ข้อมูลทั่วไป | หนึ่งผลิตภัณฑ์หนึ่งตำบล|ผังเมือง|  ทรัพยากร | สุขภาพชุมชน/สาธารณสุข  

 สมุนไพร/อาหารเสริม | การท่องเที่ยว

เหตุหรือแรงจูงใจในการคิดค้น
              - ได้แบบมาจากคนจีนตอนไปทำงานอยู่ที่ต่างจังหวัดตั้งแต่ตอนอายุ 14 ปี
                     แล้วนำมาคิดค้นเพิ่มเติมซึ่งทำมาจากดินที่อยู่ไร่นา ซึ่งลักษณะดินมีลักษณะ
                     เป็นดินร่วนปนดินเหนียวโดยมีอยู่ในพื้นที่อาศัยของตนเองเตาที่ได้มีราคา
                     ในการผลิต ที่ใช้ต้นทุนต่ำและขายได้ในราคาสูงจึงสามารถสร้างเป็นรายได้ 
                     เลี่ยงครอบครัวได้และไม่อยากจะคิดทำอย่างอื่นเพราะมีรายได้ดีอยู่แล้วไม่
                     อยากให้การทำเต่าถ่านจากดินเหนียวหมดไปด้วย                                             

ขั้นตอนการทำ
                            1. วัสดุอุปกรณ์ที่ใช้ในการทำ
                     -   ดินเหนียว  8  ปี๊บ
                            -   ขี้เถ้า         2  ถุงปุ๋ย
                            -   แกลบดำ   2  ถุงปุ๋ย
                                    * หมายเหตุ: จะได้เตา   40   ลูก
                            2. ขั้นตอนการเตรียมดินและการปั้น
                                 นำดินเหนียวขี้เถ้าแกลบดำนำมาผสมกัน  โดยแช่ส่วนผสมทั้งหมดในน้ำ  1  คืน
                                 ก่อน จากนั้นนำมานวดทิ้งไว้อีก 2 คืน  แล้วจึงนำดินมาปั้นเสร็จแล้วนำลงบล๊อก
                                 แม่พิมพ์เตา  ซึ่งมี 2 แบบ คือพิมพ์ที่เป็นบล๊อกดินเหนียว และพิมพ์ที่เป็นบล๊อกนำ
                                 มาตัดครึ่งเจาะรูด้านข้างในแนวขวาง  เป็นลักษณะที่นำมาใช้ในปัจจุบัน เมื่อปั้นลง
                                 บล๊อกเสร็จต้องทิ้งไว้อีก 3 คืน แล้วจึงนำมาเผา
                             3. การเผาทำเตาถ่าน
                        เผาโดยใช้แกลบขาว 23 กระสอบปุ๋ย ต่อเตา 40 ลูก 
                                 โดยใช้แกลบเผา 2 ครั้งในการเผาเตา  โดยแบ่งครึ่ง
                                  เตาเผาในครั้งแรกครั้งที่ 2 ใช้อีกครั้งหลัง
                             4. การทำฐานเตา
                                 นำดินเหนียวที่ปั้นตัวเตา นำมาปั้นเป็นวงกลม ขนาดพอดีกับตัวเตา
                                 และสามารถมีที่เหลือสำหรับใส่ถ่านใส่ฟืนได้ และเจาะเป็นรูโดยใช้
                                 บล็อกเจาะเป็นรูเท่าเหรียญ 5 บาท

เนื่องจากกระติบข้าวที่ทำจากไม้ไผ่กับต้นกกนั้นไม่ทนทานและยังขึ้นราได้ง่าย ทำยาก
               ขั้นตอนในการทำนั้นหลายขั้นตอน วัสดุหายาก แต่เชือกไนล่อนนั้นมีขายทั่วไปในท้อง
               ตลาดหาชื่อได้ง่าย อีกทั้งยังง่ายแก่การซักล้าง
ขั้นตอนการทำ
1.  นำเชือกฟางมาเป็นแกนในการทำโดยนำมามัด 4-5 เส้น (เชือกฟางเส้นกลม)
2.  นำมาขัดปมให้เป็นวงกลมแล้วใช้เข็มขนาดเบอร์ 5 มาใช้ในการเย็บ
3.  ดึงเชือกให้ตึงแล้วสอดไปจนเสร็จ เมื่อเชือกหมดต่อเชือกโดยนำเส้นใหม่มาต่อสอดไปเรื่อยๆ จะใช้สีไหนตามแต่ลวดลายที่คิดค้น
4.  จะใช้ท่อ PVC  ในการทำฐานหรือไม้ไผ่ก็ได้

