zomer 2003: Barcelona Parijs België
Reizen:
I.p.v. direct naar België te vliegen zijn we deze zomer in Barcelona geland. En dan met de TGV via Montpellier naar Parijs gereden vooraleer we naar Brussel verder spoorden
- 3 dagen in Barcelona
Cristobal Colon, wijst de weg naar Amerika
Volgens mij wijst hij eerder naar de haven van Barcelona
Casa Battlo, een van de beroemde huizen van architect Gaudí
leuke foto
Een marktje bij de Ramblas
De dagen dat we er waren, was er een bijeenkomst van de Harley Davidson
club. Enkele prachtige machines, veel lawaai (tuters en KNALpotten),
en mannen van 40 50 jaar die zo fier zijn op hun motorfiets als een
jongentje van 10 dat een treintje van sinterklaas gekregen heeft
Sagrada Familia, het eeuwige bouwwerk
-
3 dagen in Parijs
Aankomst in Parijs, Gare de Lyon.
Doorgang naast het Hotel des invalides
Tomasa op de trappen van La Grande Arche in La Defense
Tomasa voor Notre Dame
- 8 augustus: Terugreis naar Nicaragua
(twee dagen voordien kregen we een bericht van het reisbureau dat Tomasa zonder visum niet meer via de USA in transit mocht passeren. Na navraag bij Iberia bleek dat er voor terugvluchten een uitzondering was tot 9 augustus, dus zaten we nipt binnen de uitzondering en moesten we het traject niet wijzigen) Hadden we dit toch maar gedaan....
hallo,
De reis was alles behalve plezant, maar we zijn uiteindelijk toch met alles en iedereen thuisgeraakt.
In Brussel begon het goed bij de scan controle, Tomasa liep er gewoon door en t piepte bij ons twee, dus mee in een kotteke om gescand te worden. Ik zei aan die mensen dat Tomasa zwanger was en inderdaad, ze zeiden dat ze dan niet gescand mag worden. Maar ze mogen dat zelf niet aan de mensen vragen omdat er dan sommige dikke vrouwen zich beledigd voelen.
Goei vlucht naar Madrid, geland om 14u30 aan gate E80, boarding voor Miami om 17u30 aan gate A2. Dat zijnde twee uitersten van de luchthaven. Vervoer met de bus en tijd genoeg. Maar toch een geluk dat we al om 16u30 naar terminal A gingen want daar moest alles maar dan ook alles gecontroleerd worden van handbagage. Tomasa mocht niet gescand worden en dus moest er weer een vrouwelijk college gezocht worden. Dat heeft een half uur geduurd eer die kwam. Ondertussen werd ons valieske en zak en camera tot in het kleinste detail nagekeken, alles leeg. (ik vroeg dien spanjaard, die zo fier zijn kepie droeg, of hij onze fotos niet wou zien om te kijken of er niks verdachts op stond, hij lachte eens)
Die madam voor tomasa was precies niet goed gezind dat ze haar geroepen hadden, zocht met tomasa aan de inkom van een of ander gate een plaatske achter ne muur en deed haar daar helemaal uitkleden, alleen haar onderbroek mocht ze aanhouden, Tomasa zenuwachtig natuurlijk. Ze was dan ook een zeer verdacht persoon.
Bij de boarding wouden ze weer ons groen valieske afpakken maar daar stond zo een bakske om handbagage te passen. Ik heb dat daar dan ingeduwd, het ging er goed in. Dan moesten we onze zak met ne jas, drie hemmekes en een kussentje van Iberia afgeven. ik heb die dan weer in dat bakske gepast en ik denk dat er zo drie zakken naast elkaar ingingen. De mens was nog ni goe wakker, wij waren ook een van de eersten om in te checken, en we mochetn met alles de vlieger op. stoelen 56 A en C. aan te raden in een boeing 747. er zijn vanachter zo 4 rijden waar er maar twee zetels staan. en 56 is de eerste rij. de vensterplaats met "veel" beenruimte en samen drie tafelkes. t was welkom. dat meiske in zaventem heeft dat goed gedaan want op de korte vlucht hadden we de plaatsen vlak achter eerste klas. Daar is ook iets meer plaats.
