กลอน / คำคม ที่  1   2   3   4   5   6

คติธรรมคำกลอนสอนใจ
วัดจะดี มีศรี สง่าพุ่ง พระเณรมุ่ง ปฏิบัติ กรรมฐาน บ้านจะดี เพราะมีธรรม ในสันดาน เป็นชาวบ้าน รุ่งรุด ถือพุทธจริง	อย่าฟุ้งเฟ้อ เห่อสมัย ไปกะเขา ถ้าหนักเข้า พลาดกิจ พาผิดผล มัวแต่เกร่อ เพ้อหลง พะวงวน ถ้าหากพ้น ผลไป ใจอาดูร	ศีลธรรม มีประจำใจ อยู่คู่โลก ยิ่งกว่าโชค ใดใด ที่ใฝ่ฝัน โชคจะดี หรือร้าย อย่างไรกัน มันสำคัญ อยู่ที่ มีศีลธรรม
มีศีลธรรม นำสุข ทุกสมัย เราเป็นไทย เพราะมีธรรม ประจำชาติ ถ้าไร้ศีล สิ้นธรรม ต่ำอำนาจ ไทยทั้งชาติ จะอยู่ได้ อย่างไรกัน	อันวิสัย ในมนุษย์ สุดฟากฟ้า กรรมทำมา พาไป ไม่หายหนี ต้องเตร็ดเตร่ เร่ไป ในโลกีย์ เพราะเหตุที่ ผลกรรม กระทำมา	มีศีลธรรม นำเรา ให้รุ่งเรือง มีศีลธรรม สิ่งที่มุ่ง ย่อมได้สม มีศีลธรรม นำให้ สบายอารมณ์ มีศีลธรรม คนนิยม ทั่วแดนดิน
วิชาโลก เรียนเท่าไร ไม่รู้จบ เพราะพิภพ กลมกว้างใหญ่ ลึกไพศาล วิชาธรรม เรียนแล้วทำ จนชำนาญ ย่อมพบพาน จุดจบ สบสุขเอย	วิปัสสนา ดีนัก รักความสงบ พบความสุข แสนวิเศษ กิเลสหาย เกิดสมาธิ สติดี อินทรีย์กาย สุขสบาย สู่สถาน นิพพานเอย	ต้องพิโยค พลัดพราก ไปจากกัน แทบทุกวัน ไม่เว้น เห็นทุกขา อันทุกข์โศก พิโยคภัย ไข้โรคา ล้วนมีมา แต่บุราณ เป็นมั่นคง
เป็นคนจน อย่าจนจิต คิดขยัน มีเพียรหมั่น ทรัพย์มา อย่าวิตก แม้ยากจน จนหนัก มักนรก ย่อมว่ายวก เวียนหา ทั้งตาปี	เมื่อเจ้ามา มีอะไร มาด้วยเจ้า เจ้าจะเอา แต่สุข สนุกไฉน เมื่อเจ้ามา มือเปล่า จะเอาอะไร เจ้าก็ไป มือเปล่า เหมือนเจ้ามา	อันความตาย ชายนารี หนีไม่พ้น ถึงมีจน ก็ต้องตาย วายเป็นผี ถึงแสนรัก ก็ต้องร้าง ห่างทันที ไม่วันนี้ ก็วันหน้า จริงหนาเรา
อันเพชรนิล จินดา มีค่ามาก แม้ว่าหาก ไก่เห็น แล้วก็เฉย คนใจดำ พบธัมมะ แล้วละเลย ยิ่งทำเฉย ไม่สนใจ เช่นเดียวกัน	อันสังขาร เหมือนบ้าน พันธ์ผูกเรา ต้องคอยเอา ใจจอง กลัวของหาย ต้องรักษา พยาบาล กันจนตาย ชีวิตวาย หายเปล่า ก็เศร้าใจ	อย่าแกล้งกล่าว ติเตียน เพียรหาผิด เที่ยวได้ขวิด แขวะขวาง ทางไถล กล่าวตำหนิ ติเขา เอาอะไร จงตั้งใจ อยู่ในธรรม เร่งพำนัก
คนจะดี ก็เพราะมี ดีอยู่ด้วย ดีจะช่วย คนจะดี ได้ที่ไหน ดีกับคน จำต้องปน กันร่ำไป ดีแต่ตน คนไม่ใช้ ก็ไม่ดี	ยามเป็นเด็ก ต้องเรียน หมั่นเขียนอ่าน ยามหนุ่มสาว หมั่นทำงาน หาทรัพย์สิน ยามแก่เฒ่า เฝ้าภาวนา เป็นอาจิณ ทำอย่างนี้ ก็จะสิ้น ความทุกข์เอย	จะรับศีล วันหนึ่ง ถึงร้อยหน แต่เป็นคน มายา และสาไถย ทั้งนินทา ด่าเก่ง ไม่เกรงใคร คนนั้นไซร้ ไม่มีศีล สิ้นชีวัน
ถ้าได้มาก ใช้มาก ก็มักหมด ถึงยามอด ก็เสียใจ เพราะไส้แห้ง เป็นหนี้สิน รุงรัง นั่งตาแดง ใครเขาแกล้ง เหตุเพราะตัว เมามัวเอง	คนนี้หรือ คือละคร ปราชญ์สอนไว้ เดี๋ยวดีใจ เดี๋ยวโศก เพราะโลกหมุน คนมีสุข สวัสดี เพราะมีบุญ คนทุกข์วุ่น ขุ่นหยาบ เพราะบาปมี	หากมนุษย์ หยุดนินทา ว่าคนอื่น ยามเดินยืน นั่งนอน สังวรอยู่ คอยขจัด โลภโกรธหลง ในตัวกู โลกจะอยู่ ร่มเย็น เป็นสุขดี