|
1
Η Θ Ι Κ Η Θ Ε Ω Ρ Ι Α
ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ
|
Μερικές
από τις κατευθυντήριες απόψεις για την πορεία της ζωής και για τις αξίες της
είναι προκαθοριστικές για την απόδοση, την επιτυχία και την εξέλιξη του
ανθρώπου σε όλους τους χώρους και σε όλες τις δραστηριότητές του. Ορίστε απλές βασικές απόψεις, οι οποίες σχετίζονται άμεσα και προκαθοριστικά με την Ηθική, αλλά υποβαθμίστηκαν ή απαντήθηκαν επιπόλαια από τους διάσημους "θεανθρώπους" της αρχαιότητας, λόγω έλλειψης φιλοσοφικής παιδείας, προκαταλήψεων και αμάθειας της εποχής εκείνης.
ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ
  
|
ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ / ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ / ΑΜΕΡΟΛΗΨΙΑ / ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ / ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ
Η διάνοια αυτενεργεί με το στοχασμό και τη γλώσσα, διατηρεί την εμπειρία,
διαμορφώνει απόψεις και αξίες, στρέφει την προσοχή της και με όλη τη
γνωστική δραστηριότητά της επηρεάζει και δημιουργεί την εξωτερική
συμπεριφορά και τις διαθέσεις. Όταν κάποιος το αγνοεί αυτό, τότε οδηγείται
σ’ έναν ανόητο διαχωρισμό των συναισθημάτων, των επιθυμιών, των ορμών ακόμα
και της ψυχής από τη γνωστική δραστηριότητα και φαντάζεται τη διαφορά του
ανθρώπου από τα άλλα ζώα πιο μεγάλη και μεταφυσική. Για να μην παρεξηγηθεί η έννοια και ο σκοπός μίας
τέτοιας Ηθικής (με εσωτερικό προσανατολισμό), βασικά πρέπει να καταλάβουμε
πως η ανθρώπινη συμπεριφορά και οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους δεν
δημιουργούνται χωρίς άγνοια, πλάνη, παραλογισμό, αδικία, μεροληψία και
εγωκεντρισμό. 1) Άγνοια και περιορισμός στα αισθητά
2) Δημιουργούν μεροληψία, πλάνη, πολλή δράση με ανεπαρκή γνώση των πραγμάτων και των συνεπειών και τελικά παρασυρμό της διάνοιας 3) Χρειάζεται μια εσωτερική στροφή της διάνοιας στον εαυτό της, να αναγνωρίσει την άγνοια και τον περιορισμό της. Θα πρέπει να βάλει μέσα στη δραστηριότητά της την αναζήτηση (της αμερόληπτης αλήθειας, της γνώσης, της βεβαιότητας) και να περιορίσει τη δράση, στην οποία προτρέπει η περιορισμένη, μεροληπτική και ελλιπή γνώση των αισθητών. Η δράση για επιβίωση πρέπει να συνυπολογίζει την ανάγκη για εσωτερικό προσανατολισμό της ζωής.
Στον άνθρωπο, οι αισθήσεις υπηρετούν ανώτερους σκοπούς και
τον φέρνουν σε σύγκρουση με τον εαυτό του. Το φυσιολογικό
δεν είναι κατ’ ανάγκην και το αποδεκτό ή το ηθικό για τον άνθρωπο. 4) Με την αυτάρκεια και την αυτογνωσία, η διάνοια προσανατολίζεται. Τότε δεν θα παρασύρεται από τα αισθητά και από εξωτερικές αξίες. Στην πορεία της ζωής θα υπερέχουν οι εσωτερικές αξίες. Η επίγνωση της άγνοιας, η αμεροληψία, η ειλικρίνεια, η αυτοσυγκράτηση, η προνοητικότητα.
|