วัสดุหลักที่ใช้ในการทำพิณ คือ ไม้หลายชนิด เช่น ไม้ขนุน ไม้เลื่อม ไม้ซอ ไม้ยอ ไม้สัก ฯลฯ 
ไม้สักเป็นไม้ที่มีคุณสมบัติดีที่สุด รองลงมาคือไม้ขนุน ซึ่งหาได้ง่ายกว่าจึงเป็นที่นิยมที่จะใช้
ไม้ขนุนในการทำพิณมากกว่า
1.    การเตรียมไม้ส่วนของไม้ที่จะนำมาทำเป็นพิณ เป็นส่วนของลำต้นซึ่งเริ่มจากส่วนที่อยู่
เหนือรากขึ้นไปจนถึงกิ่งแรกของต้นนั้น ลักษณะของเสี้ยนไม้ในช่วงนี้ค่อนข้างตรงหรือหาก
ดัดงอก็มีไม่มากจนก่อให้เกิดผลเสียได้ ถัดจากนั้นขึ้นไปไม้จะมีตาซึ่งเป็นส่วนที่แยกตัวออก
ไปเป็นกิ่งมากขึ้น ไม้ส่วนนี้มักจะแตกหรือฉีกง่าย จึงไม่นิยมนำมาใช้งาน
2.    การแปรรูปไม้ที่ตัดโค่นลงมาแล้วไม่ควรวางทิ้งไว้บนพื้นดิน เพราะผิวดินมีความชื้น
และเชื้อรา ซึ้งจะทำลายเนื้อไม้ให้เสียหายได้โดยเฉพาะส่วนที่เป็นกระพี้ มักจะเป็นราดำ
ขาดความสวยงามและความแข็งแรงไป ควรรีบแปรรูปทันทีการแปรรูปควรตัดเป็นท่อนๆก่อน 
(ในกรณีขนาดของไม้แตกต่างกันมาก) ความยาวประมาณ 90 ซ.ม ส่วนความกว้างไม่ต้องแปร
รูปปล่อยเอาไว้จนถึงเปลือกไม้ก็ได้ เพื่อผลในการวางรูปแบบพิณลงบนไม้
3.    การผึ่งไม้เป็นการทำให้ไม้แห้งและอยู่ตัวก่อนที่จะนำไปใช้งาน การผึ่งโดยให้ไม้สัมผัส
กับแดดโดยตรงจะทำให้สูญเสียน้ำเร็วเกินไป ผลที่ตามมาคือจะทำให้ไม้แตกร้าวและบิดเบี้ยว
ได้ การผึ่งไม้ที่เหมาะสมคือผึ่งลมโดยวางไว้ร่มที่กันแดดกันฝนได้ข้อสำคัญคือให้ทุกส่วนได้มี
โอกาสถูกอากาศอยู่ตลอดเวลา
4. วัสดุอุปกรณ์ประกอบพิณ
1.  เป็นวัสดุหรืออุปกรณ์ที่นำมาประกอบกับพิณให้เสร็จสมบูรณ์เป็นพิณที่สามารถใช้งานได้คือ
2.  กาวลาเทคซ์  ใช้ซ่อมแซมไม้ที่แตกให้มีสภาพปกติก่อนจะทำงานในขั้นตอนต่อไปหรือประ
     สมกับขี้เลื่อยอุดรูไม้ที่เกิดจากด้วงปีกแข็งกัดกิน
3.  กาวอีป๊อกซี่  เรียกกันโดยทั่วไปกาวตราช้างนั่นเองใช้สำหรับยึดติดชิ้นงานให้แน่นได้อย่าง
     รวดเร็ว  เช่น  สะพานคอพิณ  หยอง  และขั้นพิณ 
4.  ขั้นพิณขั้นกีตาร์ที่มีขายในท้องตลาดสามารถนำมาดัดแปลงเป็นขั้นพิณได้โดยฝังติดลงบนด้น
      ทวนตามตำแหน่งเสียงของพิณหรืออาจใช้ซี่ของร่มหรือหางของลูกมุดย้ำที่ใช้แล้วนำมาตัด
      ให้มีขนาดยาวพอดีกับหน้ากว้างของด้นทวน
5.  ตะปูเกลียว  ใช้สำหรับขันยึดฐานร้อยสายและมุดสายสะพาย
6.  มุดสายสะพาย  ใช้ยึดติดไว้ที่หัวท้ายใช้สำหรับเกี่ยวสายสะพายเพื่อความสะดวกขณะบรรเลง
7.  สายพิณ  ในอดีตใช้สายเบรครถจักรยานแต่ปัจจุบันนิยมใช้สายกีตาร์ ชนิดสายกีตาร์โปร่ง 
      สายที่ 1 สายที่ 2  สายที่ 3 แทน
5. วัสดุตกแต่ง
-  แซแล็ก  ใช้ทาย้อมสีไม้และล้างทำความสะอาด
-  แล็กเกอร์  ใช้สำหรับทาเคลือบเงา
-  ทินเนอร์  ใช้สำหรับผสมน้ำล้างทำความสะอาดเครื่องมือต่างๆ
-  ยูรีเทน  ใช้สำหรับทาเคลือบเงาซึ่งเหมือนกับเราใช้แผ่นพลาสติกใสมาวางทับผิวไม้
   ให้ความมันวาวและคงทนกว่าแล็กเกอร์
-   ดินสอพอง  ใช้สำหรับอุดร่องเสียบไม้ให้เต็มก่อนทาแล็กทับให้ติดอยู่กับร่องเสี่ยน
-   สีฝุ่น  ใช้ผสมกับแซแล็คทาเพื่อเปลี่ยนสีผิวของไม้อัดส่วนที่เป็นฝาปิดกระโหลกพิณ
 6. เครื่องมือที่ใช้ทำพิณ
       ตลับเมตร, เวอร์เบียร์คาริปเปอร์, ฉากตาย , กบไฟฟ้า,บรรทัดยาว , กบลางสั้น,
       ขอขีดไม้ , เลื่อยลันดา, หินเจียระไนชนิดมือถือ, เลื่อยอก, เครื่องขัดกระดาษทรายชนิดตั้งโต๊ะ
        เลื่อยฉลุไฟฟ้า, กระดาษทรายชนิดปิดรอบไม้ไผ่ , สิ่วปากห่าน,แปลงขนอ่อน , ภาชนะรอง,
        เครื่องโป้ , สิ่วโค้ง, สว่านตั้งโต๊ะ , สว่านไฟฟ้าชนิดมือถือ, ไรเตอร์                            
7. การออกแบบพิณ
1.    การอนุรักษ์ศิลปะวัฒนธรรมเป็นสิ่งที่ดีงามของบรรพบุรุษได้สร้างไว้และ
       สืบทอดกันมาเรื่อยๆ
       จนถึงยุคปัจจุบันโดยเฉพาะรูปทรงของพิณที่เป็นเอกลักษณ์ของพิณภาคอีสาน           
2.    เสียง  เสียงของพิณนั้นฟังแล้วสดใสไพเราะหาที่เปรียบไม่ได้คนเฒ่าคนแก่
        จึงนิยมเรียกพิณว่าฝาปิดกระโหลก
3.    ขนาดและสัดส่วน  พิณที่มีขนาดโตหรือยาวเกินไปจะมีผลต่อการบรรเลงโดย
4.    วัสดุ  ส่วนมากการออกแบบมักจะดัดแปลงรูปทรงให้สัมพันธ์กับขนาดของไม้
ภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านศิลปวัฒนธรรม

