เรื่องของอุบัติเหตุอาจเกิดขึ้นได้ทุกเวลา แม้ว่าบางครั้งไม่ใช่เกิดเพราะเราเป็นต้นเหตุ แต่อาจมีสาเหตุมาจากคนข้างเคียงบวกกับความเคราะห์ร้ายของเราเองด้วย เหมือนอย่างที่คนโบราณท่านชอบพูดกันว่า คราะห์หามยามร้าย สิ่งเหล่านี้ไม่มีอะไรเป็นสัญญาณเตือนภัยมาก่อน แต่ถ้าเรามีหลุมหลบภัยไว้ เมื่อถึงคราวเคราะห์ร้าย ก็อาจพ้นภัยได้ หลุมหลบภัยที่ว่านี้คือ ดวงบุญที่กลั่นมาจากศูนย์ กลางกายฐานที่ ๗ ซึ่งมีอยู่ในมนุษย์ทุกคน
คุณชนัญธิดา กลิ่นสุคนธ์ โชคดีที่มีเพื่อนเป็นกัลยาณมิตร ชวนมากราบคุณยายอาจารย์อุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง ที่วัดพระธรรมกาย ในปี พ.ศ.๒๕๓๘ ขณะที่ได้กราบคุณยายอาจารย์เป็นครั้งแรก และบอกท่านว่า ตนเองมีโรคประจำตัวที่รักษาไม่หาย คือ โรคลิ้นหัวใจรั่วและตีบ คุณยายอาจารย์ท่านมองด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตา และบอกให้เธอนั่งสมาธิให้มากๆ "ยายจะช่วย"
คุณยายพูดด้วย น้ำเสียงอ่อน โยน ถือเป็นบุญลาภอันประเสริฐของเธอจริงๆ ที่ได้มีโอกาสกราบคุณยายอาจารย์อุบาสิกาจันทร์ พอเธอกราบลาคุณยาย และก้าวเท้าออกจากห้องขนลุกซู่ ปีติและรู้สึกเบาโล่งไปหมดทั้งตัว โดยไม่ทราบสาเหตุ
และเธอก็ได้มีโอกาสสร้าง
พระธรรมกายประจำตัว
ในปีนั้นเอง
ช่วงปี พ.ศ.๒๕๔๑ คุณอาท่านหนึ่งที่มีโอกาสรู้จักกันที่วัดพระธรรมกาย ได้แวะมาเยี่ยม คุณอาบอกว่า ท่านนั่งสมาธิเห็นคุณพ่อ ของคุณ ชนัญธิดา ที่เสียชีวิตเมื่อปี ๒๕๓๗ ถึงสองครั้ง จากนั้นเพียงไม่กี่สัปดาห์ เธอก็ฝันเห็นคุณพ่อ เธอดีใจมากที่ได้พบท่าน และเดินไปถาม ท่าน ว่า "คุณพ่อช่วยดูพระองค์นี้ให้หน่อยนะคะ" พร้อมกับยื่นพระมหาสิริราชธาตุที่คล้องไว้ที่คอให้ท่านดู คุณพ่อมองดูแล้วตอบว่า "พระองค์นี้ มีน้อยมากนะลูก เป็นสมบัติของข้างบน" พูดจบท่านก็เดินจากไป เธอจึงได้เดินทางไปที่วัดพระธรรมกาย เพื่อทำบุญสร้าง พระธรรมกาย ประจำตัว อุทิศไปให้คุณพ่อ และน้องชายซึ่งเสียชีวิตในปี พ.ศ. ๒๕๓๔ ด้วยอุบัติเหตุ
