หนูชื่อ อภิญญา อัศวสันติ อายุ 10 ปี เรียนอยู่ชั้นประถมปีที่ 4 หนูมาวัดพระธรรมกายกับคุณแม่ ปีละ 2-3 ครั้ง เริ่มตั้งแต่ปี 2539 คุณพ่อไม่เคยมาด้วย คุณพ่อ-คุณแม่ แยกกันอยู่คนละจังหวัด คุณพ่อก็มาเสียชีวิต ในวันที่ 25 กรกฎาคม 2540
หนูอยู่กับคุณแม่ คุณหาเงินเพียงคนเดียว มีรายได้จากเงินเดือน แต่เงินเดือนเหลือไม่มากนัก คุณแม่สร้างพระธรรมกายให้หนู 1 องค์ ของคุณแม่ 1 องค์ เมื่อคุณพ่อถึงแก่กรรม คุณแม่สร้างให้คุณพ่อ 1 องค์
ในปี 2542 คุณแม่พาหนูมาร่วมงานอุบาสกแก้ว หนูได้รับพระมหาสิริราชธาตุ 1 องค์ คุณแม่ได้นำมาใส่กรอบ ห้อยคอให้
ในช่วงนั้น คุณแม่กำลังขัดสนด้านการเงิน คุณยังไม่ได้จ่ายค่าเล่าเรียนเทอมสุดท้าย หนูได้รับพระมหาสิริราชธาตุ มาเพียง 1 วัน พอวันรุ่นขึ้น หนูกับคุณแม่ ได้รับข่าวจากสถานที่ราชการ ที่คุณพ่อทำงาน ให้ไปรับเงินประกันชีวิต ที่คุณพ่อทำไว้ให้หนู จำนวน 100,000 บาท หนูยังได้ให้เงินที่เหลือกับคุณแม่ ไปชำระหนี้บางส่วน ให้ความทุกข์ของคุณแม่ เบาบางลงบ้าง
หนูมีความเชื่อว่า เป็นความศักดิ์สิทธิ์และอานุภาพของพระมหาสิริราชธาตุ อย่างแน่นอน
หนูน้อยผู้นี้เล่าเรื่องของเธอมา เชื่อมั่นในความศักดิ์สิทธิ์และอานุภาพพระมหาสิริราชธาตุมาก ก็ควรให้เชื่อเช่นนั้น เพื่อให้เด็กมีที่พึ่ง รู้สึกอบอุ่นใจว่า มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง เหมือนอยู่ในความดูแลของผู้ใหญ่ ที่มีอานุภาพยิ่ง จะประพฤติตนดีไม่ดีอย่างไร ย่อมอยู่ในสายตาของ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่ติดตัวอยู่
หากสนับสนุนให้เด็กเลื่อมใสแล้ว เด็กก็จะไม่กล้าทำความชั่ว หรืออาจกำชับไปกระทั่งเรื่อง การคบเพื่อนฝูง ถ้าคบเพื่อนไม่ดี พระของขวัญ อาจไม่อยู่ด้วย ท่านอาจหนีไปเสียดังนี้
เด็กหญิงอภิญญา นับว่าเป็นตัวอย่างที่ดีต่อครอบครัวอื่น การที่ผู้ปกครอง พาเด็กๆ ไปวัด ย่อมทำให้เด็กได้พบ สิ่งแวดล้อมที่ดี พบ กัลยาณมิตร ทำให้รู้จักคบเพื่อน และได้พบสิ่งดีๆ อื่นๆ ตามมาอีกหลายประการ จึงไม่ควรเห็นเรื่องการพาเด็กไปวัด เป็นของไม่จำเป็น
ผู้ปกครองบางส่วน นอกจากตนเองไม่นิยมไปวัดแล้ว ยังไม่ยอมให้เด็กไป กลับส่งเสริมสนับสนุนให้ไป ตามศูนย์การค้า สถานพักผ่อน หย่อนใจอื่นๆ ในที่สุดเด็กก็ได้พบเห็นแต่ เพื่อนประเภทเดียวกัน ต่างคนต่างไม่มีใครอบรม กลายเป็นไม้แก่เกินดัด ตักเตือนว่ากล่าวไม่ได้ไปเสีย ครั้นจะชักชวนในภายหลัง ย่อมไม่มีทางสำเร็จ เนื่องจากจิตใจของเด็ก ไม่คุ้นเคย และเด็กก็เคยชิน กับการติดความสนุกสนานทางโลก ไปแล้ว อันเป็นเรื่องเลิกถอนได้ยากยิ่ง
ดังนั้น ผู้ปกครองท่านใด รักลูกหลาน ควรพิจารณาให้ดี และควรรับฟังข้อเสนอแนะที่กล่าวไว้ในที่นี้ด้วย ลูกหลานเป็นดวงตาดวงใจ ท่านรักจิตใจ และหวงแหนดวงตา มากมายแค่ไหน ก็ควรให้ความสำคัญต่อ ลูกหลานของท่าน อย่าให้น้อยกว่ากัน
[สารบัญ] [๓๑๘] [๓๑๙]
[๓๒๐]
[๓๒๑] [๓๒๒]
[๓๒๓]
[๓๒๔]
[๓๒๕]
[๓๒๖]
[๓๒๗]
[๓๒๘]
[๓๒๙]