มาฆะบูชาเจ้าเดือนสามบุญข้าวจี่
ธรรมเนียมงามจั่งซี้ ซอยส้วนสุดเศียร
มาตื่มบุญข้าวปุ่น วุ่นวายแปรเปลี่ยน
บุญพระเวศเปรตเฮี้ยน ผิดเพี้ยนไปหลาย
งานบุญพัดเมาเหล้า เมาทานแบบโง่โง่
พากันโฮแซวย้อน ฟ้อนอ้อมเหล้าไห
ของดีพัดดึกทิ่ม ยิ้มรับของซั่วใหม่
ไหลนำเงินเขาตดล่อ ลืมฮีตคองลาว...
เข้าเดือนสามไทยโบราณ ก็ประมาณปลายเดือนกุมภาพันธ์ ไทอีสานโบราณ
จะร่วมใจกัน เอาบุญข้าวจี่ โดยนำข้าวเหนียวใหม่นึ่งสุก แล้วนำไปปั้นหุ้มน้ำอ้อย นำไปปิ้ง
ไฟจนเหลือง เกรียมส่งกลิ่นหอม นำไปใส่บาตรถวายพระที่วัด พร้อมกับ รับศีล ฟังธรรม
ของเหลือก้นบาตร ก็แบ่งปันกันกิน ฉันท์พี่น้อง ที่...กินน้ำฮ่วมท่ากินปลาฮ่วมหนอง เงินทอง
ไม่ใช่สิ่งสำคัญสูงสุด ของชาวอีสานโบราณ เพราะเราเชื่อว่า..มีเงินเต็มพา บ่ท่อผยาเต็มพุง..
แต่น่าเสียดาย ที่มีชาวคนเผ่าอพยพ หนีความยากจนในแผ่นดินแม่ มาพึ่งโพธิสมภาร
ได้นำเอาลัทธิบูชาเงินมาเผยแพร่ทั่วแผ่นดินไทย คนเหล่านี้ไร้ญาติขาดมิตรไม่มีชาติสายวงศ์
ตระกูล เงินเท่านั้นจึงคือคำตอบสุดท้ายแห่งชีวิต ของที่คนไทถิ่นเขาแบ่งปันขอกันกินฟรีๆได้
ถูกจับมาซื้อขายแลกเปลี่ยนเป็นตัวเงินหมดสิ้น..
คนใจบุญสุนทาน ปราชญ์ ชาวบ้านกลายเป็นคนโง่ดักดาน ในลัทธิบูชาเงินความมั่งคั่ง
กลายเป็นสัญลักษณ์ของความถูกต้องดีงาม วัฒนธรรมแท้ๆ ของไทบ้าน ถูกกลืนหายไปใน
กระแสเงินตรา ใครจะเชื่อว่าพระพุทธเจ้าเคยตรัสว่า.. เงินคืออสรพิษ.. ใครจะเชื่อว่าเงินกับความ
สุขไม่ใช่เรื่องเดียวกัน ...วัฒนธรรม แห่งการแบ่งปันเกื้อกูล ทุกคนควรร่วมกันเข็นมันคืนกลับมา
ให้เป็นกระแสหลักของสังคมไทอีสานให้ได้....