ในวันนั้นเธอได้นำเทปโอวาทพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยที่กล่าว ถึงอานุภาพของพระมหาสิริราชธาตุว่า เป็นธาตุศักดิ์สิทธิ์ที่เทวดาท่านรักษาไว้ ผู้ที่มีกำลังบุญมาก ก็จะได้ เป็นเจ้าของ พอคุณแม่ได้ทราบประวัติของพระมหาสิริราชธาตุว่า เป็นธาตุที่ศักดิ์สิทธิ์ ท่านจึงรีบสร้างด้วยทันที เพราะการได้มีโอกาสสร้างพระธรรมกายประจำตัวด้วยตนเองนั้น จะได้รับทั้งบุญทั้งบารมี
เมื่อคุณชนัญธิดารับองค์พระมหาสิริราชธาตุมา ได้สวดสรรเสริญท่านทุกวัน บางวันก็สวด ๓ จบ บางคืนก็เปิดเทปสวดสรรเสริญพระมหาสิริราชธาตุตลอดทั้งคืนจนหลับไป ทุกๆ วันจะสวดมนต์ทำวัตรเช้า-เย็น นั่งสมาธิ ถ้าวันไหนนั่งได้นิ่ง ใจใสมองเห็นความสว่างภายใน จิตใจก็จะมีความสุข และเช้าวันนั้นจะขายของได้ดีมาก ลูกค้าเข้าร้านตลอดทั้งวัน
จากการที่เข้าวัดพระธรรมกาย ทำให้คุณชนัญธิดาใจเย็นขึ้น มีสติไตร่ตรองเหตุผลมากขึ้น บางครั้งพบกับคนที่ไม่เข้าใจวัด ไม่เห็นด้วยและ คอยพูดถึงวัดในทางลบ เธอก็จะพยายาม พูดกับเขาด้วยดี ไม่โกรธตอบ และพยายามชี้แจงเรื่องราวที่แท้จริง จนเขาเข้าใจ เพราะเธอคิดว่า การที่เราชี้แจงให้เขาเข้าใจในสิ่งที่ถูกต้อง เป็นหน้าที่ของเรา และถือว่าเป็นบุญกุศล ที่ช่วยให้เขาคิดได้ จะได้ไม่มีอคติต่อวัด ไม่หลงทางและเป็นอกุศลกรรมติดตัวไปภายภาคหน้า
เช้าวันหนึ่ง คุณชนัญธิดาได้สวดมนต์ทำวัตรเช้าเสร็จ ก็ลงมาชั้นล่างซึ่งจัดเป็นร้านขายของชำร้านเล็กๆ เมื่อลงมาก็มีรถโค๊กนำน้ำอัดลมมาส่ง ชายที่ยกลังน้ำอัดลม ทำหน้าที่ อย่างแข็งขัน จัดแจงเรียงลังที่บรรจุขวดน้ำอัดลมไปตามลำดับ ขณะที่เขากำลังสาละวนอยู่กับการจัดเรียงอยู่นั้น เป็นจังหวะเดียวกันที่คุณชนัญธิดาเดินผ่านมาพอดี ทันใดนั้น ขวดโค๊กก็หล่นจากลังที่เรียงอยู่ชั้นที่สาม เข้าใจว่าเป็นเพราะผู้ชายคนนั้นไปเกี่ยวโดนขวดโค๊ก ขวดใบนั้นลอยจากชั้นที่สาม กระทบพื้นเสียงดังและระเบิดขึ้นทันทีที่ถึงพื้น เศษแก้ว แตก กระจาย ส่วนหนึ่งกระเด็นมาที่น่องของเธอซึ่งสวมกางเกงขาสามส่วน เธอรีบกำองค์พระ อุทานอย่างตกใจว่า "อีกแล้วเหรอเนี่ย" มือที่กำองค์พระมหาสิริราชธาตุ ที่คล้องไว้ที่คอ ใจนึกถึงท่านทันที
