Kiko de Prada-Samaruti, 1969.eko abuztuan lehenean Parisen sorturik.
Parisen, Dordoñan, Angelun laster handitu, 1996.etik Xiberoan bizi naiz.
Zinemako ikasketak ondotik, fotografiarekin berriz lotzen dut gustoa, eta Uhaitzaren laboratorioan, bi urtez
paper xuribeltzeak ateratzen ditut. 1999.etik, tresna digitala batekin lana hasi dut Euskaldunon
Egunkariaentakotz, Xiberoan eta Nafarroa Beherean.
Ene argazkitresnari esker Ipar euskal gizartea ikusten dut, zonbat aldiz lekuko edo begirale bezala.
Ene interes teknika horiekin argazkiak denbora gelditzen eta irudi finkatzen duela, ispilu bat bezala. Horengatik
beharbada argazkia zinema baino indartsuago dago. Mundu batean lasterago den, telebistaren irudiak ezin dugu analizatu
eta ulertu, markagabe eta erreflexiogabe galdu gaude. Instant batez, erreflexio baimen bat nahi nuke eman gizonari ene
argazkiak ikusten den, urguilgabe eta sinpleki.
