คุณมงคล สอนพงษ์ อยู่ที่กรุงเทพฯ เริ่มเข้าวัด เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๔๐ รักการสวดมนต์ นั่งสมาธิ และปฏิบัติธรรม อย่างสม่ำเสมอ มิได้ขาด ได้มีส่วนร่วมสร้างพระ เพื่อประดิษฐาน ณ มหาธรรมกายเจดีย์ ให้ครอบครัวและผู้มีพระคุณรวม ๑๘ องค์ มีความเชื่อมั่นในบุญว่า สามารถ คุ้มครอง ให้ตนเองปลอดภัย รวมไปถึงบุคคลอันเป็นที่รักด้วย
คุณมงคลเล่าถึงเหตุการณ์ที่ลูกชายชื่อ คุณธนกร สอนพงษ์ อายุ ๓๒ ปี ได้เกิดเหตุขัดใจกับเพื่อนบ้าน อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน สาเหตุเริ่มมา จาก การคุยกันไปคุยกันมา แล้วเกิดมีเรื่องถกเถียงกัน ถึงขั้นใช้กำลัง ลูกชายถูกล๊อคคอ และถูกบีบคอ จนตาเหลือก หน้าเขียว
ผู้คนที่เห็นเหตุการณ์ ต่างช่วยกันแกะมือของคนที่บีบคอออก แล้วลูกชายล้มลง ศีรษะและหลัง ฟาดกับพื้นซีเมนต์อย่างแรง บริเวณท้ายทอย ปูดบวม ชักจนหมดสติ มีผู้ช่วยเหลือ รีบนำส่งโรงพยาบาลทันที ระหว่างทาง ต้องคอยปั๊มหัวใจให้ตลอด และแพทย์ส่งตัวเข้าห้องไอซียู แพทย์ บอกว่า อาจต้องมีการผ่าตัดสมอง
คุณมงคลกลับมาถึงบ้าน ก็รีบตามไปดูลูกที่โรงพยาบาล ด้วยความเป็นห่วง พอไปถึงทำอะไรไม่ถูก เพราะรู้สึกตกใจมาก ที่ลูกต้องเข้าห้อง ICU. พอดีนึกถึงคำของหลวงพ่อได้ว่า บุญเท่านั้น เป็นที่พึ่ง ยามที่เรามีทุกข์ จึงนึกถึงบุญกุศลที่ตนเอง ได้เคยทำไว้ดีแล้ว และนึกรวมใจ ให้หยุดนิ่ง ที่ศูนย์กลางกายทันที นึกถึงบารมีของหลวงพ่อวัดปากน้ำ และบารมีของพระมหาสิริราชธาตุ ขอให้ท่านช่วยให้ลูกชายปลอดภัย
ขณะนั้นเอง พยาบาลเข็นเตียงนอนของลูกชาย ออกมาจากห้องไอซียู คุณมงคลเห็นหน้าลูก ก็รีบเข้าไปดูด้วยความห่วงใย เห็นลูกชาย ยังตากลับอยู่ จึงลองเรียกชื่อลูกดู รู้สึกอุ่นใจที่ลูก ขานรับเวลาเรียกชื่อ ถามคุณหมอถึงอาการของลูก หมอก็บอกว่า ต้องย้ายคนไข้ ไปห้อง เอ็กซเรย์สมองด่วน ถ้าผลออกมาไม่ดี มีเลือดคั่ง จะต้องผ่าตัดทันที
พอได้ยินหมอพูดเช่นนี้ คุณมงคลยิ่งใจเสีย เพราะไม่อยากให้ลูกผ่าตัดสมอง เพราะทราบดีว่า บริเวณสมอง เป็นจุดที่ละเอียดอ่อนมาก ถ้ามี การผ่าตัดแล้ว เป็นไปได้น้อย มากที่สมองจะปกติ ๑๐๐% หรือกว่าจะเป็นปกติ ต้องใช้เวลานานมาก