Een goei vlucht, we hebben wat kunnen slapen, maar Tomasa werd ziek... overgeven. alles van donderdag eruit, daarna wat cola en water, weer overgeven, twee stukskes meloen, weer eruit. ik vroeg water aan madam hostesse, na een half uur ben ik zelf een heel fles uit de keuken gaan halen. Bij het landen in Miami, weer een zakske gevuld. Ik ben dat dan aan een hostesse gaan afgeven, toen begon ze te geloven dat Tomasa niet goed was en raadde ons aan om wat te overdrijven, zodat we ne rolstoel zouden krijgen bij het verlaten van de vlieger. Overdrijven was niet nodig want tomasa stond te knikken op haar knieën en rillen van de kou. Die rolstoel en de Cubaan die hem bediende zijn ons geluk geweest. Ik mocht van de Miami-Iberia madam niet mee met de rolstoel en moest bij de mensen voor Managua die geen visum nodig hadden blijven wachten. Ik dee of ik haar ni hoorde en ging mee met Tomasa.
Direct hoorden we dat de vlucht naar MGA gecanceled was. Wij heel blij, dan zouden ze ons in een hotel moeten steken en zouden we wat kunnen rusten, ja..., dat was niet zomaar zo. dankzij de Cubaan mochten we samen naar de immigratie controle, mijn paspoort door de scanner en inderdaad weer hetzelfde liedje, meneer de Molukker, die zijne snor mooi gekamd had, riep zijne chef. Hunne computer zegt dat ik ooit onwettig te lang in de VS geweest ben. Ik leg hen uit dat dat een fout is met de stempels van mijn vorige paspoort. maar t mag ni baten, de chef had al schrik gekregen van mij, ge moet diene mens verstaan he, ik was me dan ook vergeten te scheren 's morgens, en hij stuurde me naar " secundary", waar alle probleem gevallen zitten en waar de deuren achter u in slot vallen, enkel de supervisor van de speciale inspectie kan op de knop duwen om de deur weer te openen.... ikke eigenlijk weer blij, want deze keer zouden we tijd genoeg hebben om die fout recht te zetten, we moesten immers geen volgende vlucht hebben. Tomasa moest wel door naar een transit-hal, maar de Cubaan had beloofd van op mij te wachten om samen de valiezen te gaan ophalen. In 'Secundary' zat wel 30 man zich woendend koest te houden. de supervisor, ne flinstone in een wit hemdje, was er helemaal ni graag bij. voortdurend aant klagen dat em zoveel te doen had.
Tomasa was ondertussen bij alle mensen voor Managua in de transit hal, waar iedereen zou moeten slapen. een meneerke van 70 jaar vroeg waar hij een bed kon krijgen. antwoord: daar achter in de zaal kunt ge een deken vinden. De Cubaan heeft dan beslist dat Tomasa naar het aiprort hotel moest, dus ze kwamen ook in "secundary" opdagen om voor Tomasa een toelating te vragen direct aan chief supervisor, om de VS te mogen binnegaan voor 24u. Dat was redelijk rap in orde. Maar waar waren ze met mijn pasoort naartoe ? Er was ene bulldog komen vragen of ze mij al geinterviewd hadden, ik heb die toen mijn oud paspoort gegeven en hij was weer weg. Tomasa was aan't rillen van de kou en toen moest ik vragen aan een ander inspecteur of in ne jas uit mijn handbagage mocht halen, die we aan de ingang van de zaal moesten laten staan. dat mocht gelukkig.
