สิ่งที่คุณอาจไม่ทราบก็คือ เคมีภัณฑ์และหินเหล่านี้ นอกจากร่างกายจะไม่ยอมรับเป็นโภชนาหารแล้ว ในบางกรณียังก่อให้เกิดพิษภัยอีกด้วย นั่นเท่ากับว่าในความพยายามทำสิ่งที่เป็นคุณแก่ร่างกาย กลับอาจก่อให้เกิดอันตรายอย่างแท้จริงแก่ตัวเอง โดยสารเคมีและหินปูนที่ล่องลอยอยู่ในกระแสโลหิตของคุณนี่เองคือต้นเหตุแห่งความหายนะดังกล่าว

ในกรณีตรงข้ามกับสภาพดังกล่าวข้างต้น โภชนาหารที่พบในอาหารจะได้รับการยอมรับจากร่างกาย และร่างกายจะใช้มันไปเพื่อการบำรุงเลี้ยงส่วนต่างๆ โภชนาหารเชิงซ้อน(complex nutrients)เหล่านี้จะอยู่ในรูปของฟู้ดแมทริกซ์ โดยที่วิตามินและเกลือแร่จะเกาะตัวอยู่กับโปรตีน คาร์โบไฮเดรต ไขมันไลปิด(lipids) เอนไซม์ และไบโอฟลาโอนอยด์ (bioflavanoids) โภชนาหารในฟู้ดแมทริกซ์ซึ่งไม่ใช่สารเคมีที่ถูกแยกออกมาโดดๆ คือสิ่งที่ร่างกายของคุณถือเป็นอาหาร ในการนี้ นักวิทยาศาสตร์ได้พัฒนาวิธีการที่จะทำงานร่วมกับธรรมชาติเพื่อผลิตโภชนาหารฟู้ดแมทริกซ์ ซึ่งเป็นการผนวกรวมวิตามินและเกลือแร่อาหารที่แท้จริงเข้าด้วยกัน โดยมีปัจจัยร่วม(Cofactors) ที่สำคัญทุกอย่างยึดโยงอยู่กับวิตามินและเกลือแร่ที่จำเป็นแก่ร่างกายของคุณ

เพื่อให้เข้าใจว่าโภชนาหารเหล่านี้ทำหน้าที่ได้ดีเพียงใด นักวิจัยที่มหาวิทยาลัยแครนตัน ได้ทำการทดสอบเปรียบเทียบประสิทธิภาพของโภชนาหารฟู้ดแมทริกซ์ กับสารเคมีแบบ "แยกส่วน"(isolated chemicals) ที่มีต่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมวัยทารก กระบวนการเริ่มจากการเลี้ยงสัตว์ทั้งหมดด้วยอาหารพร่องโภชนาการเป็นเวลาสองสัปดาห์ จากนั้นจึงเริ่มให้กลุ่มหนึ่งได้รับโภชนาหารแบบ "แยกส่วน" อีกกลุ่มหนึ่งได้รับโภชนาหารฟู้ดแมทริกซ์ เป็นเวลาสี่สัปดาห์เท่ากัน ระหว่างนั้นก็ทำการชั่งน้ำหนักและบันทึกความเปลี่ยนแปลงลงบนกร๊าฟ ผลปรากฏว่า สัตว์วัยอ่อนเหล่านี้ซึ่งเซลล์ร่างกายกำลังโหยหาโภชนาหาร กลับไม่ได้รับประโยชน์จากโภชนาหารแบบ "แยกส่วน" ที่จริงน้ำหนักของมันกลับเริ่มลดลงด้วยซ้ำ ในทางตรงกันข้าม กลุ่มที่ได้รับฟู้ดแมทริกซ์กลับเติบโตและน้ำหนักของพวกมันได้เพิ่มขึ้นเกือบเท่าตัวในช่วงเวลา 4 สัปดาห์ การศึกษานี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า โภชนาหารแบบแยกส่วน ให้ผลน้อยมากหรือไม่ช่วยในการเจริญเติบโตของเซลล์ หากตระหนักถึงความจำเป็นว่า เซลล์ต้องการการเติบโตและงอกงามเพื่อที่ร่างกายของเราจะมีขีดความสามารถในการบำบัดรักษา เติบโตเข้มแข็งขึ้น และสามารถต่อสู้กับการรุกรานของกาลเวลาได้ ดังนั้น โภชนาหารชนิดใดที่คุณกำลังใช้เลี้ยงดูเซลล์ในร่างกายของคุณ ?

