PYRENEEĖN
Reizen:
22-29 juli 2001: Te voet van Frankrijk naar Spanje en terug...
Steven en Stani begrijpen mij volledig als ik zeg dat dit weekje in de bergen onvergetelijk is. Van Cauterets naar Gavarnie, via de Breche de Roland naar Torla in het Parque nacional de Ordesa en Monte Perdido. Van marmotten, crampons, goede 'Voor'bereidingen, andere minder goede bereidinegn van nasigoreng saus, onweders op 2700 meter hoogte, baden in IJSKOUD water, ai ai ai ai ai,... Steenbokken, Koppijn, loskomende kwaliteits-zolen (VIBRAM ?), rustpauzes, El Rebeco suikerzakjes, Stanis drinkzak met darmpje, geel potske voor de kou,...
(Steven en Stani, laat deze foto selectie als dagboekje dienen, vermits we er nooit toe gekomen zijn onze kribbels in een leesbare vorm te gieten:)
Onze eerste kampplaats, in de tandenpoets rivier
De tweede col van de tweede dag vraagt weeral om een rustpauze, op de
voorgrond is het Frankrijk, het paadje in de stenen flank ligt in Spanje,
Sneeuwplekken in Frankrijk
Ochtendmist de derde dag
Mist opgetrokken, Stani moest terug naar Cauterets omdat de twee zolen van
zijn schoenen niet een klein beetje los kwamen. Steven en Ik steken door
naar Gavarnie waar we Stani met nieuwe schoenen mochten ontmoeten.
4de dag: De breche van Roland, een gat van 200m hoog in de grens tussen
Frankrijk en Spanje
Het had in juli nog gesneeuwd, Daarom was het veiliger stijgijzers en piolet
te huren. We hadden de juiste beslissing genomen om eerst via Gavarnie te
gaan
Want aan de Spaanse kant was de sneeuw al gedooid
Refugio de Goritz met bijbehorende schapen
Il est trop petit...
Dit was wel het gezelligste avondmaal, achter ons windscherm, maar wel met
minder gezellige gevolgen. Stani was wel immuun voor zijn eigen
kook-"kunsten".
5de dag: Afdaling tot in de vallei van Ordesa: Schoon he
ook schoon
6de dag: Na ons dagje bewoonde wereld camping in Torla wouden we liften.
Het mocht niet baten, we hebben het stukje grote baan te voet moeten doen
Deze vriendelijke Spanjaarden hadden ons in de helft toch een lift gegeven
tot in Bujaruelo
Weeral een zwemplaatsje, de laatste rustplaats voor de slotbeklimming van
bijna 1000 m hoogteverschil, waar we laat aan begonnen waren maar in een
verbazend tempo boven waren
Boven op de laatse top, een mooi uitzicht als beloning, meer moet dat niet
zijn