De mensen van iberia waren op de Cubaan aant vloeken dat em moest buitengaan met Tomasa, maar hij bleef op mij wachten. Toen heeft een nog eens heel nederig gesmeekt om mijn geval te bekijken. Die supervisor heeft dat dan ook weer zelf gedaan, duurde nog wel een half uur omdat ze hem altijd kwamen bezighouden, maar opeens was hij daar met mijn paspoorten, boog zich zeer dicht over mij en zei luid maar verzoendend: ALWAYS BRING THIS OLD PASPORT WHENEVER YOU TRAVEL TO THE US" want daar staan immers alle stempels in van wanneer ik Nicaragua binnen en buiten gegaan ben en dus kunnen ze zien dat ik onmogelijk lang in de VS geweest ben. ik versta niet dat ze die fout dan niet verbeteren maar de Cubaan raadde me aan : papieren pakken en zo rap mogelijk wegwezen, geen vragen stellen want anders zit ge hier morgenvroeg nog. Dan samen met de Cubaan, een meiske, collega van hem, die bij een ander madammeke moest blijven de valiezen gaan ophalen, die lagen al allemaal te wachten. Alles geraakte op twee karrekes, dat meiske hielp met 1 karreke en zo naar het hotel, overal via lift, een geluk dat tomasa heel den tijd mocht neerzitten, ze had ook al weer zo pijn in hare rug.
In het hotel aangekomen, kamer
gekregen via de firma van de Cubaan "airport safety company" stuurde de
Cubaan mij naar Iberia-balie, om ne voucher voor eten en telefoon te krijgen
en te vragen wanneer we morgen zouden vertrekken. Help, die madam wou
mij precies bijten, die vroeg me: "Herkent ge mij niet meer ?, ik stond aan
de uitgang van't vliegtuig om de mensen voor Managua te begeleiden maar gij
zijt weggelopen, hoe komt gij hier, hoezo, gij zit in't hotel ? en 't
restaurant is dicht dus geen eten meer" Wacht is madammeke.
Tomasa moet eten hebben of die valt van hare stok. En gaat gij dat kinneke
dan de borst geven als dat wilt geboren worden in Miami ?
Ze riep hare overste en die zei: geeft meneer ne voucher voor om t even wat,
der is toch ne snackbar die nog open is. Dus voucher van 25 dollar voor
eten, voucher voor hotel, die ik ni meer nodig had want de Cubaan had dat al
geregeld en voucher van 15 dollar voor ontbijt. en euh madam, nog een
telefoonkaart ook. Tegen haar goesting maar toch gekregen.
t Was ondertussen 12 uur en Juan en Elena stonden dus al in Managua. maar eerder mochten we niet telefoneren. Dat meiske van de safety company ging heel de nacht voor ons deur op ne stoel zitten om erover te waken dat Tomasa haar kamer niet zou verlaten en morgen zou er iemand anders haar komen oppikken met ne rolstoel om haar weer aan de boarding gate af te zetten. Ik mocht dus wel alleen op stap om eten te gaan halen. daar voor 25.12 dollar water en broodjes en fruit gaan halen. 12 cent cado gekregen omdat het meiske van de snackbar geen cordobas moest hebben. Nog ietske gegeten en gaan slapen om 1uur.
Om drie uur tomasa gaan overgeven. en om 5 uur kwamen ze kloppen dat we binnen 30 minuten klaar moesten zijn omdat we om 7 uur zouden vertrekken met COPA air....via Panama en dan Managua. Ik reklameerde dat we een rechtstreekse vlucht wouden. madam, miss Piggy, die nu de rolstoel duwde, en Tomasa dus moest bewaken, zei dat we daarvoor bij Iberia moetsen zijn en dat Tomasa en alle valiezen daarvoor mee moesten naar beneden. Bij Iberia wast ondertussen ne meneer, die mij vorig jaar geholpen had bij de "secundary inspectie" maar die vriendelijk zei dat alle vluchten vol zaten en dat Tomasa niet langer in de VS mocht blijven. tegen miss Piggy zei hij iets van een grote boete die Iberia zou riskeren. en tegen ons zei hij dat we de keus hadden: via Panama vliegen of de immigratie bellen, die dan tomasa zouden meenemen zonder mij, ikke naar Nicaragua gestuurd en Tomasa ?????
