Hinek rastiyên Îslametiyê

Jina kurd û  hejîr û zeytonê ve.

jinek kurd dora çel salî nimêjdikir,lê wê rebenê nizanîbo wateyên ew şorên dibêje çine.yanî eger ew kifirbaz dibo an rastî digot wê nizanî,bes dizanî ku ew ferza xwe diqedîne. Rojekê lawê jinikê li hinidir bo û ji nişkûve gotin û qurana ku diya wî dixwîne ket guhê wî, Ayet dibêje"El tîn û El zeytûn we tûl el sinîn" ango xwedê dar û sal ...... hemî bi destên wî çêbûne,lê pîra reben çi digot "tîn zeytonteyrsinono", yan salên dirêj û teyrên meqesûkê.

Piştî pîrê nimêja xwe qedand kurê wê jê pirsî" tu zanê te çi di nimêja xwe de digot"?.

"Na wele min çi digat min, Quran dixwand",kurê wê kenî û got ew ne guneyê teye ew, guneyê kurdên ku ola xwe berdane û li pêy olên xelkê bezîne,tu heya nizanê tu çi dixwîne.

Ev ne rewşa vê jinekê tenê ye ew rewşa bi hezaran ji gelê kurde yên bûne  misilman.

xwedê me bisitirînê.

...........................................................................................................

Meleyê rûreş.

Ciwanekî kurd mala xwe xirakir ta herê misirê û li Ezherê şerîf ûlmê ola   Îsalmetiyê bixwîne.

Mele piştî pênc salan ji xwendina xwe vegerî bajarê Helebê ta ûlm û zanîna xwe bike xizmetê gelê xwe û wî pirtir bi şûnve bibe.

Mele bi bertîlan û bi dîtina mirovên cih bilind bû meleyê mizgeftekê li bajarê Helebê, lê şansa wî xirab bo, ji ber ku ew bû meleyê navçeyek ereb.Mele dûra do heyvan nasnameya xwe veşartî hîşt,heya rojek hat û ji xelkê navçeyê re go ku ew kurde ,lê wek Qurana pîroz gotiye ferq di navbere  Kurdan û Ereban de di ola Îslametiyê nîne. Lê meleyê bextreş mesele bi pakiya dilê xwe bir û qet nizanîbo ku şorên wî vala ne û qet tu rojan Kurd û Ereb ne wek hevbûn.

Ji wê rojê de ,birayên mele û ereb li cem mixabaratên Sûriyê dest bi rapûra kirin û gotin ku mele propagandayê ji Kurdan re dike û gerek ji bajarê Helebê tev bête avêjtin,heya di nav xwe de digotin "tu kes nema emê li paş vî Kurdî bê namûs nimêjbikin".

Herweha mele di hefteyekê de ji bajêr hate avêjtin û li gundekî kurd û dûr karê xwe û xirab berdewam kir,heya hikumeta Sûruyê jî zanî ew xist ku ,ku karê xerakirinê baş pêkbîne.

Demek derbasbû û mele li rast hevalekî xwe û kevin hat û jê pirsî "tu çi karî nuha dike birayê misilman (ne yê Kurd)"?

"wele ez çûm rûsiya û min Kumpûter xwend" . hevêl vegerand .

"tuyê çi ji wê xwendinê bigre,wer bibe Ebdê pêxember ne baştire" mele vegerand.

hevêl bi hêrs vegerand ,pêxemberê bi hezaran gelê kurd bi destên xelîfên wî hatine kuştin ,lê yê ku kurên wî çanda me ,zimanê me xirakirine?.

Li şûn ku te hustiyê xwe bişkande û tuştek bixwende ta bibe xizmetê gelê xwe ,tu hîn tê rêya min jî xwar bike, sayê Ereban , tu û nezanên wek te bûn sebeba serê Kurdan.

"Qusûra min nenire bira dema azanê bû û gerek ez herim" mele vegerand.

...................................................................................................................

Mîza pîroz.

rojekê Mihemed ji xe

wa şevê şiyar bo ta bimîze, lê şev tarî bû û wî newêrî bû ku pir dûr biçiye,vêça wî di kwîzekî de mîst û danî ber derî.

hinek xizmetciyên wî hebûn li derve razdibûn,û wê şevê jinek ji wan şiyar bû û dît ku gewriya wê ji tiya re ziya bûye,li hawîr xwe meyzekir dît kwîzekî li wire, bi hêz bezî ser wî û vexwar ,lê di ber xewê de wê mîz û avê ji ser hev nederxistin.

roja dî sibê Mihemed denk li xwediya kwîz kir û jê pirsî " hele bêje lêy kwîzek li virbo te nedît"?.

"belê pêxemberê min ,min ew dît û ava wê vexwar çimkî ez bi şev şiyar bûn û ez pir tîî bûm, vêça min ava têde vexwar".

Mihemed hinekî kenî û got "here here bi xwedê tuyê nema nexwaş bibe ta tu li ser Erdê xwedê  dijî".

lê mixabin jinika reben piştî demekê bi nexweşiya xwe min û mîza Mihemed bê fêde ma.

..............................................................................................................................

Kevirkirina Şeytên.

Hûn dizanin çima ew kesên ku serlêdana Mekê dema Hejê, derin û ew cîhê ku jê re dibêjin mala Şeytên kevir dikin?

Ez ji we re bibêjim, dibêjin ku dema Halê Mihemed xirab bû, û hemo kesî derewên wî naskirin xwest tişkî ne-normal bike pê baweriya xelkê bi ola wî mezinbike.

Ji ber vê yekê peyman bi keşîşekî xiristiyan re danî ,ku ger ev xapan biserkeve,ew dê nîvî qezencên xwe bixe destê keşîş.

Herweha keşîş xist binî bîreke kûr ji ber dîmenê xapandinê pêkbînin,yê ku dibo ku Mihemed li pêş xelkê weresê ji bîrê bikşîne û ji wan re dê bêje ku bi fermanê xwedê Quran ji bîrê derkeve; lê rastî ewe ku keşîşê pirtûkê bi weresê ve girêde.

Herweha Dîman biserket, û baweriya kêm heşan bi Mihemed pirtir bû.

Lê Mihemedê yê ku xapandin ji taypetmendiyên wî bûn ,têgihîşt ku keşîş gerek di wê bîrê de bimre,heya ku sira wî vê re bimre.

Ji ber wê bi xelkê re got"Ey birayên misilman, ji ber ku ev bîra pîroze ,nuha min dît Şeytên xwe berda wir ,vêça gerek em wî di wir de bikujn ,heya hêza pîroz ji wir nedize.Herweha Keşîşê reben di wir de bi hezaran ji kevirên nezanan mir.

Ev birayên min rastiya kevirkirina Şeytêne.