• หลายอย่าง ทางบ้านเห็นว่ากลับดึกด้วย แล้วอยากเขียนหนังสือด้วย

• ความลับ ความลับ

• อย่าเลยค่ะ

• หลายคนพูดอย่างนั้น แต่ไม่ใช่หรอกค่ะเพราะดูจากคนรอบข้าง ดึงคนนั้นคนนี้มา ถ้าอ่านโดยละเอียดจะมีนางเอก 3 คน คือมัทนาซึ่งมีบุคลิกเป็นเด็ก ๆ หน่อยร่าเริงแจ่มใสและเปิดเผย สาระวารี เหี้ยม ๆ และบู๊ ๆ หน่อยแข็งนอก อ่อนใน ส่วนมีคณา เป็นคนสวย อ่อนนอกแข็งใน แต่ละคนจะมีบุคลิกต่างกันเลย แต่ละคนมีความหลัง มีภูมิหลังที่ไม่เหมือนกัน ก็แบ่งงานกัน ให้เธอไปทำงานตรงนั้น ตรงนี้แล้วก็เลยไปเจอพระเอก

• อย่างเรื่องนี้มัน “วูบ” ขึ้นมาหมดเลย ค่อนข้าวเร็ว เราจะรู้ตอนต้นและตอนจบของเรื่องแต่ตอนกลางเป็นเรื่องที่ต้องค้นคว้า ปล่อยตามเวลาไป บางทีเราไม่รู้หรอกค่ะ ว่าเรื่องจะดำเนินไปอย่างไร รู้แต่คร่าว ๆ

• แต่ก่อนมี แต่เดี๋ยวนี้คุมไม่อยู่แล้วค่ะปล่อยตามสบาย ปล่อยให้ตัวละครเขาละเลงตามใจชอบ เขาจะไปไหนก็ไปอะไรอย่างนี้ แต่ว่าเราจะคอยดูให้เป็นไปตามเนื้อหาเท่านั้นเอง

• ความจริงพล็อตนี่เปลี่ยนได้นะคะ คือว่าพล็อตหลักจะไม่เปลี่ยน แต่ซับพล็อตอาจเปลี่ยนได้ แต่ก็พยายามคงไว้

• จะเขียนเมื่อมีความรู้สึกอยากเขียนบางทีติดขัด เขียนไม่ได้ก็หยุดก่อน ถ้านึกได้หรือมีอารมณ์ก็จะเขียน ส่วนใหญ่อยู่บ้าน นอกจากเขียนหนังสือก็จะอ่านหนังสือ ดูทีวีแล้วก็เล่นกับหมา

• เป็นคนที่อ่านหนังสือของนักเขียนหลายท่าน อ่านได้แทบทุกคนเลย อย่างเมื่อเช้านี้ก็เพิ่งอ่าน ‘เพลงพรหม’ ของอาจารย์วินิตา (ว.วินิจฉัยกุล) จบไป เพิ่งไปหาอาจารย์เมื่อวานแล้วอาจารย์กรุณามาก ให้หนังสือมาเยอะ เป็นคนที่อ่านหนังสือเร็ว หรือถ้าซื้อหนังสือมาเองก็ต้องรีบอ่านให้จบ เรียกว่าไม่ได้นอนทั้งคืนเลย อย่างซื้อมาที 3 – 4 เล่ม นอนอ่านถึงตี 3 ตี 4 กลับบ้านก็จะอ่านจนจบ ก็ถือว่าสบายใจ ถ้าเรื่องไหนอ่านไม่จบจะไม่สบายใจ รู้สึกว่ายังทำอะไรค้างอยู่ ยังไม่เสร็จ ต้องอ่านจนจบก่อนถึงจะทำอย่างอื่นต่อไป