ช่วงที่รู้ว่า ลูกจะต้องเอ็กซเรย์นั้น เป็นเวลาบ่าย แต่ต้องรอหมอผู้เชี่ยวชาญทางด้านสมอง มาเอ็กซเรย์ในตอนเย็น หมอก็แนะนำให้คุณมงคล กลับไปรอฟังผลที่บ้าน จะดีกว่า
คุณมงคลก็เห็นด้วย จึงรีบกลับบ้านตรงเข้า ไปที่ห้องพระทันที ตั้งใจสวดสรรเสริญ พระมหาสิริราชธาตุ นั่งสมาธินึกถึงบุญ ที่ตนเองและ ครอบครัว ได้สั่งสมมาดีแล้ว โดยเฉพาะบุญจากการสร้าง พระธรรมกายประจำตัว ที่มีการจารึกชื่อ ทั้งของตนเอง และลูกชาย ขอให้ดล บันดาล ให้จากร้าย กลายเป็นดี อย่าให้ลูก ต้องผ่าตัดสมองเลย จากนั้นก็นั่งสมาธิ จนกระทั่งถึงเย็น
พอดีน้องสะใภ้ ซึ่งไปเยี่ยมลูกชายของคุณมงคลกลับมาถึงบ้าน ก็ได้บอกข่าวให้ฟังว่า ไม่ต้องห่วงแล้ว ไปเยี่ยมธนกรมา คุยได้ปกติรู้เรื่อง แล้ว คุณมงคลทราบเรื่อง ก็ดีใจ รีบไปดูผลเอ็กซเรย์ ที่โรงพยาบาลทันที ผลออกมาว่า สมองไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่ต้องผ่าตัด คุณมงคลยิ่งดีใจมาก และนึกขอกราบขอบพระคุณ คุณพระศรีรัตนตรัย ที่ช่วยให้ลูกชายอาการดีขึ้น
ซึ่งคุณหมอบอกว่า ตอนนี้ผลเอ็กซเรย์ ออกมาชัดเจนแล้ว ถ้าจะกลับบ้านก็กลับ ได้เลย เพราะสมองไม่ได้รับการกระทบกระเทือน แต่ด้วย ความรักลูก คุณมงคลจึงให้ลูกนอนพักฟื้น และรอดูอาการอีก ๒ วัน ถึงกลับบ้าน ซึ่งหลังจากนั้น ก็หายเป็นปกติเหมือนเดิม และในตอนท้าย คุณมงคลได้กล่าวว่า อานุภาพของพระมหาสิริราชธาตุ นี่ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ และเวลามีปัญหาอะไรในชีวิต บุญเท่านั้นเป็นที่พึ่งที่แท้จริง และ จะพาเราข้ามพ้นอุปสรรคทั้งปวง
ลูกชายคุณมงคล อายุถึง ๓๒ ปีแล้ว นับว่าเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว ไม่ใช่วัยรุ่นใจร้อน หรือวัยคะนอง แต่ประการใด การบันดาลโทสะ ถึงขั้นทะเลาะ วิวาท ลงมือลงไม้ ทำร้ายร่างกาย กับเพื่อนบ้าน แสดงว่า ต่างฝ่ายต่างควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ถ้าจะให้สันนิษฐานเข้าใจว่า คู่กรณีทั้งสองคน คงปล่อยให้จิตใจ ตกอยู่ใต้อำนาจของกิเลสตัวโทสะ กระทั่งบังคับไม่ได้ แสดงออกมาภายนอก ถึงขั้นทุบตีทำร้ายกัน ถือว่า เป็นกิเลสขั้นหยาบ สามารถทำให้ไปอบายภูมิได้
คนเราถ้ามีความยึดมั่นถือมั่นในตนเองสูง คิดว่า ตนสำคัญยิ่งใหญ่ ใครๆ ควรทำให้ถูกใจตน คนประเภทนี้ จะเป็นคนเจ้าอารมณ์ มีโทสะ เกิดได้ง่าย ถ้าไม่มีศีลข้อ ๕ กำกับอยู่ด้วย ก็ยิ่งขาดสติได้ง่ายยิ่งขึ้นไปอีก คนขาดสติเสียแล้ว สามารถแสดงความร้ายกาจต่างๆ ออกมาได้เสมอ
