** ยกที่ห้า **

ลงเขามาแล้ว เลี้ยวเข้าศาลาลมเพ วู้ว ๆ..
กลับมาเห็นเด็กนักเรียนที่เข้ามาตอนบ่ายกว่า ๆ ทำกิจกรรมแถวๆ ที่กางเตนท์
เมียงมองดู ปรากฏว่าเป็นนักเรียน รร.ท่าเกษม ของสระแก้วนี่เอง เป็นค่ายเยาวชน
ต้านภัยยาเสพติดย์ เห็นแม่ครัว ทำอาหารข้าง ๆ เตนท์แล้วท้องมันจะร้องเอาให้ได้
หนีไปอาบน้ำดีกว่า เพราะเหม็นมาก โดยเฉพาะผ้าเช็ดเหงื่อ กลิ่นโสสุด ๆ..

  อาบน้ำอาบท่าแล้วรู้สึกสบายตัวขึ้น น้ำไม่เย็นอย่างที่คิด ผ้าเช็ดตัวหอมกลิ่นกวีวี่
ต้องขอบคุณ B-nice ที่ให้ความสดชื่นกลับมา เริ่มมืดแล้ว รถที่ไปจุดชมวิวทะยอยกลับมาแล้ว
เด็กนักเรียนที่มาเข้าค่าย ๕๐ คนกำลังทำกิจกรรม และอีกไม่นานจะได้เวลาอาหาร
คืนนี้กูแอบบดอดไปหยิบข้าวเหนียวข้าง ๆ ศาลามากินดีป่าว คงไม่มีใครรู้หรอก
อาศัยความมืดอำพรางตัว 

    เช็คที่หลับที่นอน แล้วก็เอาผ้าขาวม้าปู โอเค... นอนพักดีกว่าเพราะรู้สึกปวดหัวตึ๊บ ๆ
นอนหลับไปตื่นนึง หลับไปไม่ถึงชั่วโมง ออกมาจุดเทียนนั่งอ่านหนังสือเล่นที่ หน้าเตนท์
กะลังอ่าน เรื่องเกี่ยวกับนกเงือก ... พลันก็มี เบียร์หนึ่งกระป๋อง มาวางข้าง ๆ หันไปดู
ปรากฏว่าเป็น คนที่ชวนคุยตอนเที่ยงนั่นเอง คราวนี้ความเกรงใจอันเป้นสมบัติ ของผู้ดี
ไม่มีแล้ว รับมาดื่มแต่โดยดี

        อ้าาาาาาาาาาาาา......โครตสดชื่นเลย
heineken กระป๋องนี้ช่างถูกคอกูเสียจริง ลื่นคอว้อย..... คุยกันอีกยาว ๆ ๆ ๆ ๆ
เล่าเรื่องการไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่สู่กันฟัง จากหนึ่งกลายเป็นสอง สรุปก็กลายเป็นพวกแนวเดียวกัน
พวกที่ชอบลุย ๆ 
      พี่มาคนเดียว ไม่กลัวอ่ะ??
     กลัวไร ก็มันชินแล้ว ไปไหนแบบนี้คนเดียวตลอด ไม่ค่อยมีเพื่อนอ่ะ
    .....
      คุยกันร่วม ๒ ชั่วโมงเจ้าหน้าที่เปิดเครื่องปั่นไฟให้แสงสว่างเพื่อให้เด็กได้ทำกิจกรรม
เราก็เลยได้อานิสงค์ตามไปด้วย ยิ่งคุยยิ่งสนุก แหมะ..นาน ๆ ทีจะมีเพื่อนคุยแบบนี้
เบิรืดกับเพื่อน มาถึงตอน ๔ ทุ่มของคืนวันศุกร์ ขับรถมาตอนแรกเขาไม่ให้เข้าเพราะมันมืดแล้ว
แต่ อาศัย ความแหล บอกว่าเพื่อนอยู่ข้างบนเลยได้ขึ้นมานอนกัน ที่ กม.20 แต่พอขึ้นมาจริง ๆ
กลับขับเลยไป ถึงจุดชมวิว ทางมันมืดมองไม่เห็น หน่วยพิทักษ์

   กะลังคุยมันส์ ๆ เจ้าหน้าที่เดินเข้ามาบอก น้อง ๆ ไปดูไสลด์กับน้อง ๆ กัน
สไลด์แสดงเรื่องราว อช. ปางสีดา น่าสนใจดี สัตว์เยอะดีว่ะ อยากเห็นจังเลย
เสร็จจากดูสไลด์ ก้กลับมานั่งที่หน้าเตนท์ แล้วเบริ์ดกับพื่อนก็มานั่งคุยต่อ
คุยจนดึกดื่น จนทุกเตนท์เงียบแต่เสียงเรายังอ่อม ๆ ๆ ๆ... ไฟปั่นปิดไปนานแล้ว
เหลือ เรานั่งจ่ออยู่หน้าเทียน แล้วอีกคนก็คลานออกมาจากเตนท์ บอกว่าร้อนนอนไม่หลับ
จาก ๓ คนกลายเป็นสี่คน ..โอ้ว...ยิ่งเลยเถิด

     ดึกแล้ว...ติดลม ติดลม ตาค้าง เบริ์ดคอยจุดบุหรี่ดูดเรื่อย ๆ
พร้อมกับปรึกษาปัญหา เรื่องปอด เพราะกลัวตาย.. ดูดบุหรี่แบบนี้กี่ปีตายเพ่ อ้าวใครจะรู้วะ
พวกนี้ก็คอเที่ยวเหมือนกัน ดีหน่อยที่มีรถไปไหนก็สะดวก ไม่ต้องกังวลเรื่องรถไปกลับ

ก่อนที่จะแยกย้ายกันเข้าเตนท์ เบริ์ดหันมาถามว่าพี่กินยังไงเนี่ย
อ๋อ...พกขนมปังหมูหย๋องมาด้วย ...อ้าว... อิ่มเหรอพี่ พรุ่งนี้กินข้าวด้วยกันครับ
ตอบตกลงทันที อ๊ะ ๆ ห้ามคืนคำล่ะ ว่าแล้วก็พากันหลับนอนได้เสียที ชาวบ้านเขาคงรำคาญชิ้บ 

               ส.

             ๑๑ ส.ค. ๔๖