Η αυθαιρεσία των αριθμών
και η παρερμηνεία των δεδομένων, που θα
μείνει στην ιστορία της Επιστήμης ένα
λάθος το ίδιο απαράδεκτο, όπως οι θεωρίες
της επίπεδης γης και της γεωκεντρικής
άποψης του Σύμπαντος. Η δικαιολογία θα
είναι παρόμοια. Θα απαντούν, ότι έπεσαν
πολύ κοντά, ότι τα εμπειρικά δεδομένα ήταν
σωστά και θα αλλάξουν τον τρόπο διατύπωσης.
Όπως όταν έλεγαν «αιθέρα» και αργότερα
μετά την απόρριψή του μεταφράστηκε σε «πεδίο»,
«ενέργεια του κενού» και διάφορα άλλα.
Έτσι θα επαναφέρουν τις πιο απλές απόψεις
από την «πίσω πόρτα». Δε θα είναι η πρώτη
φορά.
Ο
παραλογισμός βρίσκεται στον τρόπο που
επιχειρείται η επεξήγηση της αρχής του
Σύμπαντος στο σύνολό του. Ξεπερνούν τα
επιστημονικά δεδομένα και για ν’
αποφύγουν το Μεγάλο Αδιέξοδο της
κοσμολογικής θεωρίας τους, θέτουν ένα όριο
στην αιτιολόγησή τους με έναν ακραίο
αντιεπιστημονικό τρόπο. Τα πράγματα
μοιάζουν να συνδέονται με κάτι κοινό ενώ
κανένα από τα γνωστά πεπερασμένα πράγματα
δεν είναι η γεννεσιουργός αιτία όλων των
άλλων. Για να εξηγήσουν τη δημιουργία, την
ομοιομορφία, την ομοιότητα στην ουσία των
πραγμάτων, την ενότητα και τη νομοτέλειά
τους χρειάστηκε να καταφύγουν σε κάτι το
πολύ ξεχωριστό. Κάτι το τελείως
διαφορετικό, το οποίο να είναι
αδημιούργητο και χωρίς τους γνωστούς
νόμους. Αυτή η επιπόλαια άποψη, την οποία
έχουν διανοηθεί οι φιλόσοφοι από τα αρχαία
προχριστιανικά χρόνια, παρουσιάζεται με
το μανδύα της επιστήμης κάτω από ειδικούς
όρους και με το θάρρος, που δίνει η
ανάμειξη των μαθηματικών. Τα επιστημονικά
δεδομένα «έπεσαν» σε ανειδίκευτους στη
Φιλοσοφία.
Η θεωρία του "Big Bang" με τον παραλογισμό της αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα για το που μπορεί να οδηγήσει η τυφλή πίστη στα μαθηματικά και στους τύπους. Θυμίζει τις περιπτώσεις εκείνες στις οποίες οι νόμοι της πολιτείας εφαρμόζονται με αυστηρότητα χωρίς απόκλιση και γι' αυτό άδικα. Όπως
στις περιπτώσεις που είναι βέβαιη η ενοχή του κατηγορουμένου, αλλά αθωώνεται διότι είναι ανεπαρκή τα αποδεικτικά στοιχεία. Οι τύποι και οι μαθηματικοί υπολογισμοί μπορεί να είναι σωστά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν υπολογιστεί όλα τα απαραίτητα δεδομένα, ότι έχουν γίνει σωστές μετρήσεις και έχουν ερμηνευτεί σωστά οι παρατηρήσεις.
Ο
παραλογισμός δεν σταματάει εδώ. Δεν έφθανε
να συμπεράνουν, ότι το Σύμπαν, δηλαδή το
σύνολο του χωροχρονικού και υλικού κόσμου,
προήλθε από κάτι το τελείως διαφορετικό απ’
όσα γνωρίζουμε. Μερικοί οδηγούν τον παραλογισμό στα άκρα. Τολμούν και προκαλούν υποστηρίζοντας με σχετική συνέπεια (ναι, γίνεται κι αυτό), ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε από το τίποτε, από μία τυχαία «διαταραχή» του μηδενός. Πρέπει να παραδεχτούμε, ότι
για κάθε άποψη είναι δυνατή η υποστήριξη με επιχειρήματα βγαλμένα…από την εμπειρία.
Επιχειρούν
να συνάγουν όλη την ποιότητα από μία
αρχική ποσότητα. Αυτό δεν ακούγεται
παράλογο και άτοπο, όμως αποτελεί μία
μεγάλη παγίδα όταν αναφερόμαστε στο
σύνολο της υλικής πραγματικότητας. «Στην
αρχή ήταν μόνο οι δυνατότητες και μετά
έγινε η πραγματικότητα». Αυτή θα μπορούσε
να είναι μία απλοποιημένη διατύπωση της
εξήγησης που επιχειρούν με
φυσικομαθηματικό τρόπο. Μπορούν να
υπάρχουν οι δυνατότητες χωρίς καμία
προηγούμενη πραγματικότητα, χωρίς καμία
σχέση με κάτι ουσιαστικό; Οι δυνατότητες
εκείνες τίνος ήταν; Μπόρεσαν από μόνες να
πραγματοποιηθούν, να «αυτοπυροδοτηθούν»
και έτσι έγινε κάτι από το τελείως τίποτε;
Τελικά αυτό το οποίο έγινε είναι τόσο πολύ
διαφορετικό, δεν διατήρησε τίποτε από την
«προηγούμενη» παρουσία, δεν συνδέεται με
κάποιους τρόπους μαζί της, δεν έχουν
τίποτε κοινό και δεν θα ξανασυνδεθούν ποτέ; Σε αυτές τις λογικές απορίες
οδηγεί η δική τους πρωτότυπη λογική εάν αφαιρέσουμε τις φυσικομαθηματικές
σχέσεις.
Φαίνεται όμως, οι προτεραιότητές τους ήταν
άλλες και όχι ν’ απαντηθούν αυτές οι απορίες και να βάλουν φρένο στις
συνέπειες που απορρέουν από μία μεγάλη πλάνη. Ανέχονται την παράνοια και τον
παραλογισμό όσο δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τα αδιέξοδα των θεωριών τους,
ώσπου κάποιος να βρεθεί να τις διασώσει. Η φιλοδοξία υπερέχει της αξιοπιστίας
τους και του θάρρους ν’ αμφισβητήσουν!
Κοιτάξτε το "ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ", "ΤΟ
ΜΕΓΑΛΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ" και περί της γνώσης "Η αυθαιρεσία των λέξεων"