SAGA FRAMSÓKNAR

Seint í Nóvember 1916, á meðan beðið var eftir skipsferð á Seyðisfirði, fengu nokkrir þingmenn, þeir Sigurður Jónsson, Sveinn Ólafsson, Jón Jónsson, Þorsteinn M. Jónsson og Einar Árnason, þá hugmynd að stofna nýjan flokk. Þeim kom saman um meginstefnur þessa flokks, sem flestar þá myndu snúast um réttindi og hagsmuni bænda, enda dreifbýlismenn sjálfir. Hugsanlegri nafngift flokksins var skotið á frest og ákveðið að bíða þangað komið væri til Reykjavíkur og búið væri að bera hugmyndir þeirra undir fleiri.

Það var svo 16. Desember sama ár sem fyrsti opinberi bókaði fundurinn var haldinn. Þeim Seyðisfjarðarspekúlerurum höfðu bæst liðsafli, t.d. í formi Guðmundar Ólafsonar, Þorleifs Jónssonar og Ólafs Briem. Var á þessum fundi ákveðið að stofna þingflokk óháðan öðrum flokkum og er þessi fundur almennt talinn marka hið eiginlega upphaf Framsóknar.

Þeim Sigurði Jónssyni, Sveini Ólafssyni og Þorsteini M. Jónssyni var gefið það verkefni að semja uppkast að stefnuskrá flokksins snemma morguns 23. Desember sem var síðan lögð fyrir flokkinn um kvöldið þennan sama dag. Hún var þó ekki með fullu samþykkt fyrr en 12. Janúar 1917 og kosið var um nafn flokksins þremur dögum seinna, þann 15. Janúar 1917.

Ólafur Briem var fyrstur formanna Framsóknar og gengdi því hlutverki frá stofnun til 1919, en þá lét hann af þingmennsku. Á meðal frægusta leiðtoga Framsóknar má nefna Ásgeir Ásgeirsson, sem seinna varð Forseti Íslands til margra ára, Steingrímur Hermannsson, fyrrum Seðlabankastjóri, og Halldór Ásgrímsson, núverandi formann og Utanríkisráðherra.Framsókn hefur 22 sinnum setið í stjórn og þar af sjö sinnum í forsæti (og ef allt gengur eftir, þá ætti næstkomandi haust að verða áttunda skipti).