คุณผ่องพรรณ ชูแก้ว อยู่จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เล่าว่า
เธอเริ่มเข้าวัดพระธรรมกายเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๒ ช่วงเข้าวัดใหม่ๆ จะมาวัด เฉพาะวันงานบุญใหญ่ เช่น วันทอดกฐิน วันมาฆบูชา วันคล้าย วันเกิด พระเดชพระคุณ หลวงพ่อธัมมชโย และได้ทำบุญกับพระที่บวชอุทิศชีวิต (บวชตลอดชีวิต) ตลอดมา
สมัยก่อน มาวัดด้วยความลำบากมาก ต้องนั่งรถประจำทางจากปราณบุรี มาพักกับน้องที่กรุงเทพฯ หลังจากทำบุญเสร็จ ก็เดินทางกลับ ถึงบ้านตี ๑ บ้าง ตี ๒ บ้าง วันรุ่งขึ้นต้องทำงาน แต่น้องสาวชื่อ ผุดผ่อง ชูแก้ว ก็ให้กำลังใจตลอดมา เนื่องจาก เธอมีโรคประจำตัวคือ ภูมิแพ้ เวลาที่ร่างกายอ่อนเพลียมากๆ จะหอบหายใจไม่ออก ต้องเข้าโรงพยาบาลให้ออกซิเจน ให้น้ำเกลือ
ช่วงที่เป็นมากๆ ต้องเข้าโรงพยาบาลตลอด น้องแนะนำว่าให้อธิษฐานจิตบ่อยๆ ให้ได้มาสร้างบารมีกับ พระเดชพระคุณ พระมงคล เทพมุนี พระเดชพระคุณ หลวงพ่อธัมมชโย ซึ่งเธอก็ทำตามที่น้องแนะนำ
ประมาณปี พ.ศ. ๒๕๓๘ เป็นต้นมา เธอได้มาวัด ทุกวันอาทิตย์ต้นเดือน เพราะการเดินทางสะดวกขึ้น อาการโรคภูมิแพ้ ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ไม่ต้องเข้าโรงพยาบาลอีก ซึ่งเธอได้สร้าง พระธรรมกาย ประจำตัว และเป็นผู้นำบุญ สร้างองค์พระ ประมาณ ๕๐ องค์
ต่อมา ได้ทราบว่ามีการสร้าง พระธรรมกายประจำตัว ประดิษฐานที่แกนกลาง มหาธรรมกายเจดีย์ รู้สึกอยากสร้างมาก ได้รวบรวมเงิน สร้างองค์พระแกนกลาง และได้รับพระมหาสิริราชธาตุ เป็นพระของขวัญ ได้อธิษฐานจิตว่า ขอให้องค์พระ เป็นคู่บุญคู่บารมี ตลอดชีวิต
เธอได้พบเหตุการณ์อัศจรรย์ เมื่อวันศุกร์ที่ ๒๒ มกราคม พ.ศ.๒๕๔๒ วันนั้นเธอขับรถจักรยานยนต์ ไปซื้ออาหารที่ตลาดนัด หนองหอย กับหลาน ชื่อ ด.ญ.มัณฑนา ชูแก้ว เพื่อจะนำอาหาร ไปถวายพระภิกษุ ที่ธุดงคสถาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ และทอดผ้าป่าวันรุ่งขึ้น
ขณะขับรถไปบนถนนเพชรเกษมช่วงแยก ต่างระดับ ปราณบุรี-กรุงเทพฯ มีรถบรรทุก ๖ ล้อขับมาอย่างเร็วเฉี่ยวรถที่เธอขับ ซึ่งเธอได้เล่า เหตุการณ์ในขณะนั้นว่า
ก่อนที่รถจะเฉี่ยว ดิฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรมาปัด ให้กระเด็นออกจากรถบรรทุก ๖ ล้อคันนั้น รถเธอตกลงข้างทาง กระแทกกับกองอ้อย ที่เกิดอุบัติเหตุก่อนหน้านั้น ประมาณ ๗ วัน ล้อรถคดงอ ยางระเบิดใช้ไม่ได้ ทั้งล้อหน้าล้อหลัง ส่วนหลานเจ็บ จากแรงกระแทกเล็กน้อย ไม่ต้อง ไปหาหมอ มีทหารรุ่นน้องชื่อ จ.ส.อ.คณิต มานิตากูล และเพื่อนมาช่วย
เขาบอกว่าพี่มีบุญนะ ผมนึกว่าพี่แย่แน่แล้ว เพราะเขาได้เห็นเหตุการณ์พอดี เขาบอกว่ารอดได้อย่างปาฏิหาริย์ และถามว่า พี่มีพระ อะไรดี ซึ่งเธอก็บอกน้องคนนั้นว่า แขวนพระของวัดพระธรรมกาย (พระมหาสิริราชธาตุ) เขาว่า พระคุ้มครองพี่แท้ๆ และพาเธอไปส่งบ้าน
เมื่อเธอกลับถึงบ้าน ก็เข้าไปกอดคุณแม่แล้วร้องไห้ และบอกคุณแม่ว่า หนูเกือบไม่ได้เห็นหน้าแม่แล้ว คุณแม่ก็กอดเธอแน่น แล้วถาม ว่าเป็นอะไร เธอจึงเล่าเรื่องให้คุณแม่ฟัง คุณแม่บอกว่า บุญรักษานะ ที่ลูกไม่เป็นอะไร เพราะตรงที่รถเฉี่ยวนั้น ก่อนหน้านั้น ก็มีอุบัติเหตุหลาย ราย ล่าสุดถึงกับไฟไหม้ คุณแม่ว่า ผีตายโหงแรง แต่ก็ยังแพ้บุญที่ลูกทำมา
และในตอนท้าย
เธอได้กล่าวว่า
ขอให้ทุกท่านตรึกระลึกถึงบุญตลอดเวลา
เพราะบุญเท่านั้น
ที่จะช่วยเราได้ในยามคับขัน
[สารบัญ] [๒๖๖] [๒๖๗] [๒๖๘] [๒๖๙] [๒๗๐] [๒๗๑]
[๒๗๒] [๒๗๓] [๒๗๔] [๒๗๕] [๒๗๖] [๒๗๗] [๒๗๘] [๒๗๙] [๒๘๐]