• อย่างอาจารย์กฤษณา อโศกสิน,คุณโบตั๋น,คุณทมยันตี ก็ชอบแต่ถ้าเป็นอาจารย์วินิตา หรือว.วินิจฉัยกุลนี่จะชอบในนามปากกา “แก้วเก้า” มากกว่า เดี๋ยวอาจารย์จะดุเอา (หัวเราะ) คือชอบแนวลึกลับหน่อย ๆ หรือถ้าอ่านการ์ตูนก็ชอบแนวลึกลับหรือเรื่องผี สืบสวนสอบสวนอะไรอย่างนี้หวาน ๆ โรแมนติก อิ๋งอ๋อยๆ ไม่อ่านหรอกค่ะ เพราะว่าไม่ชอบ ถ้าจะอ่านเรื่องโรแมนติกก็จะอ่านเรื่องของฝรั่งมากกว่า ของญี่ปุ่นไม่ต้องมาเทียบเลยว่า “กิ่งฉัตร” จะไป “ก๊อป” มาจากการ์ตูน เรื่องความรักหวานแหววอะไรนี่ไม่ชอบแล้วก็มีความรู้สึกขัดแย้งกับแนวความคิดบางอย่างที่ใส่ในการ์ตูนญี่ปุ่น อาจเป็นเพราะเราเป็นคนหัวเก่า รับไม่ได้ อย่างเช่นผู้หญิงจะไปสารภาพรักกับผู้ชายก่อน อย่างนี้ไม่เอาเลย ไม่ชอบและอีกหลาย ๆ อย่าง ถ้าให้เรียบเรียงความคิดทั้งหมดในเวลานี้คงไม่ได้ แต่เรารู้เท่านั้นเองว่าเป็นอย่างไร

• ความจริงก็ได้ยินมาหลายกระแสมากคนโน้นก็บอกเอามาจากตรงโน้น คนนี้ก็บอกเอามาจากตรงนี้ ที่โดนหนัก ๆ ก็เรื่อง “พรพรหมอลเวง” และ “เสราดารัล” นอกนั้นยังรอดตัวอยู่ ยังไม่โดน เพราะจริง ๆ รู้สึกว่าเรื่องไหนยิ่งแรงก็ยิ่งถูกโจมตี ยังไม่รู้เรื่องอื่นจะโดนอีกหรือเปล่า…คือขอเถอะ ถ้าสงสัยให้มาถามดีกว่า อย่าไปเขียนสุ่มสี่สุ่มห้า คือแทบทุกเรื่อง พอจะเขียนอะไรขึ้นมาก็จะมีคนวิจารณ์ว่าไปก็อปปี้คนโน้นมา ไปก็อปปี้คนนี้มา แต่จริง ๆ ที่เขียนทุกเรื่องนี่จะมีที่มาที่ไป อธิบายได้หมดว่าทำไมจึงเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา

• เรื่องแปลตอนนี้ที่ชอบมาก ปลื้มมากที่สุดก็คือ จูเลีย การ์วูด เป็นนักเขียนที่เขียนเรื่องเบา ๆ เหมือนกัน ที่ชอบเขามากเพราะตัวละครของเขาเป็นตัวละครที่มีอารมณ์ขัน อาจเป็นเพราะคนแปลมีอารมณ์ขันก็ได้ ยังจับไม่ได้ว่าคนเขียนหรือคนแปลที่แน่จริง…คือตัวนางเอกของเรื่องอาจจะค่อนข้างติงต๊อง แต่เป็นคนที่มีลักษณะพิเศษอยู่ในตัว

• คุณกัณหา แก้วไทย เป็นคนแปล เชาจะมีลีลาของเขาเองที่เราหัวเราะได้สบาย ๆ สนุกทุกเรื่องในความรู้สึกของตัวเอง เพราะว่าเคยแนะนำบางคนไป เขากลับไปอ่านแล้วบอกอู๊ย ชอบมาก แต่ก็มีบางคนจะบอก เรื่องอะไรของเธอ อ่านไม่ได้เลย ก็มี ก็แล้วแต่นานาจิตตัง คนอื่นที่อชก็เช่น มาการ์เร็ต พากาเตอร์ , คาโรล มอร์ติเมอร์ เวลาที่ซื้อหนังสือก็จะดูชื่อนักเขียนก่อน ถ้าเป็นนักเขียนที่ชอบก็จะซื้อเลยแต่ถ้าเป็นนักเขียนอื่นก็จะดูเรื่องย่อก่อน ถ้าชอบก็จะซื้อ

• ถ้าใครแปลของจูเลีย การ์วูด ก็ชอบคนนั้นล่ะค่ะ จะดูชื่อผู้เขียนก่อน

ชอบอ่านงานแนวคลาสสิค ประเภทวรรณกรรมสำคัญของโลกบ้านหรือไม่

• เท่าที่อ่านจะเป็นแนวจุ๋มจิ๋ม ถ้าคลาสสิกก็จะเป็นแบบวรรณกรรมเยาวชน ถ้าเล่มหนา ๆ หนักหน่อยก็รู้สึกจะมี ‘เจนแอร์’ เรื่องเดียว เรื่องอื่นบางทีก็ไม่ค่อยชอบ แล้วก็วรรณกรรมเยาวชนของญี่ปุ่น หรือที่สำนักพิมพ์ผีเสื้อทำออกมา ก็มักจะซื้อมาอ่าน