อานุภาพพระมหาสิริราชธาตุ

๔๑๘. น้ำร้อน ... ไร้ฤทธิ์

เช้าตรู่ของวันนี้ทุกคนในบ้าน ต่างดูกระตือรือร้น เตรียมกำลังกายให้เข้มแข็ง กำลังใจให้เบิกบาน ยิ้มรับกับบุญบันเทิง ที่จะเกิดขึ้นตลอดทั้งวัน คุณวัชรินทร์ เสนา ได้นำทีม ลูกชาย - หญิง สองคน ลงมาปฏิบัติงานที่ลานหน้าบ้าน เตาแก๊สแบบฟู่หัวใหญ่สองเตา ทัพพี ตะหลิวกระทะใหญ่ และหม้อแขก ใบใหญ่ วางเรียงอย่างเป็นระเบียบกว่า ๒๐ ใบ ภาชนะทุกชิ้น สะอาด สะอ้าน 

พ่อลูกกำลังบรรจุ น้ำลงในหม้อแขก เพื่อเตรียมความพร้อมของการทำงาน เสียงเครื่องยนต์วิ่งมาจอดอยู่หน้าบ้าน ลูกชาย-หญิง ทั้งสองต่างวางมือ จากงาน ที่ทำอยู่ วิ่งออกไปรับ มารดา ซึ่งออกไปตลาด ซื้อของแต่เช้ามืด เพื่อนำมาประกอบอาหารในวันนี้ เด็กๆ ช่วยกันขนอาหารสด ออกจากรถสามล้อเครื่อง ที่คุณแม่ว่าจ้างมา ของทุกอย่าง ถูกเลือกสรรแล้ว อย่างดี นำมาเรียงไว้ในบ้าน ขนอยู่หลายรอบ กว่าจะหมดคันรถ อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย กระเพาะ ปลาแห้ง และ เครื่องปรุงอื่นๆ ถูกจัดวางมารวมกัน มองดูแล้ว เหมือนยกแผง ร้านค้าในตลาดสด มาไว้ในบ้านเลยทีเดียว

แต่หัวใจของเจ้าของบ้านคือ คุณวัชรินทร์ และคุณวรพร เสนา กลับคิดว่าถ้ามีกำลังทรัพย์มากกว่านี้ จะทำกระเพาะปลา ให้ได้จำนวนเพิ่มขึ้น เพราะงาน บุญ ใหญ่ครั้งที่ผ่านมา เตรียมอาหารไว้สิบหม้อใหญ่ ตักไม่ถึงชั่วโมง กระเพาะปลาหมดแล้ว ยังมีสาธุชนที่ตั้งใจมาปฏิบัติธรรม ยืนเข้าแถว รอรับกระเพาะ ปลา กันอีกมากมาย หัวใจของผู้ให้ ได้แต่นึก เสียดาย ผลบุญที่รออยู่ตรงหน้า

วันที่ ๑๐ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๔๒ งานบุญใหญ่ครั้งนี้คุณวัชรินทร์ และกลุ่มกัลยาณมิตร ย่านน้ำครุ ได้ร่วมใจกันสละทรัพย์ ตามกำลังของตนเอง เท่าที่มีอยู่ คนละเล็กละน้อย และ ออกแรง ช่วยกันทำกระเพาะปลาแสนอร่อย และปานะน้ำเก็กฮวย หอมหวาน เพราะในวันดังกล่าว ที่วัดพระธรรมกาย จะมีพระภิกษุเรือนหมื่น สาธุชน เรือนแสน เดินทางมาจาก ทั่วทุกสารทิศ ทุกจังหวัด ของประเทศไทย เพื่อมาบำเพ็ญกุศล ทอดผ้าป่าถวายปัจจัย แด่วัดทั่วประเทศ ครั้งที่ ๒ 