เพราะว่าครั้งหนึ่งเธอตั้งใจจะนำขวดโค๊กไปแช่ตู้เย็น แต่เอื้อมพลาด ขวดโค๊กที่วางอยู่บนลังชั้นที่สองตกลงมาแตก เศษแก้วปักเข้าที่น่องซ้ายจนเกือบมิด พี่เขยเป็นคนดึงออกให้ และบอกว่าแผลลึกมาก ให้รีบไปเย็บแผลที่โรงพยาบาล เลือดไหลไม่หยุด เพราะเธอเป็นโรคหัวใจ ต้องทานยาลดการจับตัวเป็นลิ่มของเลือด คุณหมอทำการเย็บถึง ๕ เข็ม ซึ่งครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์นั้น เธอยังไม่ได้รับพระมหาสิริราชธาตุ ต้องใช้เครื่องช่วยเดิน เป็นเวลานานประมาณหนึ่งเดือน เนื่องจากขาบวมและปวดมาก
พอถึงครั้งนี้ขวดตกสูงกว่าครั้งแรก คนจัดเรียงขวดน้ำอัดลมรีบเข้ามาถาม "เป็นอะไรมากไหมครับ" เธอรู้สึกว่า เศษแก้วจากขวดโค๊กกระเด็นมาโดนน่องอย่างจัง เสียวแปล๊บ เอ๊ะ! แต่คราวนี้เกิดอะไรขึ้น ทำไมรู้สึกเหมือนเศษแก้วถูกผลักออกจากน่อง เหมือนมีบางสิ่งอย่างบางอย่าง มาผลักวัตถุสิ่งนี้ออกจากตัว แต่เธอก็ยังไม่ไว้วางใจสถานการณ์ เพราะยังจำได้ ถึง ความเจ็บ เมื่อครั้งที่เคยโดนเศษแก้วปักเข้าเนื้อจนเลือดโชก จึงรีบเดินกะเผลกๆ ลากเท้าที่ยังคงมีเศษแก้วปนอยู่ไปที่ก๊อกน้ำ ไม่กล้าดูบาดแผล ปล่อยน้ำจากสายยาง ผ่านไป ที่น่อง พยายามมองดูว่า มีเลือดไหลอยู่อีกหรือไม่ เปล่าเลย! ทุกอย่างเป็นปกติ
เธอมั่นใจขึ้นมาทันทีว่า มือที่กำองค์พระมหาสิริราชธาตุ และจิตที่น้อมไปยังท่าน เป็นสื่อให้เกิดอานุภาพที่ท่านได้แผ่มาปกป้องคุ้มครองอุบัติภัยครั้งนี้ได้อย่างไม่น่าเชื่อ เพราะครั้งก่อนขวดตกถึงพื้นต่ำกว่านี้ยังต้องเย็บแผลถึง ๕ เข็ม
คนเราเมื่อจิตอยู่ในบุญแล้ว บุญนี้จะเป็นเหมือนพลังพิเศษ เป็นพลังมวลแห่งความบริสุทธิ์ที่คอยช่วยเหลือเราอยู่ บุญคือพลังงานชนิดหนึ่งที่ดึงดูดสิ่งที่ดี และผลักดันสิ่งที่ชั่วร้ายทั้งหลายออกไป บุญเป็นความใสสว่างบริสุทธิ์อัดแน่นอยู่ภายในกลางกายของแต่ละคน และมีที่เก็บเป็นดวงบุญใส และจะส่งกระแสบุญได้ตลอดเวลา
เธอมีโรคประจำตัวคือโรคลิ้นหัวใจรั่วและตีบมาเป็นเวลากว่า ๒๐ ปี ครั้งหนึ่งเส้นโลหิตใน สมองแตก เพราะเกิดจากภาวะแรงดันในเส้นเลือดสูงมาก ขณะที่เธอนั่งอยู่ที่บ้าน กำลังดูทีวี อยู่ๆ ก็ล้มไปเฉยๆ พี่สาวที่เป็นพยาบาลรีบเข้ามาดู เธอพูดไม่ได้ ลิ้นพันกันเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง พอไปถึงโรงพยาบาลความจำสับสน ควบคุมไม่ได้เพราะสมองซีกขวา กระทบกระเทือน คุณหมอบอกว่า ถ้ามาช้ากว่านี้ต้องกลายเป็นอัมพาตแน่นอน เธอจึงต้องไปเช็คร่างกายที่โรงพยาบาลทุกๆ ๒ เดือนต่อครั้ง ต้องเจาะเลือดเพื่อตรวจดูค่าเลือด หากค่าเลือดสูงหรือต่ำเกินไปจะเป็นอันตราย เส้นสมองแตกอาจจะเป็นอัมพาตได้
