกัน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เขาก็สามารถสวดมนต์ยามค่ำคืน โดยไม่ง่วงเหงาหาวนอนอีกต่อไป

ค.ศ. 1645  เกิดร้านกาแฟร้านแรกในอิตาลี

ค.ศ. 1650 ร้านกาแฟแรกในอังกฤษ เปิดตัวครั้งแรกที่เมือง Oxford หลังจากนั้นอีก 2 ปี จึงมีร้านกาแฟในลอนดอน ซึ่งเจ้าของร้านเป็นชาวกรีกและอังกฤษ จากนั้นมีการขยายจนมีเต็มเมือง เรียกกันว่า penny universities เพราะค่าเข้า และค่ากาแฟถ้วยละ 1 เพนนี ภายในร้าน มีกล่องทองเหลืองสลักคำว่า To Insure Promptness (เพื่อความทันใจ) เป็นการกระตุ้นให้ลูกค้ายอมจ่ายเงินแลกกับบริการที่ดีเยี่ยม วลีนี้ถูกย่อสันๆ ให้เหลือแค่ตัวอักษรแรกของแต่ละคำ คือ TIP และคำนี้เองที่เป็นที่มาของคำว่า ทิป (Tip) ที่ใช้กันทั่วทุกหัวระแหง