21. Powieść-labirynt
22. Meta-system RPG
23. Taktyka błędu
24. Gra o pierścień - kompilacja
25. Napowietrzne zamki
26. Kosmitą być
27. Rozbierany paker
28. Insects 40 000
29.

---

21. Powieść-labirynt

To już chyba było, ale idea jest zabawna:
 
Gracze/autorzy piszą wspólnie opowiadanie/powieść i zamieszczają ja na stronach WWW. Każdy pisze tylko fragment, kilka akapitów i przerywa w krytycznym momencie opowieści (Dla ułatwienia jest wspólny plik z nazwami bohaterów, miejsc, opisami postaci, itd.). Na koniec jego fragmentu kolejna osoba podejmuje wątek pisząc dalszy ciąg - swój fragment - i dodaje link do swojej strony WWW z tekstem dalszego ciągu opowieści.
 
Cała zabawa polega na tym, że kilka osób może podjąć historię w tym samym momencie, więc wkrótce opowieść zaczyna przypominać "grę paragrafową" - powstaje wiele alternatywnych wersji historii, a czytelnicy mogą wybierać tę, która najbardziej im odpowiada.
Oto przykład:

Za zakrętem dostrzegli kupiecki wóz, który utknął w błocie, zażywny handlarz wraz z synem bezskutecznie próbowali go wyciągnąć. Gdy ich mijali, starszy z kupców zawołał:
-Dobrzy panowie, pomożecie?

• -Pomożemy - odpowiedzieli (link do dalszego ciągu napisanego przez autora X)
• -Nie pomożemy, spadaj dziadku! (link do dalszego ciągu napisanego przez autora Y)
• Oni jednak nie zwrócili uwagi zagłębieni w dyskusji o istocie magii i ludzkim przeznaczeniu (link do dalszego ciągu napisanego przez autora Z)
• -To zasadzka! - wrzasnął Frodowski sięgając po Giwerę, ale było już za późno (link do dalszego ciągu napisanego przez autora Q)

itd.

Przy odrobinie inwestycji można też zagwarantować czytelnikom dodatkową zabawę: wybierają sobie w formularzu na stronie WWW ulubioną postać i zaczynają czytać, gdy ich postać ginie, zostają automatycznie wyrzuceni z sieci (najbardziej frustrujące byłyby wtedy opowieści w rodzaju „Smoków Haldoru” Piekary, gdzie żaden bohater nie przeżywa do końca rozdziału.)

Góra strony

---

22. Meta-system RPG

W systemie tworzy się postać z umiejętnościami, trikami i bonusami, które
ułatwiają jej życie w świecie przygód RPG (poprzez wpływanie na Mistrza Gry i
mechanikę gry), np.

• interpretowanie zasad (np. wynajdywanie kruczków w przepisach)
• wazeliniarstwo (względem MG)
• rzucanie kostką (modyfikuje wynik rzutu, najlepiej wykupić na samym początku tworzenia postaci)
• tworzenie "przegiętych" postaci
  
• zdobywanie doświadczenia (ekstra punkty po każdej sesji)
• aktorstwo (bonusy do odgrywania postaci)
• stalowy żołądek (odporność na chipsy itp.)
• zgadywanie intencji MG
• znajomość fabuł

Oczywiście postać nadal normalnie grałaby w Ravenloft, Amber, D&D, Warhammer,
Earthdawna, czy co tam jeszcze - więc system byłby niejako "nakładką" na
inne systemy.

Poza tym postacie mogłyby dostawać ujemne doświadczenie - wtedy następowałby
regres postaci (które cechy i umiejętności odbierać, decydowaliby inni
gracze)

Góra strony

---

23. Taktyka błędu

Gra oparta na pomyśle wspomnianym w powieści SF "Taktyka Błędu" (Gordon R. Dickson). Opisana tam taktyka polega na powolnym spychaniu przeciwnika z właściwego toru ataku: przeciwnik popełnia drobny błąd, a my wykorzystujemy tę lukę i delikatnie popychamy go w tym kierunku w każdym kolejnym starciu zmuszając do coraz większych błędów, aż do całkowitej wygranej. W zasadzie nie jest to dobra taktyka szermiercza, ani militarna, natomiast znakomita w walce na informacje: odciągamy uwagę przeciwnika od właściwego sekretu podsuwając mu fałszywe tropy (oczywiście walka na informacje jest również częścią taktyki militarnej tam gdzie przeciwnicy nie dysponują pełnią informacji na temat zasobów i słabych punktów drugiej strony).

