|
คติธรรมคำกลอนสอนใจ
|
||
| เสาหิน แปดศอก ตอกเป็นหลัก ถูกเขาผลัก บ่อยเข้า เสายังไหว น้ำใจคน ปนตัณหา อย่าว่าไป สิ่งทั้งหลาย พ่ายฤทธิ์ อนิจจัง |
อนิจจัง แปรเปลี่ยน ไม่หยุดอยู่ ทุกขังสู้ ทนได้ยาก ขังไม่ไหว อนัตตา แหลกสลาย ทำลายไป สามอย่างให้ หมั่นพินิจ คิดทุกวัน |
การฟังธรรม ได้บ้าง บางครั้ง เป็นความดี มีผล มงคลหู ฟังสิ่งใด อย่าฟังเล่น คิดเป็นครู จะรอบรู้ เพาะสดับ หมั่นตรับฟัง |
| คนฟังมาก เรียนมาก รู้หลักปราชญ์ ย่อมทะนอง องอาจ ไม่หวาดไหว เหมือนมีมิตร ติดตาม เช้าค่ำไป เป็นเหตุให้ วิวัฒน์ สวัสดี |
จะพูดจา สารพัด ประหยัดปาก อย่าโฮกฮาก ฮึกคำ ร่ำขาน ถ้าพูดดี ศรีส่ง ยืนยงนาน พูดเป็นขวาน ผ่าซาก คนรักน้อย |
โบราณว่า ฟังได้ ไม่ได้ศัพท์ อย่าเที่ยวจับไปกระเดียด เกียรติจะเข็ญ จะเรียนใด ทำใด ฟังให้เป็น ถ้าไม่เห็น อย่าห่าม ทำพร่ำโม้ |
| อย่าทำงาน เอาหน้า ทำตาหัน ลับหลังผัน หน้าหลง จะพบผิด ต้องต่อหน้า ลับหน้า มาทำคิด นั่นแหละกิจ จึงจะเกิด ประเสริฐล้น |
จงรักชาติ ศาสนา มหากษัตริย์ จงสมรรถ อาจกล้า อย่าคิดหนี จงร่วมรัก รักษา สามัคคี เพื่อทวี เทิดไทย ให้ไชโย |
งานสิ่งใด ทำไป ไม่คั่งค้าง งานนั้นสร้าง มงคล ผลมหันต์ งานใดขวาง คั่งค้าง อยู่กลางคัน งานอันนั้น ไม่มงคล อย่าสนใจ |
| อย่าหัดพูด โกหก พกความผิด มันจะติด นิสัย จนกายดับ จงรักศีล รักสัตย์ หัดบังคับ ถึงกายลับ เลื่องลือ ชื่อไม่ตาย |
ถ้าเมาตน ลืมตาย เมากายแก่ ลืมทั้งแม่ เมาเมีย เสียจนดื่น เป็นคนแก่ แก่เมา เข้ามาคืน จะยั่งยืน อย่างไร ในมนุษย์ |
อันคณะ สมาคม ของมนุษย์ จะเสื่อมทรุด ก็เพราะหลง ไม่คงที่ ถ้ารู้ทัน หันการ ประมาณมี จะสบศรี ทวีสุข ทุกทิวา |
| จงหมายมั่น ขันตี เป็นที่ตั้ง คอยระวัง มิให้พลาด ขาดกุศล ถึงลมพาล พานพะ มาปะตน จงอดทน ไว้ให้มั่น ด้วยขันตี |
อย่าทำลาย หมู่คณะ สมาคม จงอบรม จิตให้ห่าง ทางโมโห อย่าแตกหมู่ แตกนิกาย ทำใฝ่โต อย่าโลโภ หลงพันธุ์ จะบรรลัย |
เชิญเดินชม ร่มพฤกษา ลานอาวาส มิแม้นมาตร ได้คติ ผิปราชญ์สอน ด้วยมีธรรม ย้ำให้คิด จิตสังวร แล้วนำย้อน เผยแผ่ แลสอนตน |
| ทำกรรมใด ทำไป แล้วให้โทษ เสียประโยชน์ เสียหน้า เสียราศี ทำกรรมใด ไร้โทษ ประโยชน์มี จะเสริมศรี ศักดิ์ส่ง เป็นมงคล |
ปากเรานี้ มีค่า ราคามาก จะใช้ปาก พูดจา อัชฌาสัย วาจาดี มีมงคล ทุกคนไป ปากจัญไร ปากหยาบ ก็บาปมี |
เรากำเนิด เกิดมา ในหล้าโลก สุขกับโศก คงอยู่ เป็นคู่สอง เดี๋ยวทุกข์มา สุขมา พากันครอง เหมือนเขาร้อง รำเต้น เล่นลิเก |
| บ้างเป็นใหญ่ ใจคอ ก็เหลือเข็ญ ไม่นึกเห็น อกใจ ใครที่ไหน ทำอย่างไร ทำได้ ก็ทำไป ไม่มีใจ เป็นบุญ การุณยา |
บางคนก็ พูดเพราะ หัวเราะยิ้ม ใครได้ชิม เข้าหน่อย อร่อยหวาน อย่าตายใจ ไปนัก จักรำคาญ เพราะรสหวาน หวานนัก มักเป็นลม |
อันความชั่ว ตัวกรรม กระทำไว้ เป็นเหตุให้ ตนหมอง เหมือนต้องหนอน กรรมที่ชั่ว ตัวไม่คิด จิตไม่ร้อน จงผันผ่อน อ่อนใช้ ตามใจตน |
| ความประมาท ขาดพินิจ ความคิดชอบ จะโกยกอบ สิ่งร้อน มานอนเผา ไม่ประมาท การใด ไม่ใจเบา ก็จะเนา สุขเกษม เปรมมงคล |
ขอใจบุญ คุณพระ รัตนตรัย ซึ่งเป็นใหญ่ ยิ่งนัก ด้วยศักดิ์ศรี มีเดชา ประกาศิต ทั้งฤทธี จงช่วยชี้ ศุภผล มงคลพร |
บ้างอวดดี ทีท่า ว่าข้าโก้ ทำวางโต อวดฉลาด วาสนา เห็นผู้แก่ ผู้เฒ่า เหล่าพฤฒา วางทีท่า เหยียดหยาม ทำละเมิน |