คณะกลองยาวหมู่บ้านทุ่งป่าแพงในสมัยปัจจุบันได้มีเทคโนโลยีและเครื่องใช้อำนวย
                ความสะดวกในชีวิตประจำวันจำนวนมากจนเกือบจะลืมเลือนศิลปวัฒนธรรมอันเป็น
                มรดกของอีสาน   ศิลปวัฒนธรรมทางตะวันตกได  ้เข้ามาบดบังศิลปวัฒนธรรมที่เป็น
                มรดกของอีสาน กีต้าร์ กลองชุด ได้เข้ามาในจิตใจของคนไทยและทุกวันนี้เราลืมมรดกทาง
                วัฒนธรรมที่เป็นศิลปพื้นบ้านมาตั้งแต่บรรพบุรุษ โดยเฉพาะศิลปวัฒนธรรมของพื้นดิน
                อีสาน การอนุรักษ์ และสืบสานทางด้านศิลปวัฒนธรรม เพื่อให้คนรุ่นหลังได้เห็นและได
                รู้คุณค่าของดนตรีอีสาน การตีกลองยาวและได้จัดทำเป็นคณะ เพื่อให้เป็นมรดกของ
                ประเทศชาติต่อไป

      <<ก่อนหน้า                                                      ต่อไป>>