Gra wygląda tak: Gracze mają 2 plansze sekretów - planszę gracza A i planszę gracza B. Każdemu z pól na planszy odpowiada jeden sekret. Każdy z graczy wybiera w tajemnicy przed drugim swój najgłębszy sekret, a następnie rozkłada na swojej planszy karty przeszkód (drugi gracz w tym czasie wychodzi z pokoju) koszulkami do góry. Na polu, które w tej rozgrywce będzie najgłebszym sekretem ląduje oczywiście karta Najgłębszy sekret.

Następnie gracze umieszczają na polach startowych planszy przeciwnika swoich Badaczy (aluzja do Call of Cthulhu jest nieprzypadkowa). W kolejnych ruchach będą poruszać Badaczy się po planszy przeciwnika i walcząc z jego kartami przeszkód odkrywać będą jego karty sekretów. Przy czym:

• Każdy odkryty sekret wzmacnia jakoś Badacza
• Karty przeszkód mogą ranić Badaczy, zmuszać ich do ruchu w określoną stronę, może
  
• Karty przeszkód i sekrety są ze soba powiązane. Niektóre sekrety ułatwiają pokananie pewnych przeszkód, a inne z kolei utrudniają pokonywanie określonych przeszkód. niektóre karty przeszkód mogą też wspomagać Badaczy, pod warunkiem, że udajdzą się w ściśle określoną stronę.
• Właściciel planszy może utrudniać Badaczom życie zagrywając z ręki karty niespodzianek.
  
• Przez analogię do Call of Cthulhu można jescze dodać przepis, by Badacze odkrywając niektóre sekrety tracili poczytalność popadając stopniowo w obłęd (grę wtedy należałoby nazwać "Taktyka obłędu")  ;-)
  

Kto pierwszy dotrze do najgłębszego sekretu przeciwnika, ten wygrywa.

Jak widać, w grze chodzi o to, by tak ułożyć swoje sekrety i przeszkody, by możliwie długo kierować Badaczy przeciwnika na fałszywy trop, a jednocześnie samemu przejrzeć zasłonę dymną przygotowaną przez przeciwnika na jego planszy - czyli jest to trening w stosowaniu opisanej powyżej taktyki błędu.

Góra strony

---

24. Gra o pierścień - kompilacja

Swego czasu lubiłem się bawić w następujący sposób: brałem plansze od jednej gry, pionki od kolejnych, kompilowałem zasady i robiłem nowa grę. Opracowanie grywalnych zasad zajmowało mi zazwyczaj około godziny.
Oto przykład na tak zbudowaną gierkę polityczną:
 
Bierzemy

1. Planszę od polskiego Władcy Pierścieni wydanego ongi przez Encore (by mieć prowincje podzielone na heksy)
2. Z Settelers of Catan zasady zbierania dochodu i rozbudowy prowincji o nowe wsie, miasta i drogi (w Settlersach jest co prawda tylko 18 pól, a we Władcy bodajże 41 prowincji, ale reszta byłyby to po prostu Wildernessy - po polsku "dzicze", czyli krainy co to nie przynoszą dochodów pozwalających na rozbudowę prowincji)
3. Pionki armii i zasady rozgrywania bitew z Gry o Tron (ewentualnie pionki z innej gry gdzie jest pół na pół jazdy i piechoty, np. z Władcy Pierścieni, a zasady rozgrywania bitew wymyślamy sami)
4. Zasady ruchu armii z Władcy Pierścieni
5. Z Magii i Miecza karty poszukiwaczy (by mogli prowadzić armie graczy - 1 heros 1 armia) oraz karty przygód, by poszukiwacze mieli co badać w dzikich krajach i tajemnych miejscach (takich jak Moria)