Dus tegen de goesting toch bij COPA gaan aanschuiven, waar ondertussen de anderen mensen van Iberia voor Managua waren. Miss Piggy was na een paar onnozel mopkes van mij helemaal bijgedraaid, werd zelf super vriendelijk en we mochten na wat heen en weer gestuur door twee COPA medewerkers, onze valiezen inchecken. Er was wel een probleem: kartonnen dozen mogen niet mee, enkel als laatste misschien als er plaats over was. Ikke aan de zwarte met rood haar uitgelegd dat we dan in Managua een hotel moesten hebben om op onze valiezen te wachten, want dat we niet naar Leon nog eens over en weer zouden gaan. Daarvoor moest ik bij Iberia zijn, zei ze. Bij Iberia zeggen ze dat COPA ons valizen zou laten staan. dus weer ambras. Ik moest dan op het bagageticket tekenen, dat ik vrijwillig de dozen zou achterlaten dat ik geen klacht zou indienen achteraf. Goed zot dacht ik, en weigerde te tekenen. ?? vrijwillig ??
Ik deed den uitleg dat Tomasa ziek was en de negerin met rood haar draaide bij en zou proberen met een speciaal berichtje op de bagage ons dozen voorrang te geven. Weer een probleem, de groen valies woog 37 kilo. maar ze heeft er niet verder moeilijk over gedaan en er 32 van gemaakt op het etiket. ze maakte ook nog een briefke voor ne rolstoel in Panama en in Managua.
De vlieger zat vol dus we vreesden voor onze dozen. Goei vlucht naar panama, 3 uur en weer hadden ze ons de eerste rij achter 1e klas gegeven. wel bizar, van de 20 mensen van Iberia, die hun vlucht maar MGA gecancelled was, hadden ze de Europeanen in eerste klas gestoken, de Nicaraguanen in tweede klas. soit. Tomasa was iets beter en het water en brood bleven binnen.
In panama 50 minuten overstaptijd waren voldoende, nog rap effe kunnen bellen naar Juan, die terug naar Managua zou rijden. en weer weg, weer goei vlucht, weer goei plaatsen. een chance dat het altijd goed weer was. Naast ons zat ne Spanjaard met nica vrouw, op hun heenvlucht uit Spanje, die dus maar tot 5 augustus zonder visum in de VS mocht passeren... en dus donderdag met al hun valiezen in Madrid te horen kregen dat ze niet mochten vertrekken, dus ze werden zaterdag met Iberia naar Havana gestuurd en van daar met COPA naar Panama en Managua, maar ze hadden we eens zo veel moeten bijbetalen. Die vrouw bleek nog in Leon gewerkt te hebben bij Salinas, dat zijn onze buren die elke weekend nacatamal maken.
Toen we landden in Managua zagen we onze auto op de weg naar de luchthaven rijden, parallel met ons, was wel grappig zicht. We dachten al bij Iberia te moeten aanschuiven voor de bagage, want de tegen de andere mensen, die in de transit zaal moesten slapen, hadden ze gezegd dat hun bagage pas drie dagen later zou toekomen. Wonder boven wonder was alles erbij, we moesten ze nog wel eens laten controleren, valiezen openmaken...en van het statief vroegen ze of dat nieuw was en voor persoonlijk gebruik. maar dat was geen probleem, inladen en wegwezen, met Juan, Valeria en Maria Jose. Onderweg in La Paz nog ne cola gedronken en om 3 uur 's namiddags waren we thuis.
Voila, hebt ge efkes ons reis mogen meebeleven.
's anderendaags was Tomasa al terug in orde. de zenuwen had ze op de vlieger in Managua gelaten en de maag was alweer met bonen, rijst en cuajada gevuld.
|
|
|
|