เมื่อได้สร้างพระธรรมกายประจำตัวแล้ว เธอได้ทำน้ำมนต์ วางแก้วน้ำไว้ ข้างๆ องค์พระ อธิษฐานจิตขออานุภาพท่าน ช่วยให้ผลการตรวจเลือดเป็นปกติด้วย ล่าสุดเธอเพิ่งจะไป ตรวจ ร่างกายเมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๔๒ ที่ผ่านมา ทุกอย่างปกติมาตลอดสามครั้ง จนคุณหมอบอกว่า นี่เป็นคนไข้รายแรกที่ผลเลือดเป็นปกติ ไม่ต้องเปลี่ยนตัวยา ติดต่อกัน เป็นเวลานาน คุณหมอบอกว่า ถ้าเป็นคนไข้รายอื่นๆ คุณหมอจะต้องเปลี่ยนตัวยา เพื่อควบคุมค่าเลือดทุกครั้ง คุณชนัญธิดาดีใจมากที่ผลการตรวจเลือดเป็นปกติ นึกถึงคำอธิษฐานที่เธอได้ สวดขออานุภาพพระมหาสิริราชธาตุท่านช่วย และท่านก็ช่วยได้จริงๆ
เธอยังเล่าให้ฟังเพื่อตอกย้ำอานุภาพบุญนี้อีกว่า ภายในปีเดียวกัน ห่างกับเหตุการณ์ขวดระเบิดที่เพิ่งเกิดกับเธอได้แค่หนึ่งเดือนเท่านั้น คุณแม่อัญชลี กลิ่นสุคนธ์ ซักผ้าอยู่ที่ลาน ข้างบ้าน กำลังลุกจะไปตากผ้า ระหว่างทางที่เดินไป เป็นทางต่างระดับยกสูงจากพื้นประมาณหนึ่งศอก คุณแม่ก้าวเท้าพลาด ล้มทั้งยืนคะมำไปข้างหน้า โหนกแก้มกระแทกกับ เหลี่ยมโต๊ะม้าหินอ่อนอย่างแรง คุณแม่ล้มลงไปโดยไม่มีที่ยึด ท่านกำองค์พระมหาสิริราชธาตุไว้แน่น พร้อมกับท่อง "อิติปิโสๆ" นั่งกับพื้นด้วยอาการมึนงงกับเหตุการณ์ พอดีหลาน เดินมาพบเข้า "คุณป้าเป็นอะไรบ้าง" "ดู ูซิมีเลือดออกไหม ตรงขอบแว่นน่ะ" คุณแม่ถามหลานพยายามจ้องดูตอบว่า "ไม่เห็นมีเลือดออกเลย" คุณแม่แทบไม่เชื่อหูตนเอง ท่านล้มลงไปอย่างแรงและกระแทกระหว่างเนื้อกับหินที่แข็งมากเป็นไปได้อย่างไรที่ไม่แตกเลย ท่านกุมองค์พระมหาสิริราชธาตุพร้อมกับนึกถึงพระคุณของท่านที่ได้ช่วยไว้ นี่ถ้าหากท่านไม่ช่วยไว้ในครั้งนี้ใบหน้าคงต้อง แตกหรือนัยน์ตาอาจบอดก็ได้
ธรรมะย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม ผู้ใดตั้งใจประพฤติปฏิบัติอย่างจริงจังสม่ำเสมอ ย่อมทำให้เกิดความสุขกายสุขใจ และพ้นจากภัยทั้งปวง