ทุกดวงใจต่างหลอมเป็นดวงเดียวกัน มุ่งมาแสวงหาสิ่งที่ดีงามให้กับชีวิต โดยมีพระสัทธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นเครื่องกล่อมเกลาจิตใจ เดินตามไตรสิกขา ทาน ศีล และเจริญภาวนา ณ ที่แห่งนี้ เป็นสมาคมใหญ่ บรรยากาศเต็มไปด้วย บัณฑิตกัลยาณมิตร ให้ความเกื้อกูลซึ่งกันและกัน ฉะนั้น ใครก็ตาม ที่มีโอกาสมาร่วมงานบุญใหญ่ ในครั้งนี้ ย่อมเกิดกุศลใหญ่ โดยไม่มีประมาณทั้งผู้ให้และผู้รับ

ทะเลไม่อิ่มในการไหลรวมของแม่น้ำน้อยใหญ่ฉันใด หัวใจของ ทานบดีย่อมไม่อิ่มในทานกุศลฉันนั้น กลุ่มกัลยาณมิตร ย่านน้ำครุ จึงรวมใจกัน ตักตวงบุญสร้างสังฆทานใหญ่ใน ครั้งนี้ ตกลงกันใช้พื้นที่ในบ้านของ คุณวัชรินทร์เป็นหลัก ในการเตรียมปรุงอาหาร ซึ่งจะนำไปออกร้าน และถวายเป็นสังฆทาน เปลี่ยนจาก โลกียทรัพย์เป็นอริยทรัพย์ ขนสมบัติข้าม ชาติ เพื่อบันเทิงในภพทั้งสอง

เฉพาะสมาชิกในบ้านก็ ๔ ท่าน และเพื่อนกัลยาณมิตร ที่ทยอยมาสมทบอีกรวมทั้งสิ้นแล้ว ๑๔ ท่าน บรรยากาศในวันนั้น ช่างเต็มไปด้วยความเบิกบาน ดุจบัณฑิตในกาลก่อน ที่รวมกันทั้งเมือง สละสิ่งของคนละเล็กละน้อย ตามกำลังศรัทธาของตนร่วมกัน ถวายภัตตาหาร แก่พระผู้มีพระภาคเจ้า และพระสาวกทั้งหมดในวันรุ่งขึ้น

ทุกคนต่างตั้งใจ ปรุงกระเพาะปลาให้อร่อยที่สุดประณีตที่สุด ผลปรากฏว่า สมความตั้งใจในตอนเย็นวันนั้น ซึ่งช่วยกันทำกระเพาะปลาได้ถึง ๑๒ หม้อใหญ่ สร้างความปีติให้คุณ วัชรินทร์ และหมู่คณะ ไม่น้อย สามารถได้ของเพิ่มขึ้นอีก ๒ หม้อ 

พอตกเย็นเพื่อนบ้านต่างก็ทยอยกันกลับ ส่วนสมาชิกในบ้าน ๔ คน ยังคงเก็บบุญต่อไป ด้วยการทำน้ำเก็กฮวยอีก ๗ หม้อใหญ่ ปรุงน้ำเก็กฮวยเสร็จประมาณ ๕ ทุ่มเศษ คุณวัชรินทร์ เอง เมื่อน้ำเก็กฮวยเหลืออยู่บนเตา ๒ หม้อสุดท้าย ใกล้เสร็จแล้ว จึงขึ้นไปอาบน้ำ ชำระล้างร่างกายให้สบายตัว  อาบน้ำพักผ่อนอิริยาบทเสร็จ น้ำเก็กฮวยก็เดือดได้ที่พอดี ช่วยกัน สองคนกับลูกชาย ทยอยยกหม้ออาหารทั้งหมด ด้วยความระมัดระวัง นำเข้าไปเรียงไว้บนบ้าน 

