คุณบุษริน ภูมรา ปัจจุบันทำงานอยู่ที่ อาคารใบหยก ๑ ตน ได้เข้าวัดพระธรรมกายเมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๔๐ เล่าว่า
มาวัดประทับใจตั้งแต่ก้าวแรก ความสะอาด ความเป็นระเบียบเรียบร้อย อุบาสก อุบาสิกา ยิ้มแย้มแจ่มใส ตลอดถึงการก่อสร้างทุกชิ้น ทุกอย่างในวัด สร้างโดยพินิจพิจารณา อย่างรอบคอบ แบบประหยัดสุด ประโยชน์สูง และได้ทราบประวัติ ครูบาอาจารย์คือ คุณยายอาจารย์ อุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง รู้สึกทึ่งและประทับใจมาก เหมือนได้เจอผู้ใหญ่ที่แสวงหามานาน
และจากนั้นเธอก็ได้ร่วมสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวด้วย ๑ องค์ นับแต่นั้นมา ปฏิบัติธรรมเรื่อยมา ได้รับความรัก ความอบอุ่น ความเอื้ออาทร ยิ้มแย้ม แจ่มใส เป็นมิตรต่อกัน จากเพื่อนกัลยาณมิตร ที่มาปฏิบัติธรรมด้วยกัน และยังได้รับการอำนวย ความสะดวก จาก เจ้าหน้าที่ที่วัด เธอกล่าวว่า ทั้งอุบาสกและอุบาสิกาที่นี่ ยิ้มแย้มแจ่มใส และเป็นแบบอย่าง ในการทำความดีจริงๆ
หลังจากที่ได้มาสร้างพระธรรมกายประจำตัว และได้มาปฏิบัติธรรม เป็นประจำ เธอได้ประสบกับอานุภาพ กับตัวเองคือ
ช่วงก่อนตนเองขายเสื้อผ้าตอนหลังเลิกงาน เพื่อหารายได้พิเศษ จะได้นำรายได้ส่วนนี้มาทำบุญ และในวันหนึ่ง เธอได้พบอานุภาพ พระมหาสิริราชธาตุ ที่ทำให้เธอรอดพ้นจากอุบัติเหตุ อย่างอัศจรรย์ คือ
ในทุกวันเธอจะเลิกขายและเก็บของที่ร้าน ประมาณ ๕ ทุ่ม ในวันนั้น ด้วยความรีบอยากกลับบ้านเร็ว จึงรีบเก็บของใส่รถเข็น ของ อัดแน่นอยู่ในรถเข็น ซึ่งมีนํ้าหนักค่อนข้างมาก และก็เข็นขึ้นบันไดเลื่อน โดยเอาตัวเองขึ้นไปก่อน แล้วค่อยดึงรถเข็น ขึ้นตามหลังมา ตัวเอง หันหลังให้รถเข็น ส่วนมือก็ยังจับอยู่ที่รถเข็น ไว้ข้างหลังบันไดเลื่อน ก็เลื่อนขึ้นไปเรื่อยๆ
แต่เนื่องจากของที่อยู่บนรถเข็นหนักมาก จึงรั้งตัวของเธอให้เสียหลัก และหัวคะมำทันที ในขณะที่ของหล่น ล้มระเนระนาด บนบันได เลื่อนอยู่นั้น เธอกล่าวว่า ได้นึกถึง พระมหาสิริราชธาตุ อยู่ตลอดเวลา เพื่อนที่อยู่ข้างบน ก็รีบวิ่งลงมาดูกันใหญ่ ส่วนเพื่อนที่อยู่ข้างล่าง ที่รอคิว จะขึ้น ก็ตกใจส่งเสียงวีดว้ายกันใหญ่
และก่อนที่ตัวเธอจะตกลงมาถึง พื้นชั้นล่างของบันไดเลื่อน เธอบอกว่า เหมือนมีอะไรบางอย่างนุ่มๆ มารองรับตัว และศีรษะของเธอไว้ ไม่ให้ไปฟาดกับพื้นปูน
พอลุกขึ้นมาเพื่อนๆ ถามกันใหญ่ว่า เจ็บตรงไหน ก็บอกไปว่าไม่เจ็บเลย ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรว่า เราไม่เป็นอะไรเลย ต้องคนที่สัมผัส กับตัวเองเท่านั้น ที่จะรู้ว่า ทำไมถึงไม่เป็นอะไร จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คุณบุษรินกล่าวในตอนท้ายว่า
เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้มั่นใจในการทำความดี มั่นใจในบุญกุศลที่ได้ทำไปว่า จะต้องปกป้องคุ้มครอง ให้ปลอดภัยได้
ถ้าในทุกๆ วัน หมั่นระลึกนึกถึงคุณของ พระมหาสิริราชธาตุ เป็นประจำ ผูกสมัครรักใคร่องค์ท่านอยู่เสมอ เวลาเกิดเหตุเภทภัย อันใด ก็จะทำให้ใจนั้นคุ้น และสามารถนึกถึง พระรัตนตรัย อันเป็นที่พึ่งได้ในทันที เช่นเดียวกับคุณบุษริน ในขณะที่กำลังจะตกลง จากบันใดเลื่อน นั้น สิ่งแรกที่นึกถึง ก็คือพระมหาสิริราชธาตุ ให้ท่านช่วย และเมื่อนึกถึงท่าน ก็เป็นการระลึกถึง พุทธานุสติ อานุภาพ อันไม่มีประมาณ ของ พระรัตนตรัย ก็จะปกป้องให้เขา ได้รอดพ้นจาก อุปัทวันตราย อย่างอัศจรรย์
[สารบัญ] [๒๘๒] [๒๘๓] [๒๘๔] [๒๘๕] [๒๘๖] [๒๘๗]
[๒๘๘] [๒๘๙] [๒๙๐] [๒๙๑] [๓๐๐] [๓๐๑] [๓๐๒]
[๓๐๓] [๓๐๔]