คุณวัชระ บุญมาก ทำงานอยู่บริษัทมิตซู อินเตอร์ จำกัด เล่าว่า
ได้ให้คุณสุมณฑา บุญมาก ผู้เป็นภรรยา นำเงินไปทำบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัว ประดิษฐานภายนอกมหาธรรมกายเจดีย์ แต่ยังไม่มีเวลาไปรับพระมหาสิริราชธาตุที่วัด ได้รับแต่หนังสืออานุภาพพระมหาสิริราชธาตุ และรูปหลวงพ่อวัดปากน้ำ จากเพื่อนกัลยาณมิตร ผู้หนึ่งไปบูชา อ่านหนังสือแล้วก็ไม่คิดว่า ตนเองจะต้องพึ่งอานุภาพพระของขวัญ
ต่อมาเมื่อวันที่ ๒๕ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๔๑ เด็กชายรัตนชานนท์ ลูกชายอายุแค่ ๑ ปี ๖ เดือน เกิดป่วย และมีไข้สูง ตัวร้อนจัด กินยาแล้วไข้ก็ยังไม่ลดลง คุณวัชระจึงพาไปรักษาที่โรงพยาบาลเซ็นทรัลเยนเนอรัลบางเขน ดอนเมือง คุณหมอทำการตรวจรักษาและฉีดยา แต่อาการก็ไม่ดีขึ้น แม้ให้ยาอีกหลายอย่าง ไข้ก็ไม่ลด คุณหมอจึงเจาะเลือดตรวจ ๔ ครั้ง พบว่ามีเม็ดเลือดขาวสูง อาจเป็นมะเร็งในเม็ดเลือด หรืออาจติดเชื้อวัณโรค คุณวัชระและภรรยาหนักใจ กลุ้มใจมาก รักษาอยู่ถึง ๗ วัน อาการก็ยังไม่ดีขึ้น
ผู้เป็นแม่ทนไม่ไหว เย็นวันที่ ๑ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๔๑ จึงอธิษฐานจิตต่อพระมหาสิริราชธาตุ ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้รับองค์จริงมาจากวัด และอธิษฐานต่อรูปภาพหลวงพ่อวัดปากน้ำ ขอให้ลูกชายหายป่วย หรือถ้าไม่หายก็ขอให้เป็นโรคธรรมดา ที่รักษาได้ ถ้าลูกหายป่วย จะทำบุญ สร้างองค์พระประจำตัวให้ลูกทั้ง ๒ คน
ประมาณ ๔ ทุ่ม คืนนั้นเอง พยาบาลเข้ามาวัดปรอท ปรากฏว่าไข้ลดลงมาก และลดลงเรื่อยๆ จนเป็นปกติ วันที่ ๒ ธันวาคม คุณหมอตรวจ อย่างละเอียดอีกครั้ง พบว่าป่วยเป็นหลอดลมอักเสบธรรมดา และกำลังจะหายเป็นปกติในเร็ววัน
ทั้งพ่อและแม่ของเด็กดีใจกันมาก วันรุ่งขึ้นคุณสุมณฑา ไปทำงานเป็นปกติ และเลยไปทำบุญสร้างองค์พระให้ลูกชายทั้ง ๒ คน คนละองค์ พร้อมทั้งได้รับพระของขวัญ มหาสิริราชธาตุองค์แรก กลับไปบูชา
แสดงว่าเด็กป่วย มีสาเหตุมาจากกรรมฝ่ายอกุศลตามมาทัน เป็นกรรมของเด็กเองด้วย ทำให้ต้องทุกข์ทรมานทางร่างกาย เป็นกรรมของ พ่อแม่เด็กด้วย ทำให้ต้องทุกข์ใจ ห่วงใยอาการป่วยไข้ของลูก แต่เมื่อเกิดปุพพเจตนากุศล ความคิดสร้างบุญ สร้างพระประจำตัวให้ลูกทั้ง ๒ คน แม้เพียงแค่คิด ยังไม่ได้นำเงินไปถวายที่วัด บุญก็เกิดขึ้นแล้ว บุญจึงตัดรอนการส่งผลของอกุศลวิบาก ดังกล่าวของครอบครัวให้อ่อนกำลังลงทันที จนเลิกให้ผล เด็กชายรัตนชานนท์จึงหายป่วยเป็นอัศจรรย์