We własnym zakresie trzeba by było tylko przygotować

1. Koszty utrzymania jednostek wojskowych
2. Ile maksimum bohaterów może kontrolować każdy gracz
3. Dostępne rozkazy dla jednostek wojskowych (maszeruj, oblegaj, patroluj, bron się) oraz ew. kolejność wykonywania ruchów przez graczy, jeśli zakładamy, że ma być zmienna w każdej turze.
4. Wpływ pojedynków poszukiwaczy na wyniki bitew

I to wszystko - zrobiliśmy sobie własną grę w stylu Heroes of Might & Magic.

Góra strony

---

25. Napowietrzne zamki

Pomysł na grę bitewną (figurkową, w stylu np. Warhammera):
 
Armie graczy stanowią zamki wznoszące się na lewitujących skałach, jakie czasem można spotkać w światach fantasy.
 
Na każdym zamku gracze ustawiają załogę, machiny oblężnicze, oddziały abordażowe np. jeźdźców na gryfach, tresowanego smoka, czy gobliny na lotniach. Jednym słowem zamek pełni funkcję podobną do lotniskowca.
 
W trakcie kampanii zamki można rozbudowywać, ponoszą też uszkodzenia od ognia katapult, etc.
 
Ponieważ zamki lewitują nisko, wiec typ terenu na planszy: woda, góry, lasy, - nad którym lecą też ma znaczenie w grze.

Góra strony

---

26. Kosmitą być

Gra planszowa. Gracze tworzą najpierw (losując i rozdzielajac punkty) swojego kosmitę definiując jego wygląd, specjalne moce (np. lewitowanie rowerów), czy wady (np. jedzenie kotów). Kosmita rozbija się na Ziemi i trafia do typowej ziemskiej (amerykańskiej) rodziny z klasy średniej. Celem graczy jest następnie jak najdłużej pozostać w ukryciu, unikając przechwycenia przez agencje rządowe - wiadomo, co ci dranie robią z biednymi kosmitami.

Poruszają się swoimi pionami kosmitów po specjalnej planszy reprezentującej codzienne życie (coś w stylu klasycznej gry Kariery). Losują zdarzenia losowe, ciągną karty, etc. Wygrywa ten, który jako ostatni zostanie schwytany i poddany sekcji.

Góra strony

---

27. Rozbierany paker

Pomysł na karcianą grę fantasy (inspirowaną Munchkinem).
 
W pierwszej fazie gracze dociągając ze wspólnej "talii pakerów" składają z nich możliwie jak najbardziej przepakowane postacie herosów (rycerzy, magów, zabójców, itd.) - z przedmiotami, czarami, umiejętnościami, itd.
 
W drugiej fazie ciągnąc i zagrywając karty ze wspólnej "talii rozbioru" oraz używając zebranych w pierwszej fazie przedmiotów, czarów i umiejętności, starają się pozbawić nawzajem wszystkich tych kart - tzn. rozebrać postacie przeciwników jednocześnie samemu unikając rozebrania.
 
Wygrywa ten, kto zostanie rozebrany ostatni

Góra strony

---

28. Insects 40 000

Kolekcjonerska gra figurkowa podobna do gier takich jak Warhammer 40 000, Mordheim, etc.

Gracze kolekcjonują armie złożone z figurek najróżniejszych owadów (we wszystkich barwach i kształtach). Zasady gry opisują testy obrażeń zadawanych przez szczypce, żądła, kolce jadowe, szczękoczółki, pajęczyny, itp. Oraz ochronę która dają różne rodzaje chitynowych pancerzy.

w sprzedaży powinny być różne kodeksy: np. Owady Amazonii, Owady Połuudniowo-Wschodniej Azji, Owady Afryki, itp.


Góra strony