Zwarte gaten
Een zwart gat is geen groot zwart gat in het heelal zoals wij ons voorstellen, maar geïmplodeerde ster. Elk zwart gat heeft twee standaard delen: de gebeurtenis horizon en de singulariteit. De singulariteit was de kern van de ster en is nu de kern van het zwarte gat en de gebeurtenis horizon is theoretisch en niet van belang maar heeft weel een grens. als deze "grens" gepasseerd word is het afgelopen er is hierna geen ontsnappen meer mogelijk en aangezien er geen tijd is in een zwart gat omdat er niets meer gebeurt heet dit de gebeurtenis horizon.
Het einde en een begin
De grote van een ster word bepaald door
twee factoren de inwaartse en uitwaartse kracht. De inwaartste kracht wordt
veroorzaakt door de zwaartekracht van de ster door zijn grote
massa. De uitwaartse kracht word vertegenwoordigd door de
Kernfusie
in de kern van de ster, dat is eigenlijk een gigantische explosie naar
buiten gericht. Deze twee krachten houden elkaar in evenwicht. als de
fusie te groot wordt, wordt dat gecorrigeerd door de zwaarte kracht, en
andersom. Maar, ook hier zijn uitzonderingen.
Want bij een fusie is fusie materiaal nodig en wat nou als dat een keer op
is? Dan heeft de
zwaartekrachtvrij
spel en is de ster ten dode opgeschreven. De hele ster word samengeperst
totdat er een gigantische
Supernova
plaats vind. De buitenste delen van de ster worden keihard de ruimte
ingeslingerd en wat opverblijft is de kern die ineenblijft storten mits de
ster een even grote of groter massa had als 3 van onze zonnen. Als de kern
zo groot was als de aarde blijft er een bol van 10 km doorsnee over. De kern
is natuurlijk vreselijk veel groter dus zit er een gigantische massa in een
klein bolletje. Even een 'klein' voorbeeldje. Het plaatje rechts is een
schijf van draaiend materiaal die ongeveer even groot is als ons
zonnestelsel maar is wel 1.2 miljard keer zo zwaar. Dit komt waarschijnlijk
doordat er een zwartgat in de schijf bevind. De zwaartekracht is zo groot
dat zelfs licht er niet aan kan ontsnappen. Dit lijkt vreemd maar dat komt
doordat je een bepaalde snelheid nodig hebt om aan de zwaartekracht te
ontsnappen. Hoe groter de zwaartekracht hoe groter de snelheid die nodig is
om aan de zwaartekracht te ontsnappen. Dit feit was allang bekend. En op een
gegeven moment vroeg men zich af wat er zou gebeuren als die snelheid
sneller dan het licht zou zijn. Daar is maar één antwoord op mogelijk. Een
zwart gat.
Onzichtbaar en toch waarneembaar
Een zwart gat is nooit gezien, maar er zijn wel waarnemingen geweest waardoor we denken te weten waar een zwart gat zit. Bijvoorbeeld als een planeet in het heelal een vreemde beweging maar waarvoor veel zwaartekracht nodig is. Als de bron van de zwaartekracht niet aanwezig is gaat het vaak om een zwart gat. Er zijn meer manieren om zwarte gaten te ontdekken. Als er materiaal in het gat valt zend het röntgen stralen uit. Dat zie je ook op het plaatje hierboven Voor alle duidelijkheid: wit is veel uitstraling blauw het minst. Er wordt allemaal materiaal naar één punt toe gezogen en hoe dichter het in de buurt van het centrum komt des te meer straling er vrijkomt. Dit voldoet aan alle tot nu toe bekende eisen die voor een zwart gat gelden. Dit object is dan ook één van de 'hoofdverdachten' wat zwarte gaten betreft.
Of plaatsvervanger?
Het is heel goed mogelijk
dat het de kern van een melkwegstelsel
vormt. Door zijn grote massa. Een zwartgat heeft alleen materiaal
nodig om te groeien. maar daar is wel aan te komen, want een zwart gat kan
wat een ster ook kan; de ruimte verbuigen of licht. Er wordt licht
uitgezonden door een ster (linksboven) en onderweg komt er een deel van dat
licht langs een zwartgat (midden). Een deel van dat licht buigt af naar het
zwarte gat. Als het de gebeurtenis horizon passeert niets dus ook licht kan
daaraan ontsnappen. Een ander deel zal alleen afbuigen. En daar weer een
deel van zal de Aarde bereiken links onder.