คุณแพงตา กิติมหาคุณ เป็นเจ้าของบริษัททำป้ายโฆษณา one inter advertising co., ltd. เข้าวัดครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๗ ขณะเรียนมหาวิทยาลัยปี ๑
โดยได้ยินเสียงตามสาย
ของมหาวิทยาลัย เชิญชวนให้มานั่งสมาธิปฏิบัติธรรมเพื่อการเข้าถึงพระธรรมกาย ได้ยินครั้งแรกในชีวิต เธอมีความรู้สึกขนลุกซู่ อยากจะปฏิบัติ
รู้สึกอยากจะเข้ามาสัมผัส
และ ศึกษาว่าคืออะไร ตั้งแต่นั้นมาจนถึงปัจจุบัน ๑๕ ปีแล้วที่เธอไม่เคยห่างหายจากเส้นทางนี้ ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา มาโดยตลอด คุณแพงตาจึงเป็นบุคคลหนึ่งที่อยู่ในบุญ เชื่อมั่นในบุญว่าบุญเป็นบ่อเกิดแห่งความสำเร็จ ทุกสิ่งทุกอย่าง ภายใต้ความมั่งคั่ง ร่ำรวย ชื่อเสียง เกียรติยศ ต่างๆ นานา ล้วนมีบุญเกื้อหนุนทั้งสิ้น
ปัจจุบันคุณแพงตา แต่งงานมีลูกสาว ชื่อน้องจุยเจีย อายุ ๒ ขวบกว่า กำลังซน กำลังช่างคุย ตั้งแต่แบเบาะเธอพาน้องจุยเจียมาวัดทำบุญด้วยเป็นประจำ อานุภาพที่คุณแพงตา และลูกสาวได้พบมีอยู่ว่า
ในวันเสาร์ก่อนจะถึงวันอาทิตย์ต้นเดือนซึ่งวันอาทิตย์นี้คุณแพงตาตั้งใจจะไปรับรูปเหมือนพระมงคลเทพมุนี รุ่นมารสยบ ๑๐๐ องค์ แรก ซึ่งเธอคือหนึ่งในจำนวนนั้นด้วย
รูปเหมือน
นี้มอบให้สำหรับผู้ที่ร่วมบุญทอดผ้าป่า ๑๐,๐๐๐ วัดทั่วประเทศ เธอตั้งใจจะไปร่วมบุญเต็มที่ เตรียมข้าวปลาอาหารอันประณีต อย่างเรียบร้อยเพื่อไปบูชาข้าวพระ
ในตอนสาย ของวันเสาร์ รู้สึกว่าน้องจุยเจียเริ่มตัวร้อนมีไข้ อาการไข้ขึ้นสูงตัวร้อนจัด รีบให้ทานยาคิดว่าพรุ่งนี้คงหาย ปรากฏว่ารุ่งเช้าไข้ก็ไม่ลด วัดดูสูงถึง ๓๘- ๓๙ องศา
ด้วยความที่เธอเป็นผู้หนึ่งที่รักบุญ ตระหนักในบุญใหญ่ครั้งนี้ จึงได้โทรศัพท์เข้ามาที่วัด ให้กัลยาณมิตรท่านหนึ่งที่รู้จักกัน เอาโทรศัพท์วางไว้ตรงลำโพง
เพื่อถ่ายทอดเสียง ตามสาย
ที่บ้าน... เธอก็จัดการนำสายโทรศัพท์เข้าห้องพัก กด Speaker phone เพื่อฟังเสียงหลวงพ่อธัมมชโย นำบูชาข้าวพระตามพิธีในสภาธรรมกายสากล เมื่อเสร็จพิธีมาช่วงเพล
เธอ ก็คิดว่า
ลูกสาวไข้น่าจะลดได้แล้ว ตอนบ่ายจะได้มารับพระรุ่น มารสยบ ๑๐๐ องค์แรก กับพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโยได้ ปรากฏว่า ลูกสาวไข้ก็ยังไม่ลดอีก
จึงโทรศัพท์ให้ เจ้าหน้าที่
ที่วัดไปรับแทนและนำมาให้ภายในวันนั้นเลย เพราะเธออยากได้มาก
ในช่วงเย็น ลูกสาวเธอก็ยังไม่หาย ไข้ยังขึ้นอยู่เช่นเดิม หัวอกแม่กลัวลูกจะเป็นอะไรไปเด็กตัวแค่นี้ ไข้ขึ้นมา ๒ วันแล้ว ปกติน่าจะลดได้ แต่ไม่ลดสักที
นอกจากไข้จะขึ้นแล้ว
