Laudetur Jesus Christus

Kobiety żyjące w świecie, które otrzymały konsekrację według    Obrzędu Konsekracji Dziewic należą do stanu dziewic (ordo virginum) i tworzą w Kościele odrębną formę życia konsekrowanego, uznawaną również przez prawo kanoniczne (KPK kan 604). Wyrażenie stan (ordo) użyte jest tutaj w tym samym znaczeniu, jakie miało ono w Kościele pierwotnym, gdzie oznaczało „kategorię strukturalną organizmu społecznego i liturgicznego Kościoła". Stan dziewic jest więc zarazem formą starą i nową w Kościele, wprowadzoną bowiem ponownie do życia po ośmiu wiekach.

Stan ten odróżnia się od wszystkich trzech pozostałych form życia konsekrowanego. Stąd dziewic konsekrowanych nie należy utożsamiać ani z zakonnicami, ani z członkiniami jakiegokolwiek instytutu czy stowarzyszeniami życia apostolskiego, choć ze wszystkimi mają wiele cech wspólnych. Kościół nie przewidział dla nich żadnej instytucji. Stąd, podobnie jak w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, mają on do wyboru różne formy życia: mogą żyć osobno, w rodzinie, mogą się zrzeszać lub żyć w duchowej symbiozie z jakąś rodziną zakonną, aby w ten sposób zapewnić sobie większą pomoc duchową.

Dziewice konsekrowane żyjąc w świecie i prowadząc tryb życia indywidualny, poza wspólnotą, nie podlegają żadnym strukturom życia wspólnotowego. Nie posiadają więc ani reguły, według której mają żyć, ani przełożonych, którym by podlegały. Ale chociaż prowadzą świecki styl życia, to nie jest on w żadnym wypadku stylem laickim. 

Chociaż dziewice nie prowadzą życia wspólnotowego, nie oznacza to jednak, że żyją bez wspólnoty. Jest nią dla dziewic Kościół w swej konstytutywnej strukturze, jaką jest diecezja. Związek dziewicy ze swoim Kościołem lokalnym dokonuje się poprzez ścisły związek      z jego Biskupem Ordynariuszem.

         Dziewica z natchnienia Ducha Świętego publicznie ślubuje Bogu    czystość, aby nie zatrzymując się na stworzeniach, kochać   z całego serca  Chrystusa i Jego Kościół, żyjąc w świecie.
         Przyjmuje postawę służby. Jest otwarta na różne potrzeby Kościoła lokalnego i począwszy od własnej parafii, oddaje się do dyspozycji, nawet jeśli nie prowadzi specyficznego apostolatu. Podlega bezpośrednio Biskupowi miejsca.
         Zaleca się jej usilnie, aby dla lepszego spełniania obowiązku modlitwy odmawiała codziennie Liturgię Godzin, zwłaszcza Jutrznię i Nieszpory; w ten sposób łącząc swój głos z głosem Chrystusa, Najwyższego Kapłana oraz Kościoła świętego, będzie nieustannie wielbić Ojca Niebieskiego i wstawiać się za zbawienie świata.

„...od Boga jako
najczystszego i najświętszego źródła spływa ten dar
na niektóre dziewczęta...."         

(Obrzęd Konsekracji Dziewic)