Hallo allemaal
Hou allemaal maar gauw op met bezorgd zijn : we vetrekken vanavond nog halsoverkop uit pakistan naar india, 16 september, peshawar. Inderdaad, we zijn in peshawar, op een steenworp afstand van de hoofdstad van afghanistan, khabul.
We zijn expres vlot vanuit het zuiden van pakistan hiernaartoe doorgereisd, omdat we dachten de ellende hier voor te kunnen zijn. Maar nu zijn we vanochtend met de nachttrein aangekomen en werden we van de kamer gelicht door telefoon van de nederlandse ambassade, of we als de sodemieter wilden ophoepelen, in ieder geval weg uit de north western frontier province. Er is nu toch al dreiging van afghanistan en van amerika tegelijk en de situatie is erg onzeker. De vliegvelden zijn al dicht, en voordat de landgrenzen ook dicht gaan vertrekken we helemaal uit pakistan, met pijn in ons hart, want het is een geweldig land. De mensen hier zijn verbaasd dat we gaan, want alles heeft hier (nog) een gemoedelijke sfeer. Misschien komen we over een maand ofzo wel weer terug, als er wat meer duidelijk is, maar we rekenen nergens op. Binnen een paar uur zijn al onze plannen dus gewijzigd en reizen we door naar Amritsar, India (waarmee we een van de mooiste plekken op aarde missen, het Karakoram-gebergte in noord-pakistan) We hebben gelukkig al een visum voor india, maar reizen misschien meteen door naar nepal, daar heb je ook bergen. Maar dat is te snel om nu te zeggen. We houden jullie op de hoogte, willen jullie ons ook op de hoogte houden. (de wereldontvanger doet het hier bijzonder slecht) In ieder geval bedankt voor onze overvolle mailbox met bezorgde mailtjes en er volgt nog wel een leuker mailtje met onze avontuurtjes hier.
Alhoewel pakistan officieel de aanvallen heeft afgekeurd en achter amerika staat, staat de bevolking hier lijnrecht tegenover amerika.
Wat pakistan ook beslist, voor of tegen amerika, het is nooit goed. Amerika steunen betekent oorlog met de taliban, de taliban steunen betekent oorlog met amerika. Dus zo is dit land zomaar tussen twee vuren komen te staan, waar het allebei geen reet mee te maken heeft. De mensen hier zijn nog vrij laconiek over het geheel, leven wel erg mee met de slachtoffers van de aanslagen, maar zijn er wel van overtuigd dat amerika dit had kunnen verwachten. Sommigen zijn van mening dat amerika dit heeft verdiend, en wij kunnen ons dat wel voorstellen. Wij merken hier trouwens niks van westerlingen-haat hoor, mensen zijn hier heel vriendelijk en willen ons dolgraag in peshawar houden. De situatie is voor ons in ieder geval te onduidelijk en wij gaan omdat we kunnen gaan. We houden ons hart vast voor de mensen hier en ook voor de afghaanse burgers, waarvan er al miljoenen zijn gevlucht voor overstromingen, hongersnood, oorlog en de taliban......
Morgenavond staan we dus in Amritsar, als alles goed verloopt.
We hebben nog 900 piek aan pakistaanse roepies en die gaan we nu maar es proberen te slijten. Iemand interesse? Roepie-roepie (dat was de roepie-roepie-vogel, u kunt nu bellen)
Tot schrijvens maar weer,
groetjes van Menno en Mieke.
pagina