Hallo lieve schatjes !!
Vanuit Turkije weer bedankt voor jullie mailtjes !!
We hoorden op de wereldomroep dat er in Nederland mensen onderkoeld waren geraakt na een dansfeest, en dat terwijl wij ons in Sanliurfa doodzweetten. We beginnen wel een beetje te wennen aan de hitte en aan het dragen van veel kleren. Urfa (of Sanliurfa) was echt geweldig. Heel veel Turken, Koerden, Syriers en Arabieren door elkaar. We ontmoetten er Pablo, een Spaans student, en Yusuf, een Koerd uit Urfa, en samen hebben we een paar geweldige dagen doorgebracht. Yusuf heeft ons alles laten zien, heeft ons onder andere meegenomen naar Ziya, een vriend van hem, die Koerdische muziek maakt. We moesten foto,s maken van hem en zijn familie voor zijn broer Aziz in Arnhem, die hij om redenen van politieke aard zes jaar niet heeft kunnen zien.
Onze eerste foto,s hebben we al naar Nederland opgestuurd, alsmede de kampeerspullen. Na Urfa naar Diyarbakir, het hart van het gewezen Koerdische verzet (PKK). Nu is het rustig, hoewel het wemelt van de politie en soldaten. De stad is erg groot, maar omde een of andere reden moest iedereen in die twee straatjes voor ons hotel zijn. Mensen zijn hier vaak gewoon te vriendelijk, willn je alles uit handen nemen, alsof je achterlijk bent. We hebben er trouwens in een vijfsterren-restaurant gegeten. Twaalf piek kostte het eten, zeven obers. We hebben ons suf gelachen om hun pietluttigheid.
Nu zijn we in Van, bij het grote meer Van. Er blijkt ineens wel een trein naar Iran te gaan, volgende week, maar misschien nemen we ook de bus vanuit Dogubeyazit. Busreizen went ook wel, behalve als je aan de scheiterij bent.
Ten slotte: Volgende maand kan het wel wat langer duren voor we kunnen mailen. In Iran zijn ze niet overal even dol op internet. Dus niet meteen denken dat we zijn gekidnapped, overstroomd, weggewaaid, gegrilld of gevild: het komt allemaal goed. Op de bazaar van Urfa hebben we zwarte stof gekocht en binnen een uur had een kleermaker er een chador voor mij voor in Iran van gemaakt, voor een tientje. We komen aardig wat mensen tegen die ook naar Iran willen, maar er de grootste problemen mee hebben. Blij dat wij het visum op zak hebben.
Tot schrijvens maar weer,
groetjes van Menno en Mieke.
pagina