กิเลสตัวโทสะนั้น เมื่อเข้าสิงใจใครแล้ว ลักษณะที่คนผู้นั้น แสดงออกคือ ความดุร้าย คนมีนิสัยเจ้าโทสะ แสดงความดุร้ายกับคนอื่น อยู่ประจำ ความดุร้ายนั้นเอง ทำให้จิตใจทั้งของผู้แสดงเอง และผู้อื่นหมุ่นไหม้ เดือดร้อนเป็นทุกข์ โทสะเผาใจตัวเจ้าของก่อน
บางครั้งมีมากถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ จากนั้นก็จะลามไปทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน
สาเหตุใกล้ชิด ที่ทำให้เกิดโทสะได้ง่าย เพราะยึดถือตัวเอง และคนที่ตนเองรัก ตนเองเกลียดคือ คิดว่าคนนั้นคนนี้ ได้ทำ กำลังทำ หรือจะทำ ความเสื่อมเสีย ให้เกิดแก่ตัวเรา หรือคนที่เรารัก แม้แต่คิดว่า คนนั้น คนนี้ ได้ทำ กำลังทำ หรือจะทำประโยชน์ ให้แก่คนที่เราเกลียด ก็เป็น สาเหตุให้เกิดความโกรธขึ้นมาได้เหมือนกัน นอกจากนั้นคนมักโกรธ ยังโกรธด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องอยู่เสมอ เช่น เดินสะดุดก็โกรธ ของหล่นเอง ก็โกรธ ฝนตก แดดออก เสียงรถดัง ฯลฯ โกรธได้หมด
รายคุณธนกร ลูกชายคุณมงคลนี้ โทสะทำให้ตนเอง เดือดร้อนแทบถึงชีวิต ในใจเองย่อมเต็มไปด้วย ความเคียดแค้น ซึ่งกันและกัน ยังทำให้ วงศาคณาญาติมิตรสหายของทั้งสองฝ่าย เดือดเนื้อร้อนใจตามไปด้วย ถ้าไม่ร้อนใจ เพราะโกรธเคืองตามคนของตน ก็ต้องร้อนใจเรื่อง คดีความ เรื่องอาการเจ็บป่วยที่เกิดขึ้น
เหมือนที่คุณมงคลรู้สึก เมื่อหมดที่พึ่งเข้าจริงๆ คุณมงคลจึงระลึกถึงคุณของพระรัตนตรัย สวดมนต์ สวดสรรเสริญ และอธิษฐานจิต ขอให้ ลูกชาย ปลอดภัยอยู่ตลอดเวลา ซึ่งก็หายได้เป็นอัศจรรย์
อานุภาพของพระรัตนตรัยนั้น ไม่มีประมาณ เมื่อคุณมงคลต้องปล่อยชีวิตลูกชาย ไว้ในกำมือแพทย์ ตนเองทำอะไรให้ไม่ได้ ได้แต่สงบใจ สวดสรรเสริญพระรัตนตรัย ตลอดเวลานั้น บุญกุศลมหาศาลย่อมเกิดขึ้น กระแสใจของพ่อแม่ที่มีต่อลูก เป็นกระแสที่มีพลังมาก เพราะเป็น ความผูกพันของสายเลือด
เมื่อใจของคุณมงคลมีพลังบุญกุศลเกิดขึ้น ใจดวงนั้นคิดพุ่งตรงไปที่ลูก ตั้งอธิษฐานจิตให้ลูกหายป่วย กระแสบุญก็ย่อมไหลจากคุณมงคล ไปหาลูกชาย จิตใจของลูกชายรับได้ เมื่อใจคุณธนกร มีบุญจากพ่อมาหล่อเลี้ยง ใจก็ย่อมเยือกเย็นลง ใจที่เย็นลงนั้นเอง ทำให้การทำงานของ เซลล์ต่างๆ ในร่างกายมีกำลังขึ้น สามารถซ่อมแซม ส่วนที่ชำรุดบาดเจ็บได้ อย่างมีประสิทธิภาพ คุณธนกรจึงหายเร็วกว่าปกติธรรมดา ด้วยอานุภาพของพระรัตนตรัย
