Home   Soorten    Verzorging   Foto's   Verhalen   Wetenschap   Links

Hamsterverhalen

Driekje

Driekje, een russische dwerghamster, werd bij ons geboren uit een pearl vrouwtje. Driekje was eerst net als alle andere jongen in het nest. In de vierde week gebeurde er iets dramatisch in Driekjes jonge leventje. Zij verloor een achterpootje, waarschijnlijk heeft haar moeder haar iets te enthousiast gewassen. Gelukkig heelde het wondje snel, maar Driekje moest voortaan wel met drie pootjes door het leven, wat haar overigens absoluut niet hinderde om hard te lopen in de ren op de tafel. Ze was tevens een echte acrobaat op haar drie pootjes. Zij kreeg toen de naam Driepoot, later verworden tot Driekje. Zij heeft haar hele leventje lekker bij ons op het dressoir in de huiskamer gestaan. Zo'n bijzonder doorzettertje konden we natuurlijk niet wegdoen. Ze was een echte knuffelhamster, je hoefde het hok maar open te maken en ze zat al op je hand en uren in m'n mouw samen gezellig op de bank zitten. Uiteindelijk heeft Driekje de bejaarde leeftijd van twee jaar en vier maanden bereikt.

Leo Pannekoek

Leo Pannekoek had zijn naam te danken aan zijn uiterlijk. Hij was rond en plat. Leo is een van onze zwaarste russische dwerghamsters geweest, meer dan 80 gram. Je kunt het eigenlijk geen dwerg meer noemen. Daarnaast had Leo de gekke gewoonte om heel plat op je hand te gaan liggen, zodat zijn corpulente bouw nog geaccentueerd werd. Leo heeft een druk liefdesleven gehad en omdat zijn genen nogal dominant waren, zijn er veel jonge Pannekoekjes geboren. Ook nu nog kunnen we in de stal zo zien wie er van Leo Pannekoek afstamt: hou het beestje op je hand en wanneer die plat gaat liggen en mooi rond is, is Leo zijn voorvader.

Hoe Tarzan onze keukenhamster werd

Een hele tijd geleden werd er een nestje russen geboren met daarin een heel bijzonder mannetje. Hij was naturel en keek ons al snel recht in de ogen met zijn kleine kraaloogjes. Als jonkie mocht ie natuurlijk, zoals zijn broertjes en zusjes, beneden in de huiskamer wonen totdat ie vijf weken werd. Hij had erg geluk, was mooi en mocht blijven. Wij doopten hem Tarzan. Na een tijdje samengewoond te hebben met een andere man, verhuisde Tarzan naar zolder, en na enige tijd ging Tarzan op zichzelf wonen. Hij was daar echter niet blij. Elke keer als we de hamsters gingen voeren, stond Tarzan al te wachten en kroop meteen op je hand zodra we in de bak kwamen. Het was duidelijk dat Tarzan aandacht nodig had, zoals hij met zijn kraaloogjes smeekte. Hij verzorgde zichzelf wat minder en viel af. Op een gegeven moment hebben we Tarzan maar een plaatsje op de keukentafel gegeven. Hij leefde helemaal op. Wanneer hij nu 's ochtends de koffie hoort pruttelen komt ie direct uit zijn huisje gestormd en gaat aan de tralies knagen. Hij krijgt dan natuurlijk een stukje brood, rozijn of wat dan ook. Inmiddels slaat hij het middag- en avond-eten ook niet meer over en blijft net zolang knagen totdat ie wat krijgt: aardappel met jus, spruitje, nieuwe haring, kip, ijs, Tarzan lust alles en rust niet totdat ie genoeg heeft. Hij is inmiddels weer aardig aangekomen en, wellicht door zijn gevarieerde dieet, hij ziet er prachtig uit.

In een ander opzicht is Tarzan ook anders. Waar andere hamsters een loopradje toch wel tot de eerste levensbehoeftes vinden horen, taant Tarzan er niet naar. Daar wordt je alleen maar moe van. Nee, Tarzan heeft een andere hobby: Alles wat in zijn bereik komt, trek hij zijn kooi binnen. Zo is er al menig brief en rekening (gedeeltelijk) in de Tarzan-papiermolen beland, en vinden we de stukjes keurig terug in zijn warme nestje. Ook de tijdschriften die op zijn hok liggen, vertonen rafelige randen, waarschijnlijk het gevolg van Tarzan's nachtelijke activiteiten aan de trapeze.

Tarzan zal nog lang bij ons blijven, want hij is een bijzondere hamster.