ΠΕΡΙ
ΑΜΗΧΑΝΙΑΣ...
Μερικές φορές
είναι η αμηχανία μπροστά σε μια
λευκή σελίδα.
Κάποιες άλλες, η
αμηχανία μπροστά στα ήδη
δημοσιευμένα κείμενα.
Το ανά χείρας
τευχίδιο αποτελεί προϊόν αυτής της
αμηχανίας για δυο κυρίως λόγους. Ο
πρώτος, καθαρά πρακτικός, αφορά τον
συχνά αδύνατο εντοπισμό ενός
συγκεκριμένου κειμένου σε μια
πληθώρα περιοδικών. Ο δεύτερος
έχει να κάνει με την "προσωπική"
εξέλιξη ενός γραφιά. Πολλές φορές
τα κείμενά του αποκτούν μια δική
τους, ιδιαίτερη, δυναμική,
αυτονομούνται κατά κάποιον τρόπο
από τον συγγραφέα τους. Συχνά,
εκείνο που απομένει από ένα
κείμενο για τον ίδιο τον συγγραφέα
του είναι οι συνθήκες γραφής, τα
συναισθήματα και οι σκέψεις που
τον διακατείχαν την περίοδο της
αμηχανίας του μπροστά στις άσπρες
σελίδες. Το περιεχόμενο περνάει σε
δεύτερη μοίρα. Μια δεύτερη –συγκεντρωτική–
παρουσίαση των κειμένων
αποστασιοποιεί τον γραφιά από το
προϊόν της εργασίας του. Του
επιτρέπει την εξέλιξη.
Το τευχίδιο
περιέχει της επτά "φλυαρίες"
που δημοσιεύτηκαν στις φιλόξενες
σελίδες της ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΠΟΛΗΣ από τον
Ιούνιο του 1986 μέχρι τον Ιανουάριο
του 1988. Χωρίς να αποτελούν "απλά"
δημοσιογραφικά κείμενα, είναι
μάλλον δύσκολο να ξεφύγουν από τον
"αναγκαστικό" δημοσιογραφικό
χαρακτήρα τους. Γραμμένα σε
διαστήματα που κυμαίνονταν από δύο
ημέρες μέχρι ενάμισυ μήνα, φέρουν
μέσα τους τα ίχνη της αδυναμίας του
συγγραφέα τους και κυρίως της
αμηχανίας του μπροστά στο ερώτημα:
"Γιατί να γράψω;" και ακόμα
περισσότερο "γιατί να
δημοσιοποιήσω αυτά που έγραψα;"
Η τωρινή παρουσίαση ίσως απαντά με
τον πλέον "εύγλωττο" τρόπο σ'
αυτά τα ερωτήματα.
Κατά τα άλλα,
χωρίς να αρνούμαστε αυτά που κατά
καιρούς έχουμε κάνει, δεν μπορεί
παρά να είμαστε σίγουροι ότι οι
καλύτερες πράξεις μας βρίσκονται ήδη
μπροστά μας...
Χρήστος
Μόρφος
Ιούνιος 1992 |