วิตามินจำเป็นต้องมีองค์ประกอบร่วม(cofactors)บางประการ จึงจะทำให้ร่างกายสามารถนำไปใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ "ผู้ช่วย" เหล่านี้ประกอบด้วย ไบโอฟลาวานอยด์ และสารธรรมชาติอื่นๆ ซึ่งจะทำงานร่วมกับวิตามินเพื่อสร้างผลลัพท์อันทรงคุณค่า การปราศจากองค์ประกอบร่วมดังกล่าว ส่งผลให้ประสิทธิภาพของสารเคมีแบบแยกส่วนที่ถูกผลิตขึ้นในปริมาณมากมีเพียงน้อยนิด ซึ่งอาจพิจารณาจากกรณีวิตามิน C เป็นตัวอย่าง

ในการศึกษาเปรียบเทียบที่ดำเนินการที่วิทยาลัยการแพทย์นิวเจอร์ซี่ พบว่า มีวิตามิน C แบบฟู้ดแมทริกซ์ในกระแสเลือดมากกว่า 5 เท่า หลังผ่านไปสองชั่วโมง และมากกว่าอย่างไม่น่าเชื่อถึง 18 เท่า หลังผ่านไป 12 ซั่วโมง ยิ่งไปกว่านั้น แม้เมื่อเวลาผ่านไปแล้ว 24 ชั่วโมง วิตามิน C จากฟู้ดแมทริกซ์ก็ยังมีมากกว่าวิตามิน C แบบ "แยกส่วน"ในทุกๆช่วงเวลา

ข้อพิสูจน์ต่อไปถึงความเหนือกว่าของโภชนาหารจริง คือการศึกษาที่เผยแพร่โดยมหาวิทยาลัยสแครนตัน โดยการใช้ตัวอย่างเนื้อเยื่อเพื่อตรวจวัดปริมาณโภชนาหารที่ปรากฏในเนื้อเยื่อหลังการบริโภคฟู้ดแมทริกซ์และแอสคอร์บิคแอซิด(วิตามิน ซี) ผลลัพท์ได้น่าประหลาดใจอย่างยิ่ง เมื่อพบว่าปริมาณวิตามิน C ในแบบฟู้ดแมทริกซ์จะปรากฎในเนื้อเยื่อมากกว่าวิตามิน ซี เมื่ออยู่ในสถานะโดดๆ ถึง 17 เท่าตัว

มะเร็งในลำไส้ใหญ่คร่าชีวิตคนอเมริกันปีละประมาณ 47,000 คน มีความเชื่อกันโดยทั่วไปว่าโรคที่น่าสพึงกลัวนี้พัฒนามาจากติ่งเนื้องอก(polyps) ดังนั้น การเติบโดยของเนื้องอกเหล่านี้จึงได้รับการศึกษาวิจัยเพื่อประเมินความเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งของคนไข้ ซึ่งในขณะที่ผลการศึกษาหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่า วิตามินซีสามารถหยุดยั้งการเติบโตของเนื้องอกได้ แต่การศึกษาที่จัดทำขึ้นที่มหาวิทยาลัยดับบลิน ทรินิตี คอลเลจ (University of Dublin Trinity College) เปิดเผยว่า วิตามินซีแบบฟู้ดแมทริกซ์สามารถลดขนาดของเนื้องอกลงกว่าร้อยละ 50 ภายในระยะเวลาเพียง 30 วัน ! จึงเป็นที่แจ่มชัดว่าโภชนาหารฟู้ดแมทริกซ์เหนือกว่าสารอาหารในแบบ “แยกส่วน”อย่างมากมาย