ยังอาเจียนด้วยทานทั้งข้าวและนมไม่ได้เลย เธอจึงเตรียมเก็บสัมภาระพาลูกสาวไปโรงพยาบาล คิดว่าไปถึงจะต้องให้น้ำเกลือแน่นอน
นอกจากนี้เธอยังนึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ให้คุ้มครอง ตลอดเวลา โดยเฉพาะหลวงพ่อ วัดปากน้ำรุ่นมารสยบ ที่ได้รับในวันนี้ อยากจะนิมนต์ท่านเข้าบ้านในวันนี้เช่นกัน
บุญบันดาลเจ้าหน้าที่วัดนำรูปหล่อหลวงพ่อวัดปากน้ำรุ่นมารสยบ มาให้ ก่อนที่เธอจะไปโรงพยาบาลพอดี เมื่อเธอได้รับปุ๊บ เธอจับตรงฐานองค์หลวงพ่อวัดปากน้ำ มีความรู้สึก แปลกๆ เข้ามา เธอรู้สึกว่า องค์ท่านเย็นแล้วนิ่มด้วย ยังถามเจ้าหน้าที่ว่า "ทางวัดเพิ่งปั้นเสร็จใหม่ๆ หรือ ยังไม่หายเย็น" เจ้าหน้าที่ก็งงๆ ยิ่งจับก็ยิ่งรู้สึกว่า เย็นมากๆ แล้วนิ่มเหมือน ท่านมีชีวิต เธอจึงอธิษฐานจิตตรงนั้นเลยว่า "หลวงพ่อเจ้าขา ขอให้ความเย็นในตัวของหลวงพ่อ ดูดอุณหภูมิของลูกและหลานนี่เข้าไป แล้วขอให้เป็นปกติด้วยเถอะค่ะ"
เมื่ออธิษฐานจบปั๊บ ประมาณ ๕ นาทีจากที่ลูกนอนพาดอยู่บนบ่าของคุณแพงตา น้องจุยเจียก็ตื่นและขยับตัวออกจากอ้อมกอดของคุณแม่
พอลงถึงพื้นได้ก็วิ่งเล่นซุกซนเหมือนเดิม
ไม่ได้เป็นอะไร และเมื่อนำปรอทมาวัดอุณหภูมิ จึงเห็นได้ว่าไข้ลดลงทันที ซึ่งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสร้างความฉงนปนความอัศจรรย์ให้กับคุณแพงตาเป็นอย่างมาก
ย้อนกลับไปเมื่อปีที่ผ่านมา หลังจากที่ได้รับพระมหาสิริราชธาตุและพระคะแนนสุดสุดได้ไม่นาน คุณแพงตาและสามีได้ประสบกับอานุภาพ ชนิดที่เธอและสามีลืมไม่ลงทีเดียว ถึงความอัศจรรย์ของเหตุการณ์ในครั้งนั้น วันหนึ่งหลังเลิกงาน คุณแพงตาและสามีเดินทางไปทานข้าวที่ร้านอาหารเชลล์ชวนชิม แถวตลาดประชานิเวศน์
ซึ่งมีผู้คนพลุกพล่าน
มากไปถึงก็ไม่มีที่จอดรถ เธอจึงลงไปจากรถและให้สามีนำรถไปจอดเป็นระยะทางห่างออกไป ด้วยความที่รีบลงจากรถเธอลืมกระเป๋าสตางค์ไว้ในรถ ภายใน
กระเป๋าสตางค์
มีทุกอย่างตั้งแต่เงินสดจำนวนมาก กุญแจบ้าน บัตรประชาชน และพระมหาสิริราชธาตุ ที่สำคัญตรงกระดุม ปุ่มเปิด-ปิดมีเพชร ซึ่งจะส่องแสงเป็นประกาย
เหมือนตาแมวที่เห็น ได้ใน
เวลากลางคืน จึงเป็นสิ่งล่อตาล่อใจต่อมิจฉาชีพมาก
ในสถานการณ์เช่นนี้ทำอะไรไม่ได้แล้วนอกจากพึ่งบุญอย่างเดียวเพราะจะลุกไปก็ใช่ที่ สั่งอาหารกำลังทานอยู่ คุณแพงตาบอกว่ารู้วิธีอธิษฐานจิตหาบุญได้ใช้บุญเป็น
ใจจรด
ศูนย์กลางกายโดยอัตโนมัติรู้ว่า คุณของพระรัตนตรัยท่านช่วยคุ้มครองได้ รีบตั้งจิตอธิษฐาน ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในกระเป๋า อย่าให้มีคนเอากระเป๋าลูกไปได้เลย
หลังจากนั้น