หวังว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด คงเป็นบทเรียนราคาแพง ให้ทุกๆ คนที่เกี่ยวข้อง เห็นโทษของอำนาจโทสะ ไม่ว่า ใครจะเป็นฝ่ายผิดฝ่าย ถูก แต่ถ้าทั้งสองฝ่าย ต่างบันดาลโทสะด้วยกันทั้งคู่แล้ว ย่อมไม่มีใครเป็นฝ่ายถูกเลย ต่างผิดด้วยกันทั้งคู่
โดยความเป็นจริงแล้ว คนโกรธคนหลังถือว่า เป็นคนผิดมากกว่าด้วยซ้ำ เพราะคนโกรธคนแรก เป็นเพราะมีสาเหตุมาทำให้โกรธ แต่คนโกรธ ทีหลัง เพียงเห็นอาการโกรธของคนแรก ก็ทำให้ตนโกรธขึ้นมาได้ เรียกว่า มีคุณภาพจิตใจแย่กว่าคนที่โกรธคนแรก
การไปวัดไปทำทานกุศลด้วยเรื่องต่างๆ สร้างถาวรวัตถุก็ตาม ถวายภัตตาหารก็ตามนั้น เท่ากับได้พยายามละกิเลสตัว โลภะ ออกจากจิตใจ สำหรับกิเลสตัว โทสะ ต้องใช้การรักษาศีลมาปราบ โทสะจึงพอลดน้อยถอยลง แม้จะไม่หมด ก็จะลดจากระดับหยาบ คือแสดงการประทุษ ร้าย ออกมาทางกาย ทางวาจา ให้เหลือเป็นระดับกลาง หรือระดับละเอียด คือโกรธขุ่นอยู่ในใจ ไม่แสดงออก
ซึ่งกิเลสระดับหลังนี้ สามารถละได้ด้วยการ เจริญภาวนา ให้เกิดสมาธิ ประหารให้หมดไปได้ชั่วคราว คือทำการข่มเอาไว้ไม่ให้เกิด และ ตัดขาดถาวร เมื่อประหารโมหะสำเร็จ
โมหะ ความโง่หลง ประหารได้ด้วยการเจริญภาวนา ให้เกิดปัญญาญาณ ทั้งโลภะ และโทสะ เมื่อเกิดขึ้น จะต้องมีโมหะเกิดร่วมด้วยเสมอ เพราะความโง่ จึงไม่รู้ว่า ทั้งโลภะ และโทสะเป็นของมีโทษ ครั้นกำจัดโมหะให้หมดสิ้นลงได้ ปัญญาย่อมทำให้เห็นโทษของกิเลสเหล่านั้น ขึ้นมาเอง สามารถกำจัดหมดลง
การเข้าวัด ความมุ่งหมายสำคัญ คือเพื่อให้รู้ว่า ตนเองเกิดมาควรทำสิ่งใด จึงจะประเสริฐสุด ไม่ใช่เพียงแค่เกิดมาหาอาหารกิน นอน หลับ สบายๆ สืบพันธุ์ แล้วก็กลัวนั่นกลัวนี่ ซึ่งเป็นเรื่องที่เกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน มันก็สามารถทำได้ แต่เมื่อเกิดเป็นมนุษย์ ควรมีชีวิตอยู่ เพื่อสร้าง บุญกุศลให้เป็นบารมีติดตัว
การละกิเลสทั้งโลภะ โทสะ โมหะ เป็นการสร้างบุญกุศลที่ วิเศษสุด ถ้าเข้าวัดแล้ว ไม่คิดเรื่องการละกิเลส การเข้าวัดนั้น ก็ไม่มีความหมาย อะไรเลย