ประเภทกินดอก |
นางแลว(Aspidistra sutepensis K.Larsen)
ชื่ออื่น ดอกเอี้ยงแลว(แพร่)
ลักษณะทางพฤษศาสตร์
ต้น ลำต้นสูงอยู่ใต้ดินประมาณ 80-100ซม.ออกเป็นกอ
ใบ ออกเป็นหัวจากใต้ดินโดยตรง ก้านใบสั้นและกลายเป็นเนื้อเดียวกันตัวใบรูปร่าง
เรียวยาวและขอบขนานปลายใบแหลม ขอบใบเรียบหรือเป็นคลื่นเล็กน้อย
ใบยาว 38-48 นิ้ว มีแกนกลางใบชัดเจน
ดอก ดอกเป็นดอกช่อยาว 8-10ซม. ก้านช่อสีขาว ดอกย่อยสีขาวอมม่วง สีม่วงเข้ม
การขยายพันธุ์ แยกหน่อ
ฤดูกาลเก็บส่วนขยายพันธุ์ ฤดูฝน
สภาพแวดล้อมที่เหมาะสมในการเจริญเติบโต พบตามป่าดงดิบแล้ง ป่าดงดิบเขา
ของภาคเหนือตะวันออกเฉียงเหนือ
ขึ้นตามบริเวรลำธารริมห้วยนิยมปลูกตาม
บริเวณรั้วบ้านเป็นอาหาร
การใช้ประโยชน์
ทางอาหาร นำมาลวกต้มรัปทานสด เป็นผักจิ้มร่วมกับน้ำพริก นำมาแกงกับปลาแห้ง
แกงผักรวมแกงแครวมกับผักอื่นๆ
ทางยา ราก รสขมเผื่อน ต้มรัปประทาน
ฤดูกาลที่ใช้ประโยชน์ เดือนสิงหาคม-พฤศจิกายน