ขณะที่ยกหม้อกับลูกชาย หม้อทั้งร้อนทั้งใบใหญ่เทอะทะ ก่อนจะขึ้นบ้าน มีบันไดไม้อยู่สองขั้น ซึ่งเมื่อจะขึ้นบันไดทุกครั้ง คุณวัชรินทร์จะอยู่ด้านล่าง ด้วยความรักของบิดา ที่มีต่อ บุตร ก็ให้ลูกขึ้นไปก่อน ถ้ามีอะไรพลาดพลั้ง ลูกอยู่ด้านบนยังปลอดภัย หม้อทั้งหมด ๑๙ ใบที่บรรจุกระเพาะปลา และน้ำเก็กฮวยร้อนๆ ยกด้วย ความระมัดระวัง แต่ก็มีน้ำแกง น้ำหวาน กระฉอกบ้าง พอถึงหม้อสุดท้าย ทั้งร้อนทั้งหนัก แต่ใจมีความเบาสบาย เพราะพรุ่งนี้อาหารเหล่านี้ จะเป็นภัตตาหารและอาหารสำหรับ พระภิกษุเรือนหมื่น สาธุชนเรือน แสน 

จังหวะนั้นสิ่งที่คุณวัชรินทร์ ไม่ต้องการให้เกิดมันก็เกิดขึ้น ลูกชายยกหม้อใบสุดท้ายกับคุณพ่อ ก้าวขึ้นบันไดขั้นแรก ขาไปเผลอเหยียบน้ำหวาน ของเก็กฮวยหม้อก่อนๆ ลื่นไถล แอ่น กลับมาทางด้านหลัง มือก็ยังคงจับหม้ออยู่ น้ำหนักของหม้อที่มากกว่าตัวคน จึงทำให้เกิดการกระฉอกอย่างแรง หม้อน้ำหวานเดือดไอกรุ่น หกเทราดลงบนขา ตั้งแต่โคนขา ถึงหลัง เท้าของคุณวัชรินทร์ อย่างเต็มที่ กางเกงแพรที่สวมใส่ เปียกชุ่มไปด้วย น้ำหวานร้อน

ด้วยใจที่อยู่ในบุญและมีความตั้งใจอย่างแรงกล้า ที่จะไปเป็นผู้ที่นำอาหาร ไปทำบุญที่วัดให้ได้ จึงนึกถึงบุญเป็นที่พึ่ง ได้โดยอัตโนมัติ หลวงพ่อ ช่วยด้วย จากนั้นน้ำร้อนและไอ ของ ความร้อน ก็ราดลงมาบนขาทั้งสอง ในตอนนั้น คุณวัชรินทร์บอกว่า ก็รู้ว่าเป็นน้ำร้อนราดลงมา แต่เฉยๆ เหมือนน้ำเย็นธรรมดาหกใส่ขา

ภรรยาผู้เชื่อในอานุภาพบุญ รีบวิ่งออกมาดูสามี เธอบอกว่า พอมองที่คอเห็นสามีห้อย พระมหาสิริราชธาตุอยู่ ก็มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ ว่า องค์ท่าน คุ้มครองคนดีเสมอ เชื่อใน ฤทธิ์เดช ของท่าน เธอบอก ไม่หวั่นไหวเลยว่า เขาจะได้รับอันตรายในครั้งนี้ เธอกล่าวยืนยันความร้อนว่า น้ำร้อนจริงนะคะ ขนาดยกเข้าบ้าน ยังต้องใช้พัดลมเป่าทั้งคืนเลย ไอร้อนเต็มบ้าน ไปหมด

ส่วนคุณวัชรินทร์เมื่อหายตกใจก็ไปล้างยางร้อนของน้ำหวานออก เปลี่ยนกางเกงแพรไปซัก เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงก็ไม่ปรากฏว่ามีอาการปวดแสบ ปวดร้อนใดๆ จึงไหว้พระ สวด มนต์ ลูกสาวคนเล็กเป็นห่วง จึงไปหาครีมสรรพคุณแก้พิษร้อนมาให้ คุณวัชรินทร์ไม่อยากขัดใจลูก จึงทายาแล้วเข้านอน เตรียมตัวขนอาหารไปทำบุญในเช้าของวันที่ ๑๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๒ ที่ได้ตั้งใจเอาไว้ด้วยความมั่นใจว่า น้ำร้อนไม่สามารถส่งพิษของความร้อน ขัดขวางการไปสร้าง มหาทานบารมีในวันพรุ่งนี้แน่นอน

