คุณรัตนาภรณ์ วงศ์มีแก้ว หรือใครๆ เรียกว่าครูน้อย เล่าว่า
ตนเองเป็นครูของเด็กชายนาวิน ประดิษฐ์ดี เป็นนักเรียน อายุ ๙ ขวบ เด็กชายนาวินจะไปโรงเรียน หรือจะกลับบ้าน จะต้องขึ้นรถรับส่ง นักเรียน ซึ่งเป็นรถสองแถว
วันหนึ่งเด็กชายนาวินได้ขึ้นรถ กลับบ้านตามปกติ ในขณะที่รถแล่นไปนั้น ก็เกิดอุบัติเหตุ มีรถสิบล้อ วิ่งมาชนท้าย รถรับส่งนักเรียน อย่างแรง ทำให้เด็กนักเรียน ในรถบาดเจ็บกัน เป็นจำนวนมาก และก็มีคนมาช่วยนำไปส่ง ที่โรงพยาบาล แต่เด็กชายนาวิน กระเด็นไปตก ที่พุ่มไม้ข้างทาง ไม่มีใครเห็น จึงไม่ได้ถูกนำตัวไปส่ง ที่โรงพยาบาล
ซึ่งต่อมาก็มีคนไปพบ พบว่า เด็กชายนาวินมีอาการสาหัสที่สุด คือ แขนหัก ๒ ท่อน ขาหัก ๒ ท่อน ที่ท้องถูกเหล็กแหลมแทง หนัง กะโหลก เปิดออกมา จนเห็นมันสมอง อาการสาหัสมาก แต่ยังพอมีสติอยู่บ้าง พอนำส่งโรงพยาบาล ก็ถูกนำเข้าห้อง ไอ.ซี.ยู. ทันที ทั้งพ่อ และแม่ของเด็ก เศร้าโศกเสียใจมาก เนื่องจาก เป็นลูกชายเพียงคนเดียว
หลังจากเข้าห้อง ไอ.ซี.ยู. ได้เป็นวันที่ ๒ ครูน้อยทราบข่าว ก็ไปเยี่ยม ด้วยความสงสาร สภาพของเด็กนั้น บริเวณศีรษะ ถูกเย็บเป็นรอย เต็มไปหมด ร่างกาย ก็ถูกพันด้วย ผ้าพันแผลเต็มตัว คล้ายกับมัมมี่ ทั้งแขนและขา ต้องใช้ การดาม พอครูน้อยไปถึง ก็เรียกเด็ก เด็กก็ลืมตา แต่พูดไม่ได้
ครูน้อยจึงนำ พระมหาสิริราชธาตุใส่ในมือเด็ก พร้อมกับเรียกเด็กว่า หมูอ้วน ครูน้อยมาเยี่ยม (เป็นชื่อที่ครูน้อย เรียกเด็กคนนี้ เป็น ประจำ) เด็กก็พยักหน้า ครูน้อยก็จับมือเด็ก ให้กำพระเอาไว้ แล้วบอกว่า ให้นอนทำสมาธินะ เอาใจไว้ที่ ศูนย์กลางกาย เอาบุญช่วย ครูน้อยให้ เด็กกำพระ ไว้ในมือ ประมาณ ๓๐ นาที ก่อนกลับ ก็นำรูป พระมหาสิริราชธาตุ ไว้ใต้หมอนเด็ก หลังจากวันนั้นมา ครูน้อย ก็ไม่ได้ไปเยี่ยมเด็ก อีกเลย จนกระทั่งเด็กออกจากโรงพยาบาล
ภายหลังได้ทราบข่าว จากป้าของเด็กว่า ตอนออกจากโรงพยาบาล นั้น เด็กถามป้าว่า ครูน้อยเอาพระมาจากไหน เพราะ เขาก็ไม่รู้จัก พระองค์นี้ ป้าก็ถามว่า ทำไม หรือ เด็กก็บอกว่า นอนอยู่ที่ห้อง ไอ.ซี.ยู.เมื่อทำสมาธิ พระจะมาหาทุกคืนเลย
ต่อมา เมื่อครูน้อยได้พบเด็ก ก็ถามเพิ่มเติมว่า พระที่มาหานั้น เป็นพระใส่ผ้าเหลือง มาหาหรือ เด็กบอกว่า ไม่ใช่ เป็นพระพุทธรูป สีเหลืองมาหา ไม่ใช่พระที่เป็นคน และเป็นพระที่มีดวงแก้วอยู่ในท้องด้วย
ครูน้อยก็ถามไปอีกว่า องค์พระขนาดเท่าไร เด็กก็ตอบว่า ขนาดเท่าตัวผม ครอบตัวผมอยู่ และดวงแก้ว ก็อยู่ในกลางท้องผมด้วย ตลอด เวลา ที่อยู่ที่ห้อง ไอ.ซี.ยู. รู้สึกไม่เจ็บปวดเลย ก็น่าแปลก แผลเต็มไปหมด กลับรู้สึกสบาย และมีความรู้สึกว่า เป็นอันหนึ่ง อันเดียว กับองค์พระ ด้วย เหมือนกับตัวเองเป็นพระ พระเป็นตัวเอง
ยิ่งไปกว่านั้น เด็กยังพูดอีกว่า องค์พระได้พูดกับตัวเองด้วยว่า อีก ๓ วัน จะได้ออกจากห้อง ไอ.ซี.ยู. และอีก ๓ วันต่อมา เด็กก็ได้ออก จาก ห้อง ไอ.ซี.ยู.
จริงๆ ตอนนี้เด็กยังพูดว่า พระอยู่กับหมูอ้วน ตลอดเวลาเลย แล้วเด็กก็ยังถามครูน้อยอีกด้วยว่า ทำอย่างไร จึงจะได้พระอย่างที่ครูน้อยมี
[สารบัญ] [๒๑๙] [๒๒๐] [๒๒๑] [๒๒๒] [๒๒๓] [๒๒๔] [๒๒๕]
[๒๒๖] [๒๒๗] [๒๒๘] [๒๒๙] [๒๓๐] [๒๓๑] [๒๓๒] [๒๓๓] [๒๓๔] [๒๓๕] [๒๓๖]