ประเด็นคุณประโยชน์สำคัญอีกประการของเทคโนโลยีชีวภาพใหม่นี้ อยู่ที่วิธีการส่งผ่านเกลือแร่เข้าสู่ร่างกาย ผลงานทางวิทยาศาสตร์ที่ได้รับรางวัลโนเบล ได้พิสูจน์ให้เห็นว่า มีกระบวนการที่เป็นระบบที่ร่างกายใช้ในการส่งผ่านเกลือแร่เข้าสู่เซลล์โดยตรง ทั้งนี้ หากปราศจากโปรตีนพิเศษชื่อว่า “Chaperone” ซึ่งพบได้ในโภชนาหารฟู้ดแมทริกซ์ แร่ธาติจากหินบด(crushed rock minerals)ซึ่งพบในอาหารเสริมเกือบทั้งหมด ก็จะจบลงด้วยการล่องลอยอย่างไร้จุดหมายในกระแสโลหิต นักวิทยาศาสตร์เองก็เพิ่งเริ่มที่จะเข้าใจถึงผลที่เป็นอันตรายถึงแก่ชีวิตของแร่ธาตุที่ล่องลอยโดยอิสระในร่างกายเหล่านี้

แคลเซี่ยม นับเป็นตัวอย่างเด่นชัดที่แสดงว่าแร่ธาตุเหล่านี้เป็นอันตรายเพียงใด ปัจจุบัน สตรีจำนวนนับล้านๆคนบริโภคอาหารเสริมแคลเซี่ยม แต่ในขณะที่หญิงชาวอเมริกันบริโภคอาหารเสริมแคลเซียมมากกว่าผู้หญิงในภูมิภาคอื่นๆ ทั่วโลก สหรัฐฯกลับเป็นหนึ่งในประเทศที่มีภาวะโรคกระดูกพรุน (osteoperosis) สูงสุด สภาวะที่เป็นอันตรายนี้รู้จักกันในชื่อของ “Brittle Bone Disease” หรือ “โรคกระดูกเปราะ” ที่ทำให้เกิดช่องว่างในกระดูกซึ่งสามารถนำสู่การแตกหักร้าวถึงทุพพลภาพและมักอันตรายถึงชีวิต ในรูปภาพต่อไปนี้คุณจะได้เห็นการแตกร้าวจากการกดดันของกระดูกสันหลังซึ่งมีสาเหตุมาจากการอ่อนตัวของกระดูก อย่างไรตาม การบริโภคยาเม็ดแคลเซียมส่วนใหญ่ช่วยแก้ปัญหานี้ได้เพียงเล็กน้อย และอาจนำมาซึ่งผลข้างเคียงที่เป็นอันตรายถึงชีวิต

หากปราศจากซึ่งการส่งผ่านโปรตีนเพื่อเป็นตัวนำพาแคลเซี่ยมให้ตรงเข้าสู่เนื้อเยื่อเป้าหมายที่แท้จริงแล้ว แคลเซี่ยมคาร์บอเนต (ซึ่งก็คือหิดปูนบดละเอียดธรรมดา) ก็จะเข้าไปเกาะตามเนื้อเยื่อต่างๆ ซึ่งส่งผลที่เป็นอันตรายยิ่ง แคลเซียมเหล่านี้อาจหาทางเข้าสู่บริเวณทรวงอกและไต หรืออาจเป็นอันตรายยิ่งขึ้นในกรณีที่ไปเกาะติดผนังเส้นเลือดแดง ทำให้ผนังเส้นเลือดแข็งและหนาขึ้น ผลึก(plaque)แคลเซียมนี่เองที่เป็นตัวการสำคัญของโรคหัวใจหรือหัวใจล้มเหลว ลองพิจารณาความแตกต่างระหว่างเส้นเลือดหัวใจ (coronary artery) ที่เป็นปกติกับเส้นที่อุดตันด้วยหินปูนดังภาพ นับเป็นเรื่องที่เข้าใจได้โดยง่ายว่า ทำไมคนอเมริกันจำนวนมากจึงต้องเข้าคิวรอคอยการตรวจร่างกายด้วยเครื่องสแกนเนอร์เทคโนโลยีสูง ที่สามารถตรวจสอบการก่อตัวของหินปูนอันตรายที่เส้นเลือดหัวใจของพวกเขา