ตื่นเช้าทุกคนในบ้าน ต่างทึ่งในอานุภาพของพระมหาสิริราชธาตุ ขาทั้งสองของคุณวัชรินทร์ ไม่มีอาการของการโดนน้ำร้อนลวกให้เห็นเลย ไม่พุพองไม่แสบร้อน ทุกคนจึงรีบทำใจ ให้ปีติ ในสิ่งที่ประสบกับอานุภาพ อันไม่มีประมาณของพระรัตนตรัย จัดของเรียงขึ้นรถ มุ่งตรงไปสู่บุญสถานอันศักดิ์สิทธิ์ วัดพระธรรมกาย ด้วยใจที่ใสสะอาด พร้อมที่จะเป็น ภาชนะ รองรับบุญในวันนี้ อย่างเต็มที่ ด้วยดวงใจที่เอ่อล้นด้วยความเบิกบาน เป็นบุญบันเทิง ในครั้งนี้เลยทีเดียว ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม

อุบัติเหตุรายนี้เกิดขึ้น ขณะที่คุณวัชรินทร์ตั้งใจ กระทำบุญเต็มเปี่ยม ทำทานด้วยอาหาร และเครื่องดื่มหม้อใหญ่ๆ กระเพาะปลาถึง ๑๒ หม้อ น้ำเก็กฮวยอีก ๗ หม้อ โดยลงมือ กระทำด้วยตนเอง ทั้งสองอย่าง

การเตรียมสิ่งของไปทำบุญ แม้ยังไม่ได้ลงมือบริจาค แต่บุญกุศลก็เกิดขึ้นแล้ว เป็นปุพพเจตนากุศลจิต ตลอดเวลา นับแต่คิดกระทำ นำทรัพย์เดินทางไปซื้อหา กลับมาลงมือหุงต้ม ฯลฯ ตลอดเวลาเหล่านั้น จิตใจของคุณวัชรินทร์ ตลอดจนภรรยาและลูก ย่อมไม่คิดถึงเรื่องอื่นๆ คิดแต่เรื่องงานบุญวันรุ่งขึ้นตลอดเวลา

วิถีการทำงานของจิตเกิดขึ้นล้วนเป็นกุศลจิตทั้งสิ้น แม้ขณะทำน้ำเก็กฮวยหกราดรดลงบนขา คุณวัชรินทร์ก็ยังนึกถึงพระรัตนตรัย ร้องให้หลวงพ่อช่วยมีศรัทธาเต็มเปี่ยม เชื่อมั่นว่า ตนเองจะต้องไม่เป็นอันตราย อะไรมาก เพราะทราบกิตติศัพท์อานุภาพ ทำนองนี้อยู่แล้ว ขนาดน้ำมันเดือดๆ ทอดกุนเชียง เต็มกระทะใบใหญ่ๆ หกราดรด ยังไม่มีอันตราย น้ำหวาน เพียงแค่นี้ ต้องไม่เป็นอะไรเหมือนกัน

ความเชื่อมั่นหรือที่เรียกว่าศรัทธานั้น มีอานุภาพมาก และโดยเฉพาะศรัทธาเชื่อมั่นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดคือคุณของพระรัตนตรัย อานุภาพอันไม่มีประมาณ ย่อมเกิดขึ้น คุ้มครอง กับ ผู้ที่ศรัทธาเชื่อมั่นอย่างเป็นอัศจรรย์

[สารบัญ] [๔๑๖] [๔๑๗] [๔๑๘] [๔๑๙] [๔๒๐] [๔๒๑]