ก็รีบทานข้าวให้เสร็จ ลุกเดินดิ่งไปหาจุดที่จอดรถและกระเป๋าถือทันที ใจก็นึกหวั่นว่า กระเป๋าเราจะรอดพ้นจากการโจรกรรมหรือเปล่า เพราะฟังจากรายอื่น ๆ กลางวันแสกๆ จอดไว้รีบไปทำธุระแป๊บเดียวถูกทุบกระจกแล้ว แค่ลืมมือถือไว้ในรถ นี่กระเป๋าใบเบ้อเร่อ แถมฝังเพชรอีกต่างหาก
เดินเข้าไปใกล้ๆ เอ๊ะทำไมมีคนยืนเยอะจังคล้ายรุมดูอะไรอยู่ตั้ง ๕ คนแน่ะ คร่อมมอเตอร์ไซค์ด้านหน้ารถ ๒ คน ด้านหลังรถอีก ๒ คน นั่งอยู่บนฟุตบาทใกล้หน้าต่างรถอีก ๑ คน ตอนนั้นใจอยู่ที่กระเป๋าอย่างเดียว ตามุ่งตรงไปที่ประตูหน้าตรง ช่องหน้าต่างมองเข้าไปใจเต้นแรง โอ้ไม่มีกระจกต้องถูกทุบแน่ๆ เห็นเป็นช่องโหว่
รีบเดินเข้าไปมองไปยังจุดที่วางกระเป๋า แต่กระเป๋ายังคงตั้งอยู่ที่เดิม รีบคว้ากระเป๋าสำรวจดูของทุกอย่างก็ยังอยู่ครบ พอหาย ตื่นเต้น ฉงนใจนึกขึ้นได้
หน้าต่างถูกทุบ ทำไมไม่มีเศษ
กระจก หันไปมองให้ทั่วรถ ตกใจซ้ำสองเมื่อทราบว่า สามีลืมปิดกระจก หน้าต่างเปิดไว้ทั้ง ๔ บาน โอ๊ยเป็นไปได้ยังไง
โล่งโจ้งออกอย่างนี้
ไม่มีใครเห็นทุกคนไม่สนใจเลย
คิดไปคิดมา
เธอได้แต่นึกถึงอานุภาพพระมหาสิริราชธาตุ ที่ท่านไม่เพียง ดูดทรัพย์ ท่านยัง รักษาทรัพย์ ให้เธอและครอบครัวด้วย เธอยิ่งเกิดความมั่นใจในอานุภาพบุญ
และตั้งใจทำความดี ต่อไป
การที่คุณแพงตา มีศรัทธาในรูปปั้นหลวงพ่อวัดปากน้ำนั้น นอกจากเห็นว่าสวยงามเหมือนท่านยังมีชีวิตแล้ว ยังเลื่อมใสศรัทธาปฏิปทาของท่านทั้งผลการปฏิบัติธรรม
และ พระวินัย
บุญกุศลที่เกิดจากพลังของศรัทธา ในพระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ อันเป็นส่วนหนึ่งของพระรัตนตรัย เป็นพลังความเย็น จนคุณแพงตารู้สึกได้ เมื่อนำไปให้ลูกที่กำลังมีไข้ตัวร้อนจัด สามารถดับกระแสความร้อนให้ลดลงเป็นอัศจรรย์ ดังที่คุณแพงตาพบด้วยตัวเอง คุณพระรัตนตรัยไม่มีประมาณดังนี้
สำหรับเรื่องที่คุณแพงตาลืมกระเป๋าถือใส่ของมีค่าไว้ในรถ ที่สามีเปิดกระจกไว้ทุกบานนั้น ฟังแล้วก็น่าใจหายแทน โชคดีที่ไม่มีใครหยิบเอาไป
เจ้าของกระเป๋าเชื่อว่า
เป็นความ ศักดิ์สิทธิ์ที่เทพยดาผู้ดูแลองค์พระช่วยบังตามิให้เหล่ามิจฉาชีพทั้งหลายได้ลักขโมยไป แม้จะเชื่อมั่นแค่ไหนต่อไปก็ไม่ควรประมาทเลินเล่อ
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ดีที่สุด การมีสิ่งมีค่าใดๆ ก็ตาม ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นเกินกว่าเหตุ ต้องทำใจให้พร้อมไว้เสมอ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข เป็นสิ่งมีขึ้นได้
แล้วก็เสื่อมสลายได้ เป็น
ธรรมดาของโลกทำนองเดียวกัน