(ร่าย) ข้าเกิดมา ...เพื่อความยิ่งใหญ่ ..มีอิทธิพลมากมาย..ไม่มีใครมาเท่าเทียม..
           คนอยู่สลัม..ยันอยู่ตึกระฟ้า..ล้วนแต่ปรารถนา..อยากได้ข้ามาคู่เคียง..
           ข้าอยู่เหนือพรหมลิขิต..ข้ามีฤทธิ์เหนือโลกนี้..ฟังชื่อข้าให้ดี..
           ข้านี่แหละ..คือเงิน..เงิน..เงิน..เงิน..เงิน....
    (ร้อง)    แม้ว่าข้าเป็นเพียงสิ่งสมมุติ            แต่มนุษย์ไม่อาจหยุดข้าได้
                 ผู้คนเข่นฆ่ากันเพราะใคร              โกงกินสิ้นชาติเพราะอะไร?
                    เพราะข้าใช่ไหม?  ข้านี่แหละ ..คือเงิน..เงิน..เงิน..เงิน..เงิน..
    ขโมย ขายเนื้อ ขายตัว                                ปล้น จี้  ตีหัว ทำชั่วทั่วแห่งหน
    อนาถใจแทนพวกสัตว์หน้าขน                  คลั่งข้าจนลืมคุณค่าความเป็นคน
                   คุณธรรมมืดมน ข้าคือเงิน..เงิน..เงิน..คนกระทำ
 เมื่อไหร่..จะเลิกบ้าข้าเสียที                     ข้าคือตัวอับปรีย์ความดีซิสุขสันต์
ตัวข้าคือสัญลักษณ์ของอธรรม               ความดีคือสัญลักษณ์ของคุณธรรม
                  คิดดูก็แล้วกัน..จะเอาเงิน..เงิน..หรือความดี
(ร่าย) ข้าเกิดมาจากกองกระดาษ ..แต่คนหน้าขนผู้เปรื่องปราชญ์.. ก้มกราบข้าตลอดมา.. 
ก่อกรรมทำเวรบ้าคลั่ง.. ห้ำหั่นเฉือนเชือด.. โลกปะทุดุเดือด.. น้ำใจแห้งเหือดตลอดเวลา
ยามหลับตาลาโลก..ไปทุกข์โศกที่ป่าช้า..สิ่งแรกที่จะหนีหน้า..ก็คือข้านี้แหละ...เงิน..เงิน..เงิน....

  ..... เอกบาท  ชาติหอยทาก  ยากขับเคลื่อน                ค่อยค่อยเลื่อน  เคลื่อนขา  เดินหน้านิ่ง
ทวิสอง   ของขา  มาเหมาะจริง                                     ใชัเดินวิ่ง  ว่องไว  ได้เชี่ยวชาญ
ตรีคือสาม  ยามชรา  เพิ่มขาไม้                                     ค้ำยันไว้  ใช้พยุง  จูงสังขาร
จตุรบาท  ชาติสี่ขา  หมา,คนคลาน                                เมาเหล้าหวาน  คลานสี่เท้า ยังเมาเพลิน
               ปัญจห้า  ปลาดาว ขายาวแปลก                     มีห้าแฉก  แหวกว่าย  ไม่ขัดเขิน
ฉบาทนี้  มีหกขา  พาก้าวเดิน                                        เติมปีกเหิร  ห้วงหาว  เหล่าแมลง
ยุงเจ็ดขา  บาลีว่า  สัปตบาท                                         จ้องจ้วงจาบ  เจาะเลือด  ทั่วหล้าแหล่ง
อัฐแปด   ปลาหมึกยักษ์  ใหญ่แข็งแรง                          ทศสิบแข้ง  ขาปู  ชูก้ามงาม
              สัตบาท  ตะขาบ  มีร้อยขา                               เหมือนยกทัพ  โยธา  น่าเกรงขาม
สหัสสะ  กิ้งกือ  ระบือนาม                                            ขาพันย่าง  เหยียบเยาะ  ละเมาะไพร
หน้าที่ขา  พาตัว  เที่ยวทั่วทิศ                                        เพื่อผูกมิตร  ชิดใกล้  ได้สหาย
อย่าใช้ขา  ขัดขา  เพื่อนข้างกาย                                    จะล้มหงาย  ทั้งเขา  ทั้งเราเอง
                                         ใช้สมอง  ตรึกตรอง  คล้องข้อขา
                                        อยากก้าวหน้า  ต้องกล้าก้าว อย่ารีบเร่ง
                                        ช้าแต่ชัวร์  เชื่อได้  ดี-เก่ง-เฮง
                                        ร่วบรรเลง  เพลงเกื้อกูล  หนุนแผ่นดิน.